πατέρας - βιβλία - διαζύγιο - δικαιώματα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_27/06/2009_320042

Ενας πατέρας μονολογεί
Του Nικου Bατοπουλου
Γερούν Μπράουερς, «Μέρες αδέσποτες»
Μτφ. Ινώ βαν Ντάικ–Μπαλτά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 198.
Η σύγχρονη ολλανδική λογοτεχνία έχει μια καταπληκτική διαύγεια και ικανότητα να αγγίζει καθημερινά θέματα με φιλοσοφική διάθεση. Δεν αναφέρομαι στον ευρύτερα γνωστό Χάρι Μούλις, ούτε στον επίσης διάσημο Cees Nooteboom, αλλά σε μια πλειάδα εξαιρετικά προικισμένων συγγραφέων, που διαβάζουμε ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μεταφρασμένους και στα ελληνικά (σπουδαία δουλειά κάνει, προφανώς, το ίδρυμα για την παραγωγή και μετάφραση της ολλανδικής λογοτεχνίας).
Ετσι, έχουμε διαβάσει στα ελληνικά την Αννα Ενκβιστ («Το αριστούργημα», εκδ. Διήγηση) ή τον Χέιρτ Μακ με την εξαιρετική του «Ευρώπη» (εκδ. Μεταίχμιο). Πιο κλασικά και σε ιστορικό περιβάλλον, τα υπέροχα μυθιστορήματα της Χέλα Χάασε και του Αρτουρ Γιαπέν (από τον Καστανιώτη και οι δύο). Εξαιρετικό ανάγνωσμα και οι «Δίδυμες» της Tessa de Loo (εκδ. Gema).
Σε αυτήν τη μικρή ελληνο-ολλανδική κληρονομιά έρχεται να προστεθεί και το μυθιστόρημα του Γερούν Μπράουερς (Jeroen Brouwers, στη φωτ.). Γεννημένος το 1940, ο Μπράουερς έρχεται στην ελληνική γλώσσα με το «Μέρες αδέσποτες», μεταφρασμένο, όπως και τόσα άλλα ολλανδικά έργα, από την Ινώ βαν Ντάικ–Μπαλτά. Ενα μυθιστόρημα αρκετά ελλειπτικό, αλλά πολύ βαθύ, μιλάει για τα πάντα, με άξονα τη σχέση ενός πατέρα με τον γιο του. Ο πατέρας, που είναι και αφηγητής, ποτέ δεν θέλησε να κάνει παιδί, παρασύρθηκε από τη γυναίκα του, γι’ αυτό και δεν τον μεγάλωσε σαν κανονικός πατέρας. Λίγο μποέμ, λίγο ανένταχτος και τυχοδιώκτης, ευθυνόφοβος έστω, αλλά τίμιος και ωραίος τύπος, ο πατέρας περιπλανάται στις δεκαετίες που μεσολαβούν από τα 20 του ώς τα 60 του, έχοντας τυχαίες συναντήσεις με τον γιο του. Εκείνος κρατάει δικαιολογημένα τις αποστάσεις του, δεν είναι ο «πληγωμένος» γιος αλλά ένας γιος που δεν αγαπήθηκε.
Μου άρεσε πολύ η πρόζα του Μπράουερς, πολύ τολμηρή, μιλάει έξω από τα δόντια και ταυτόχρονα δημιουργεί εξαιρετικές εικόνες, οι οποίες κορυφώνονται στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, όταν ο γιος νοσηλεύεται από μια σπάνια ασθένεια του αίματος. Εκεί, υπάρχει ο απολογισμός, η ευθύνη, η αναμέτρηση, η κατάλυση του χρόνου.
Αφιερωμένο στον ωραίο Ολλανδό ηθοποιό Roef Ragas (1965–2007), το βιβλίο του Γερούν Μπράουερς είναι ολοφάνερο ότι είναι ευσυγκίνητο στην πρόωρη απώλεια της ζωής. Στην ουσία, ένα από τα κύρια θέματα αυτής της βαθιάς αυτοκριτικής αφήγησης ενός «ανάξιου» μεν αλλά συμπαθούς πατέρα είναι η τύχη του σώματος μετά θάνατον. Η αποτέφρωση (όταν σηκώνεις το ποτήρι και λες «στην υγειά σου» στον φίλο που χωράει σε ένα βαζάκι με στάχτες)... Η ταφή, που με το που καταβιβάζεται το φέρετρο στη γη, αρχίζουν δουλειά τα έντομα. Αυτή η φρίκη, ταράσσει τον αφηγητή (και τον Μπράουερς) αλλά την αντιμετωπίζει με τρυφερό κυνισμό, όχι με άρνηση ούτε με τρόμο. Είναι ένα πολλαπλά τολμηρό βιβλίο, που απαιτεί προσήλωση αλλά αντεμείβει με ωραία γραφή.


ΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ-ΔΙΑΖΥΓΙΟ:

http://www.ottawadivorce.com/book-men.htm

The Guide was written as a "non-violent" guerrilla warefare tactical reference for fathers rights in Canada, to help you maximize the little good that comes from a divorce settlement, survive the ordeal and, if you have children, to insure that they mentally survive the turnoil throughout and especially, after the divorce.


Divorced Dads: Shattering the Myths

One by one this book demolishes the myths that have plagued divorced families. A fact-based, scientific, even-handed analysis by a leading authority on fathers rights in Canada that should be read by every parent, professional, and policy maker concerned with maximising childrens' and parents' adjustment to divorce.

Father's Rights
Millions of fathers in Canada are currently in the fight for their lives: the fight for custody of their children. Many wonder if they will ever again be an important part of their childrens' lives. With this landmark book, a renowned men's rights lawyer leads fathers through every twist and turn of the legal system, offering meaningful advice meant to save years of anguish and possibly thousands of dollars.




 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΤΕΡΑ-ΓΙΟΥ

ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ
http://blogs.sch.gr/kantonopou/2009/11/02/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%B7-%CE%AE%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7/
«Να διδάσκεις χωρίς να το δείχνεις, να πείθεις χωρίς να πιέζεις, και να οδηγείς χωρίς να σπρώχνεις».
Μ. ΠΑΛΛΑΝΤΙΟΣ
Γίνεται, επομένως, αντιληπτό το πόσο σημαντικός, πολύτιμος και αναντικατάστατος είναι ο ρόλος που παίζει ο πατέρας στη ζωή της οικογένειας και στην προσωπικότητα των παιδιών. Και δεν είναι καθόλου ανεξήγητο το ότι, παρά τις όποιες αλλαγές επέφερε η βιομηχανική και μεταβιομηχανική εποχή στη ζωή της γυναίκας, τα συναισθήματα των παιδιών για τους γονείς τους δεν έχουν αλλάξει. Η μητέρα εξακολουθεί να είναι για το παιδί η ζεστή και γλυκιά αγκαλιά, για φροντίδα και παρηγοριά, ενώ ο πατέρας αντιπροσωπεύει – θέλουν να αντιπροσωπεύει – την ήρεμη δύναμη, τη σιγουριά, την ασφάλεια και την προστασία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, τα παιδιά χρειάζονται έναν πατέρα που, πρώτα απ’ όλα, αγαπάει και σέβεται τη μητέρα τους. Χρειάζονται έναν πατέρα στοργικό, που δεν ξεχωρίζει τα παιδιά του, που τους δείχνει την αγάπη του, όχι μόνο με συνεχείς υλικές παροχές, αλλά με το πραγματικό ενδιαφέρον του για τα δικά τους ενδιαφέροντα και τα τυχόν προβλήματά τους.
Έναν πατέρα που τους αφιερώνει χρόνο, που χαίρεται να κάνει μαζί τους διάφορες δραστηριότητες, που τους δίνει την άνεση να συζητήσουν μαζί του και τους δείχνει την πείρα του από τη ζωή με ήρεμες συμβουλές, αλλά και ήρεμες δικαιολογημένες παρατηρήσεις οσάκις χρειάζεται. Έναν πατέρα, δηλαδή , που να τον νιώθουν μεν φίλο, αλλά όχι «φιλαράκι», όπως συμβαίνει με το συνομήλικο γειτονόπουλο ή με τόν συμμαθητή, με τους οποίους, χωρίς περιορισμούς, μπορούν να κάνουν τις αταξίες και τις ζαβολιές τους.
Έτσι, θα υπάρξει, κυρίως κατά τη δύσκολη περίοδο της προεφηβείας και εφηβείας, αλλά και μέχρι την ωρίμανση της κρίσης του παιδιού, η απαραίτητη οικειότητα, αλλά και η απόσταση ασφαλείας, η οποία εξασφαλίζει στον πατέρα την ουσιαστική διαφορά από το «φιλαράκι». Μια απόσταση, η οποία συμβάλλει στο να κατανοήσει το παιδί την ανάγκη, όχι να φοβάται, αλλά να «υπολογίζει» τη γνώμη και τις αντιδράσεις του πατέρα του. Αντιδράσεις που πρέπει, από νωρίς, το παιδί να καταλάβει ότι είναι συνυφασμένες με τις αντίστοιχες ευθύνες του γονιού για τη λειτουργία και ευημερία της οικογένειας. Συγχρόνως, δημιουργείται έτσι στα παιδιά ένα αίσθημα ασφάλειας, διότι συναισθάνονται ότι ο πατέρας είναι εκείνος που μπορεί να τα βοηθήσει και να τα στηρίξει σε μια δύσκολη ώρα, και όχι ο συνομήλικος φιλαράκος τους.
Είναι, επομένως, πραγματικά θετικό το ότι, στις μέρες μας, όλο και συχνότερα, ο σύγχρονος νέος πατέρας, συμμετέχει ενεργά στην καθημερινή φροντίδα των παιδιών και – προς μεγάλη ανακούφιση της εργαζόμενης μητέρας αλλά και σαν ωραίο παράδειγμα συντροφικότητας και αμοιβαιότητας – ασχολείται και με τις πρακτικές ανάγκες τους, σε αντίθεση με όσα συνέβαιναν παλαιότερα.
Συνοψίζοντας τα πιό πάνω, νομίζω πως γίνεται σαφής η διαπίστωση ότι ο ρόλος του πατέρα είναι πραγματικά καταλυτικός και η επίδραση του, είτε το θέλει είτε όχι ο ίδιος, είναι και αναντικατάστατη και αναπόφευκτη. Η σχέση του με τη μητέρα και η γενικότερη συμπεριφορά και των δύο γονιών, συμπεριφορά που εκδηλώνει τον αντίστοιχο και απαραίτητο ειλικρινή σεβασμό μεταξύ τους, αλλά και προς τη συμβολή του καθενός σ’ αυτό που ονομάζεται οικογένεια, εμπνέει και ενθουσιάζει τα παιδιά. Υποσυνείδητα δε, τα παιδιά αντιγράφουν τις συμπεριφορές και τα πρότυπα που εισπράττουν μέσα στην οικογένεια και είναι φυσικό να προσπαθήσουν, στη συνέχεια, και να τα εφαρμόσουν για να δημιουργήσουν μια δική τους αρμονική οικογενειακή ζωή. Γι’ αυτό, μπορεί τελικώς να υποστηριχθεί ότι, όχι μόνο οι ευχές των γονιών. Αλλά και τα πρότυπά τους. «στηρίζουσι θεμέλια οίκων».
(Μερόπης Ν. Σπυροπούλου, Οικογένεια ώρα μηδέν; Εκδ. Αρχονταρίκι, Αθήνα 2007,σ.72-75)

Πατέρας και γιος
http://www.nea-acropoli-heraklio.gr/1/94.html
Στα παλιά χρόνια στην Ιαπωνία οι γέροι που δεν μπορούσαν πια να εργαστούν μεταφέρονταν στα βουνά και αφήνονταν εκεί μόνοι. Αυτός ήταν ο νόμος. Ο νόμος άλλαξε χάρη στην αγάπη ενός γιου και τη σοφία του πατέρα του. Τα ονόματά τους δε διασώθηκαν.
Όταν ήρθε η ώρα ο γιος να μεταφέρει και να εγκαταλείψει τον πατέρα του στο βουνό, τον πήρε στην πλάτη του και άρχισε να εισχωρεί στη δασωμένη βουνοπλαγιά. Ο πατέρας, γεμάτος έγνοια για το παιδί του, κάθε τόσο έσπαγε ένα κλαδάκι και το άφηνε χάμω στο μονοπάτι για να μη χάσει το δρόμο της επιστροφής ο γιος. Όταν έφτασαν ψηλά μέσα σ' ένα φαράγγι κι ο γιος κατέβασε τον γέροντα από την πλάτη του, εκείνος του είπε να ακολουθήσει τα κλαδιά: έτσι ούτε το δρόμο θα έχανε ούτε θα καθυστερούσε. Συγκινημένος από τη φροντίδα του πατέρα ο γιος τον ξανάβαλε στην πλάτη κι επέστρεψε σπίτι τους. Αν τους ανακάλυπταν οι άνθρωποι του ντάιμιο (=μεγάλος άρχοντας, βαρόνος ή κόμης), θα τους τιμωρούσαν και τους δύο πολύ αυστηρά. Αλλά ο γιος, αποφασισμένος για όλα, έσκαψε μια υπόγεια σπηλιά στην πίσω αυλή κι έκρυψε το γέροντα εκεί, φροντίζοντας για την τροφή και τις άλλες ανάγκες του.
Μια μέρα ήρθε μήνυμα στο χωριό τους πως ο ντάιμιο ζητούσε σκοινί από στάχτες. Το είχε δει σε όνειρο και έπρεπε να το έχει. Κανένας από τους χωρικούς δεν ήξερε πώς να φτιάξει κάτι τέτοιο. Κανένας σε ολόκληρη την επικράτεια δεν μπόρεσε να το φτιάξει. Μόνο ο γέροντας στην υπόγεια σπηλιά είπε στο γιο του: «Στερέωσε σ' ένα μακρύ, φαρδύ σανίδι ένα κομμάτι σκοινί ζικ-ζακ και κάψε το. Ο γιος το παρουσίασε στον άρχοντα κι αυτός, ευχαριστημένος, τον επαίνεσε για την εξυπνάδα του και τον αντάμειψε.
Λίγο αργότερα, ο ντάιμιο του έστειλε ένα ομοιόμορφο κοντάρι από μπαμπού και του ζήτησε να βρει σε ποια άκρη ήταν αρχικά η ρίζα. Ο γιος το έδειξε στον πατέρα του και ζήτησε τη γνώμη του. «Ω, είναι απλό», είπε ο γέροντας. «Βάλτο αργά σε νερό και η άκρη που τείνει προς τα κάτω είναι η ρίζα- η άλλη που τείνει να βγει πάνω από το νερό είναι η κορυφή.» Ο γιος το έκανε και, πηγαίνοντας στο παλάτι, έδωσε στον άρχοντα το αποτέλεσμα.
Ο ντάιμιο εντυπωσιάστηκε πάλι. Αμέσως όμως παρουσίασε ένα τρίτο πρόβλημα. Ζήτησε από το χωρικό να του φτιάξει ένα ταμπούρλο που ηχεί δίχως να χρειάζεται να το χτυπά κανείς.
Ο γιος συμβουλεύτηκε πάλι τον πατέρα του. «Πήγαινε να αγοράσεις δέρμα» είπε εκείνος. «Μετά φέρε από το βουνό ένα μελίσσι.» Όταν ο γιος εκτέλεσε τις παραγγελίες, ο γέρος έφτιαξε ένα τύμπανο με το μελίσσι από μέσα και είπε στο γιο να το πάει στο ντάιμιο. Όταν ο ντάιμιο το πίεσε λίγο, οι μέλισσες μέσα κουνήθηκαν και ξαφνιασμένες πέταξαν στα τυφλά χτυπώντας στο δερμάτινο τοίχωμα που, φυσικά, βούιξε! Έτσι το ταμπούρλο ηχούσε χωρίς να το χτυπά κανείς. Κι ο άρχοντας ομολόγησε τη μεγάλη του έκπληξη στο πώς μόνος αυτός ο χωρικός σε όλη την επικράτεια μπόρεσε να λύσει τα προβλήματα.
«Άρχοντά μου» αποκρίθηκε ο χωρικός, «εγώ είμαι πολύ νέος για να έχω την πείρα και τη σοφία να λύσω τέτοια προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους κατοίκους της περιοχής μας. Μόνο κάποιος πολύ γηραιότερος θα μπορούσε να το κάνει. Η αλήθεια είναι πως εγώ βρήκα όλες τις λύσεις χάρη στη βοήθεια του πατέρα μου που είναι μεγάλος σε ηλικία κι έχει την απαραίτητη πείρα και σοφία.» Μετά, με τη σκέψη της πιθανής τιμωρίας, συνέχισε δακρύζοντας: «Δεν άντεξα να αφήσω το γέροντα πατέρα μου στο βουνό να πεθάνει μόνος κι αφρόντιστος. Τον έκρυψα στο σπίτι μας. Εκείνος βρήκε αυτές τις λύσεις.»
Ο άρχοντας εντυπωσιάστηκε. Καταλαβαίνοντας ξαφνικά πόσο πολύτιμοι για τη χώρα θα ήταν οι γέροντες με την πείρα και τη σοφία τους, αντέστρεψε το νόμο. Από τότε κι έπειτα απαγορεύτηκε στους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τους γέροντες πατέρες τους στην άγρια ερημιά των βουνών.

ΑΝΤ1 - ΠΑΤΕΡΑΣ - ΜΕ ΑΓΑΠΗ - ΣΥΓΑΠΑ

TELEVISION DROITS DE PERES
Ανέβηκε από spitalas. - Βίντεο με οικογένειες και φίλους από όλο τον κόσμο.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

Πατέρας και παιδί
http://www.skroutz.gr/books/157692.%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF.html
Η επικοινωνία του πατέρα με το παιδί της σχολικής ηλικίας κατά τις ελεύθερες ώρες
ISBN: 9789608325449
Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Κορώσης ,Εκδότης: Ατραπός - Περιβολάκι



Ο πατέρας των εξήντα λεπτών
http://www.skroutz.gr/books/162354.%CE%9F-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%AE%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CF%8E%CE%BD.html
Συγγραφέας: Rob Parsons , Εκδότης: Αλκυών

Εγχειρίδιο για "απελπισμένους" γονείς
http://www.skroutz.gr/books/121775.%CE%95%CE%B3%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82.html
...Από το μητρικό θηλασμό μέχρι τον ψυχικό απογαλακτισμό!
Συγγραφέας: Αντιγόνη Κεμερλίογλου , Εκδότης: Πορφύρα

Πατέρας - "αφέντης"
http://www.skroutz.gr/books/132763.%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82.html
Συγγραφέας: Δημήτριος Σούρας , Εκδότης: Κάκτος



Πού πάμε, μπαμπά;
http://www.skroutz.gr/books/103377.%CE%A0%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC.html
Συγγραφέας: Jean - Louis Fournier , Εκδότης: Μελάνι

Μεγαλώνοντας χωρίς πατέρα

http://www.skroutz.gr/books/144909.%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1.html
Το χάος των συναισθημάτων και η δύναμη της θεραπείας
Συγγραφέας: Horst Petri , Εκδότης: Θυμάρι

PERE - PAPA - FATHER - ΠΑΤΕΡΑΣ

http://ritsmas.wordpress.com/2009/01/22/ti-einai-afto/

Τι είναι αυτό; “ , μια μικρού μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, σε σενάριο του Νίκου Πιλάβιου

Ηταν για μένα μια μικρή έκπληξη. Το γιουτιουμπάκι μου τόστειλε το βράδυ της Πέμπτης η Κροτ εκ Βρυξελλών. Κι όπως ήμουν ημιθανής από την τρέλα της ημέρας ήρθε και ακούμπησε στην ψυχή μου όλη η γλύκα της επαχθούς σχέσης γονιού και παιδιού. Κι ήρθε η μνήμη η άθλια και μουφερε μπροστά μου τη μητέρα μου που κτυπήθηκε τόσο άσχημα από την άτιμη αρρώστεια το Αλτζχάιμερ… Κάπως έτσι σκεφτηκα να το ανεβάσω το βιντεάκι γιατί ειμαι φίλη με το Νίκο τον Πιλάβιο , τον πατέρα του Κωνσταντίνου Πιλάβιου που έστησε το φιλμάκι με άψογο επαγγελματισμό…. Ξέρετε, δεν είναι κακό να διατηρούμε κάπου στο βάθος του είναι μας λίγες ευαισθησίες. Όπως δεν είναι κακό να μαθαίνουμε από τους άλλους με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και μέσα από μια εικόνα που μπορεί και να μη μας αφορά.

http://fr.thefreedictionary.com/p%c3%a8re
père, definitions:
n.m. père (lat. pater, patris)
1. Homme qui a un ou plusieurs enfants: Le père donne le biberon à son bébé.
2. Homme qui agit en père: Cet ami de la famille a été un père pour mes frères et moi.
3. Parent mâle d'un être vivant, d'un animal: Le père de ce chien a gagné plusieurs concours.
4. Titre donné aux prêtres réguliers et séculiers: Le père Martin a célébré la messe.
5. FAM. (Suivi d'un nom propre). Appellation familière pour désigner un homme d'un certain âge: Le père Leblanc marche encore bien.
6. (Avec une majuscule). Dans le christianisme, Dieu, en tant que Créateur: Dieu le Père. Notre Père qui êtes aux cieux.
7. En Afrique, tout homme âgé que l'on respecte; oncle paternel (on dit aussi père cadet ou petit père, par opp. à vrai père); prêtre blanc (par opp. à abbé). De père en fils, par transmission successive du père aux enfants: Cette recette secrète se transmet de père en fils. Le père de, l'initiateur, le créateur, le fondateur de: Freud est le père de la psychanalyse. Les Pères de l'Église, les écrivains de l'Antiquité chrétienne (iie - viie siècle) dont les œuvres font autorité en matière de foi (on dit aussi les docteurs de l'Église). Père spirituel, personne que l'on prend comme directeur de conscience ou comme modèle: Martin Luther King est son père spirituel. Placement de père de famille, d'un rapport modeste mais qui assure un revenu stable.
n.m. pl. pères
LITT. (Précédé d'un déterminant possessif). Les ancêtres, les aïeux: Il pense que l'on s'exprimait mieux du temps de nos pères.
 

ΠΕΡΙ ... ΠΑΤΡΟΤΗΤΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=13360&enthDate=10032007
ΜΙΑ ΑΝΙΣΧΥΡΗ ΜΑΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΤΑΙ

ΣΕ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ ΠΟΡΝΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ
ΤΙΜΩΡΟ, ΚΑΘΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ- ΤΕΡΑΣ ΚΙ ΑΦΕΝΤΗΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ
TΟ ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΛΛΟΘΙ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑΣ!


Ο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ!!!

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%B6%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
«Νόμιμος» πατέρας των παιδιών που έχουν γεννηθεί εκτός γάμου, είναι ο σύζυγος της μητέρας, ανεξάρτητα αν είναι ή όχι ο βιολογικός πατέρας, σύμφωνα με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για το νομικό καθεστώς των παιδιών που γεννήθηκαν από γονείς που δεν ήταν παντρεμένοι.


ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
http://sync.gr/ainatem
Αγάπη υγεία ειρήνη ελευθερία, σοφία, πίστη, ελπίδα, αυτογνωσία, αναγέννηση. http://go.sync.gr/GXqnGjiI

ΠΑΤΕΡΑΣ - ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΛΕΕΙ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:
http://www.yupi.gr/gossip/c14348/Odysseas_Papasphliopoylos.html
Η πατρότητα

«Η πατρότητα με έχει μετακινήσει. Δεν είμαι πια εγώ το κέντρο του κόσμου. Υπάρχει κάποιος άλλος που είναι πιο σημαντικός από μένα και αυτό είναι ανακουφιστικό. Δεν σκοτίζομαι τόσο πολύ πια για τα προβληματάκια μου. Υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθώ από το να προσπαθώ να επιβεβαιώσω τον εγωισμό μου. Ελπίζω στο μέλλον να είναι ακόμα πιο έντονο αυτό το συναίσθημα».

ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΕΝΤΟΝΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, Η ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ 10:
http://www.facebook.com/topic.php?uid=80743457484&topic=8866


ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ

http://forum.focusmag.gr/viewtopic.php?f=18&t=63
Ζούμε σε μία κοινωνία καταναλωτική, με το θεσμό της οικογένειας να βρίσκεται σε κρίση. Αφενός μεν η δομή της οικογένειας έχει αλλάξει, καθώς μιλάμε πια για πυρηνική οικογένεια, που συνεπάγεται έλλειψη υποστηρικτικού δικτύου (συγγενείς, φίλοι), αφετέρου δε οι γυναίκες χειραφετήθηκαν, διεκδίκησαν και κατοχύρωσαν νομικά το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή των ρόλων των δύο φύλων, μέσα στην οικογένεια. Οι συζυγικές εντάσεις και συγκρούσεις, το άγχος και η κατάθλιψη, οι επιπτώσεις στα παιδιά λόγω παραμέλησης, τα διαζύγια έχουν αυξηθεί και αποτελούν συχνό φαινόμενο στις δυτικές κοινωνίες.
Μπροστά στον εμφανή κίνδυνο που απειλεί με κατάρρευση το θεσμό της οικογένειας και ταυτόχρονα θέλοντας να εξασφαλίσουν την ίση παροχή ευκαιριών στα δύο φύλα στο χώρο εργασίας που θα συμβάλλει στην επαγγελματική τους ανέλιξη, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προωθούν πολιτικές με στόχο την επίτευξη «συμφιλίωσης/εναρμόνισης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής». Ο όρος αναφέρεται στην ισόρροπη συμμετοχή του άνδρα όσο και της γυναίκας» στις οικογενειακές ευθύνες, κατά τρόπο ώστε να επιτρέπεται σε αμφότερους να ανταποκρίνονται στο μέτρο του δυνατού στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Η καινοτομία της προσπάθειας αυτής έγκειται στο ότι η συμφιλίωση αφορά και τον άνδρα, καθώς αναγνωρίζεται η βαρύνουσα σημασία του ρόλου του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών και την οικιακή εργασία.
Στη προβιομηχανική κοινωνία, ο πάτερ φαμίλιας ήταν η κεφαλή των αγροτικών οικογενειών, ο πατριάρχης που καθόριζε τη μοίρα όλων των μελών της οικογένειας και αυτό το καθόριζαν άγραφοι νόμοι και κανόνες εξουσίας. Με το πέρασμα στη βιομηχανική κοινωνία, οι άνδρες απομακρύνθηκαν εντελώς από το νοικοκυριό και δεν είχαν πλέον να φροντίσουν για την εσωτερική παραγωγή και την αυτοσυντήρηση της οικογένειας. Αντιθέτως, κέρδιζαν το ψωμί της οικογένειας ως εργάτες ή υπάλληλοι στη νέα αγορά εργασίας. Ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια περιορίστηκε μόνο σε κάποιες στιγμές της ζωής του παιδιού του, δηλαδή όταν επρόκειτο να του υποδείξει τις πρέπουσες συμπεριφορές, να του δώσει τη σωστή αγωγή ή να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον του. Η ευθύνη της καθημερινής φροντίδας των παιδιών βαραίνει αποκλειστικά τη γυναίκα, που γίνεται ο «άγγελος» του σπιτιού.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ (FATHER'S ROLE)

Πατέρας και Παιδί ,BLOG FOR FATHER
http://www.acrobase.gr/showthread.php?t=110420
Τα κατωτέρω ούτε λίγο ούτε πολύ ισχύουν και για τους δύο γονείς.
Επειδή όμως οι μαμάδες θεωρούνται δεδομένες. Κι επειδή συνήθως οι μπαμπάδες παραπονιούνται ότι υποτιμάται ο ρόλος τους, θεωρούν ίσως ότι δεν είναι απαραίτητοι, πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν ό,τι και όπως θέλουν χωρίς να "χρεώνονται" το αποτέλεσμα, και διάφορες άλλες αντιλήψεις... τους αφιερώνεται αυτό.
Για την ανάπτυξη των παιδιών σημαντική είναι η ύπαρξη και των δύο γονέων στην οικογένεια. Ο πατέρας έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο και η καλλιέργεια της σχέσης αυτής είναι καθοριστική για την οικογένεια και την ποιότητα ζωής των παιδιών.
Οι περισσότεροι άνδρες δεν είναι προετοιμασμένοι για το ρόλο αυτό, οι δε επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και οι στόχοι (επαγγελματικοί ή προσωπικοί) τους απορροφούν ευκολότερα με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται συχνά να θέσουν την οικογένεια στην πρώτη θέση των προτεραιοτήτων τους.
Η ύπαρξη του πατέρα στην οικογένεια πρέπει να είναι ουσιαστική με συμμετοχή σε όλες της πτυχές της ζωής των παιδιών. Μια ουσιαστική σχέση όμως απαιτεί χρόνο με τα παιδιά, όπως και με κάθε παιδί ξεχωριστά. Είναι σημαντικό για το παιδί να του αφιερώνεται κάποιος "ιδιαίτερος" χρόνος, τελείως δικός του, όπου θα μπορεί να "ξεδιπλωθεί" και να εκφράσει/συζητήσει τα δικά του προβλήματα και προβληματισμούς.
Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που χρειάζεται να κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του, είναι να αγαπά τη μητέρας τους, και ακόμη και στην περίπτωση διαζυγίου να σέβεται την προσωπικότητα και την παρουσία της.
Ο πατέρας οφείλει να φροντίζει και να προσέχει την υγεία του για να είναι σε θέση να φροντίζει και να προστατεύει τα παιδιά του.
Συνοπτικά λοιπόν, ο πατέρας που επιθυμεί να καλλιεργεί τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τα παιδιά του, κάνει τα ακόλουθα:
1. Αντιλαμβάνεται τη μεγάλη σημασία που έχει ο ίδιος για το μέλλον των παιδιών του, τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και τις αξίες που θα έχουν για όλη τους τη ζωή.
2. Βάζει σε προτεραιότητα την οικογένειά του την οποία και προστατεύει ανάλογα.
3. Δίνει χρόνο στα παιδιά του, όπως και σε κάθε παιδί χωριστά, τόσο σε δραστηριότητες ψυχαγωγίας όσο και στη διδαχή διαχρονικών αξιών όπως η οικογένεια, η εργασία, η τιμιότητα, η εμπιστοσύνη, η πίστη, η αξία των διαπροσωπικών σχέσεων - δηλαδή αξίες σταθερές.
4. Αγαπά τη μητέρα των παιδιών του και σε περίπτωση διαζυγίου σέβεται την προσωπικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
5. Προσέχει την υγεία του ώστε να είναι σε θέση να προσφέρει στα παιδιά του.
Σημειωτέον ότι τα παιδιά που για οποιοδήποτε λόγο - χωρισμός, θάνατος, μονογονεϊκή οικογένεια, κλπ - μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία του πατέρα, διατρέχουν περισσότερους κινδύνους σε σύγκριση με άλλα παιδιά.
Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως όσα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα θα παρουσιάσουν οπωσδήποτε προβλήματα, όμως τα παιδιά αυτά έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα, κυρίως λόγω έλλειψης ενός υπαρκτού "αντρικού" προτύπου - κάτι που έχει ανάλογες επιπτώσεις και στα δύο φύλλα παιδιών.
Πηγή: Medlook
Κάποτε έλεγα θυμάμαι "καλύτερα με έναν κακό πατέρα παρά χωρίς καθόλου πατέρα"

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
http://www.babyspace.gr/Article/being-new-dad/224-665.html
Η πατρότητα αλλάζει την ζωή του άνδρα και φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του!
Πρώτα πατέρας, μετά σύντροφος!
Οι ερευνητές Phil and Carolyn Cowan από το πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια ζήτησαν από ένα μεγάλο αριθμό ανδρών να ζωγραφίσουν ένα κύκλο και να τον χωρίσουν σε ενότητες, κάθε μια από τις οποίες θα αντιστοιχούσε στους διάφορους τομείς της ζωής τους. Ο επιμέρους διαχωρισμός θα έπρεπε να γίνει βάσει της σημασίας που αποδίδει ο καθένας σε κάθε τομέα της ζωής του. Σύμφωνα με αυτόν τον διαχωρισμό λοιπόν, οι άνδρες χωρίς παιδιά θεωρούσαν πιο σημαντικό τομέα της ζωής του τον τομέα: «Σύντροφος». Οι νέοι μπαμπάδες από την άλλη, είχαν περιορίσει τον μέχρι πρότινος δημοφιλή τους τομέα, τον «Σύντροφος», σε ένα μικρό κομμάτι του κύκλου και είχαν δώσει περισσότερη έκταση, άρα έμφαση στον τομέα: «Πατρότητα».
Εκτός από αυτή την έρευνα, διάφορες άλλες έχουν καταδείξει τις αλλαγές που συμβαίνουν σε έναν άνδρα, αφού γίνει πατέρας.
Αυτοπεποίθηση και περηφάνεια
Η καλή σχέση του παιδιού με τον πατέρα βοηθάει και τους δυο να αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση και να βελτιώσουν την αυτοεικόνα τους. Ο πατέρας θα κάνει το παιδί του να σταματήσει να κλαίει, θα το κάνει να γελάσει, θα του μάθει ποδόσφαιρο ή ποδήλατο, θα το μυήσει σε καινούριες, εντελώς πρωτόγνωρες εμπειρίες. Αυτό το ταξίδι στη γνώση ωφελεί όχι μόνο το παιδί, αλλά και τον ίδιο τον πατέρα που αισθάνεται περήφανος για όσα έχει καταφέρει. Κάθε επίτευγμα του παιδιού είναι για τον πατέρα η επιβεβαίωση ότι οδεύει σωστά στον δρόμο της πατρότητας. Για ένα τουλάχιστον διάστημα, το παιδί θα έχει τα ίδια γούστα στην μουσική, τις ταινίες, την τέχνη, το φαγητό με τον πατέρα του. Πολλές από αυτές τις προτιμήσεις θα αλλάξουν στην πορεία καθώς το παιδί μεγαλώνει. Στο μεταξύ όμως, αυτή η ταύτιση είναι που θα γεμίσει τον πατέρα ενθουσιασμό, περηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Υπομονή και χιούμορ
Λάθη στη σχέση του πατέρα με το παιδί του γίνονται πάντα. Το μυστικό είναι, ο ενήλικας της παρέας, δηλαδή ο πατέρας να επιστρατεύσει το χιούμορ του ως μέσο χειρισμού των καταστάσεων. Σύμφωνα με έρευνες, οι μπαμπάδες, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που αναπότρεπτα επιφέρει η πατρότητα και προκειμένου να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που γεννά το μεγάλωμα ενός παιδιού, ανακαλύπτουν τις κρυφές πηγές θάρρους που υπάρχουν μέσα τους. Αυτή η διαδικασία τους κάνει ακόμη πιο αποτελεσματικούς στη δουλειά τους, στη σχέση με τους συναδέρφους τους, αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής τους ζωής. Μαζί με την υπομονή, βελτιώνεται και η αίσθηση του χιούμορ του νέου μπαμπά, με οφέλη τόσο για την καθημερινότητα του νέου μπαμπά, όσο φυσικά και για τη σχέση του με το παιδί του. Το γέλιο εξομαλύνει τις καταστάσεις, μας δίνει το χρόνο να λειτουργήσουμε με ψυχραιμία, άρα πιο αποτελεσματικά. Και το σημαντικότερο; Επιλέγοντας το χιούμορ, αντί για οποιοδήποτε...σκληροπυρηνικό μέσο αντιμετώπισης της δύσκολης στιγμής, διδάσκουμε στο παιδί ότι τα λάθη είναι για τους ανθρώπους!
Ευέλικτη σκέψη
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, μαζί μεγαλώνει και η εμπειρία που αποκομίζει ο πατέρας από το νέο του ρόλο. Το μυαλό εκπαιδεύεται, ώστε να κάνει τις σωστές σκέψεις, τις σωστές επιλογές και τις κατάλληλες ενέργειες ανάλογα με την κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει. Η πατρότητα εκπαιδεύει το νέο πατέρα να μπορεί να δει όλες τις πιθανές παραμέτρους ενός θέματος που αφορά στο παιδί του και τη σχέση του με τον ίδιο. Όλη αυτή η διαδικασία είναι προφανές ότι έχει ποικίλα οφέλη που δεν περιορίζονται μόνο στη σχέση του πατέρα με το παιδί!
Ξαναζώντας την παιδική ηλικία
Η πατρότητα φέρνει το νέο μπαμπά πιο κοντά στους δικούς του γονείς και κυρίως στον δικό του πατέρα. Πολλοί νέοι μπαμπάδες αναφέρουν ότι αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η ενηλικίωση που φέρνει η πατρότητα. Οι σχέσεις εξομαλύνονται, συσφίγγονται, τυχόν λάθη του παρελθόντος ξεπερνιούνται, συναισθήματα που δεν είχαν εκφραστεί απελευθερώνονται και η ευρύτερη οικογένεια συνήθως αποκτά νέο δέσιμο. Άλλοι νέοι μπαμπάδες δηλώνουν ότι, στην προσπάθειά τους να έχουν καλύτερη σχέση με το παιδί τους, μπαίνουν στη διαδικασία να βελτιώσουν πρώτα τη σχέση με τον δικό τους πατέρα. Αυτή η διαδικασία έχει έντονο το στοιχείο της προόδου. Ο νέος μπαμπάς θέλει να μάθει περισσότερα στο παιδί του από όσο θεωρεί ότι διδάχτηκε ο ίδιος από τον δικό του, να είναι κοντά στο παιδί του, να το καταλάβει, να του παρασταθεί και να το συντρέξει πολύ περισσότερο από ότι έκανε ο δικός του μπαμπάς. Η σχέση του νέου μπαμπά με τον δικό του πατέρα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση του με το μικρό της τρίτης στη σειρά γενιάς. Συχνά, οι νέοι μπαμπάδες, στην προσπάθειά τους να τα καταφέρουν με το παιδί τους και να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος, φορτίζονται με άγχος και αγωνία. Αυτό που συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι ωστόσο είναι ψυχραιμία. Όσο και αν η σχέση μας με τους γονείς μας επηρεάζει τη σχέση που θα διαμορφώσουμε με τα παιδιά μας, η επιρροή που ασκούμε εμείς ως γονείς είναι τεράστια. Ακόμη και οι μπαμπάδες εκείνοι που είχαν τη χείριστη σχέση με τους δικούς τους μπαμπάδες, στην πορεία αποδείχτηκαν ικανοί να κρατήσουν από αυτή τη σχέση μόνο τα καλά στοιχεία και να πορευτούν με το παιδί τους, με τον δικό τους τρόπο. Ερευνητές έχουν βρει ότι άνδρες των οποίων οι μπαμπάδες ήταν απόμακροι ή αδιάφοροι, ανέπτυξαν πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά τους παρέχοντάς τους τα απαραίτητα σε επίπεδο κοινωνικό, συναισθηματικό, μορφωτικό κλπ. Νέοι μπαμπάδες που ως παιδιά μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με απειλές, φόβο, βία από τον μπαμπά τους, μεγαλώνοντας και αφού έγιναν οι ίδιοι γονείς «δούλεψαν» πολύ τις αδυναμίες που κουβαλούσαν από τη δική τους παιδική τους ηλικία και κάθε άλλο παρά τις κληροδότησαν στα παιδιά τους.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ-ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ - ΨΥΧΙΣΜΟΣ/ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Τα ψυχικά προβλήματα των νέων που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες είναι σοβαρά. Φυσικά, επί πλέον και στις άλλες οικογένειες παρουσιάζονται αυτά τα φαινόμενα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει 30% ψυχικά προβλήματα. Συνεπώς, υπάρχουν 300.000 παιδιά κάτω από την επιτήρηση ψυχοπαθών γονέων και μάλιστα με απόφαση δικαστηρίου αναθέτουν την επιμέλεια δίχως να εξετάσουν τα ψυχικά προβλήματα της μητέρας.
Η κατάσταση αρχίζει να εκφράζεται πλέον (και θα χειροτερεύσει) εφόσον τώρα ενηλικιώθηκαν τα παιδιά που μεγάλωσαν δίχως πατέρα, παρά μόνο με την επιμέλεια της μάνας.
Δεν δηλώνουμε οτι εάν είχε πατέρας την επιμέλεια θα ήταν πολύ καλύτερα. Απλώς, θα μπορούσε έχοντας την συν-επιμέλεια, να επεμβαίνει στη ζωή του παιδιού, να προσπαθεί στην κοινωνική, σχολική ζωή καθώς και στην υγεία των παιδιών.
Το κοινωνικό περιβάλλον σίγουρα βελτιώνει ή/και διατηρεί κάποια ψυχολογική κατάσταση σε ισορροπία.
ΔΕΣΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ, ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ: 
Τον βρήκε κρεμασμένο ο ίδιος του ο πατέρας!
Πηγή: http://www.bobit.gr/articles/show/44395?bobs=1
14 Ιανουάριος 2010
Σοκάρει η είδηση της αυτοχειρίας ενός νεαρού ξυλουργού χθες στο Μεσολόγγι. Τον 21χρονο αυτόχειρα βρήκε νεκρό ο ίδιος ο πατέρας του. Ήταν λίγο μετά τις 8 το πρωί όταν ο τραγικός πατέρας πηγαίνοντας στο ξυλουργείο που διατηρούν στην οδό Μάνας στο Μεσολόγγι αντίκρισε το γιό του να «κρέμεται» σε κλαδί ελιάς σε γειτονικό χωράφι.
Παρά το σοκ, ο πατέρας του νεαρού ειδοποίησε την αστυνομία και από την έρευνα προέκυψε ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Στον τόπο της τραγωδίας δεν βρέθηκε κάποιο σημείωμα. Οι πρώτες μαρτυρίες υποστηρίζουν ότι ο νεαρός δεν αντιμετώπιζε ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα.
Η σορός του νεαρού μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Ρίου για νεκροψία – νεκροτομή, ενώ η αστυνομία διεξάγει έρευνα.
Πηγή: messolonghinews.blogspot.com, Zougla.gr

15 Ιανουαρίου 2010
ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΣ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=1131332&pg=1
Σοκ στο πανελλήνιο από την αδελφοκτονία στα Καμίνια του Πειραιά. «Εβλεπα τον αδελφό μου να καλύπτει το πρόσωπό του με τα χέρια του και να με παρακαλεί να μην τον σκοτώσω. Εγώ, όμως, δεν καταλάβαινα. Είχα θολώσει, δεν ήξερα τι έκανα» ομολόγησε ο 22χρονος αδελφοκτόνος Γιάννης Λυσικάτος, που παραδόθηκε χθες στην Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά.

Ο 22χρονος παραδόθηκε συνοδευόμενος από τον τραγικό πατέρα του Θεόδωρο Λυσικάτο, ο οποίος από τη μια στιγμή στην άλλη «έχασε» και τα δυο του παλικάρια. Με δάκρυα στα μάτια, ο 22χρονος περιέγραψε στους συγκλονισμένους αστυνομικούς τη στιγμή της άγριας δολοφονίας του μικρού του αδελφού Γιώργου, αλλά και τις προσπάθειές του να δώσει τέλος και στη δική του τη ζωή.


29/12/2009
ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Ο ΠΙΣΤΟΛΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
http://www.madata.gr/epikairotita/social/48867.html

27/12/2009 Η.Π.Α.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1089161

ΤΟ 2008 ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΒΙΑΣΕ ΤΗΝ ΑΝΗΛΙΚΗ ΑΔΕΛΦΗ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catID=1&artID=1131774

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

THEATRE
http://www.theaterinfo.gr/theatrenews/press/2007/000/21/index.html

Ο Πατέρας, του Αύγουστου Στρίντμπεργκ στο θέατρο ΣΤΟΑ
Από την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007 , ώρα 9.30 μ.μ.
Με το έργο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ «Ο Πατέρας» ξεκινά την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου η νέα θεατρική χρονιά για το Θέατρο Στοά μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε το χειμώνα που πέρασε.
«Ο Πατέρας» είναι ένα έργο που γεννήθηκε από τις πραγματικές ανησυχίες που βασάνιζαν τον Στρίντμπεργκ την εποχή που το ‘γραφε. Τόσο η πατρότητα, όσο και το μεγάλο, αιώνιο, χάσμα ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, αλλά κυρίως η πολύ χαλασμένη σχέση που είχε με την γυναίκα του εκείνη την περίοδο, στάθηκαν η αφορμή για να το γράψει. Μπορεί κανείς να ονομάσει τον «Πατέρα» μια αυτοβιογραφία πάνω στη συγκεκριμένη αγωνία, αγωνία που διακατείχε συνέχεια τον Στρίντμπεργκ και που μεταφέρει στον ήρωα του έργου προσπαθώντας να κρατήσει το δικαίωμα της απόλυτης ευθύνης πάνω στο παιδί του από τη μια - επικρατούσα άποψη της εποχής - και από την άλλη, στην προσπάθεια της γυναίκας του να έχει κι αυτή δικαίωμα πάνω στην ανατροφή της κόρης της.
Αρχή των δικαιωμάτων των γυναικών, αρχή του φεμινισμού, τα δύο φύλα συγκρούονται. Το τελειωτικό και καθοριστικό χτύπημα της γυναίκας είναι η ερώτηση ‘που ξέρεις ότι είναι δικό σου το παιδί;’.
Το ταραγμένο μυαλό του Στρίντμπεργκ και σε προέκταση του ήρωα του, του Ίλαρχου Άντολφ- δεν μπορεί να ηρεμήσει την ψυχή του, που από εκείνη τη στιγμή βασανίζεται από την υποψία. Μια υποψία που θα τον οδηγήσει σε ακρότητες προκειμένου να μάθει την αλήθεια που θα του στηρίξει την αξιοπρέπεια, τον ανδρισμό, αλλά κυρίως την σιγουριά της κυριαρχίας του μέσα στο σπίτι.
Από την άλλη μεριά, η σύζυγος, η γυναίκα που της είναι πλέον αδιανόητη αυτή η κυριαρχία του άντρα, θα τραβήξει το σκοινί μέχρι να σπάσει. Θα επηρεάσει τη γνώμη της κόρης τους εναντίον του πατέρα της, θα κατηγορήσει τον άντρα της, στο γιατρό και στον διοικητή του, σαν τρελό και θα οργανώσει μέσα στο σπίτι όποια συνωμοσία κρίνει απαραίτητη προκειμένου, όχι τόσο να μεγαλώσει η κόρη τους όπως κρίνει αυτή, αλλά για να κερδίσει αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα με το αρσενικό. Και θα νικήσει επειδή το επιχείρημα της είναι ατράνταχτο.
Ο Πατέρας στο θέατρο ΣΤΟΑ - Συντελεστές
Τον Λοχαγό και τη σύζυγό του ερμηνεύουν οι Θανάσης Παπαγεωργίου και Λήδα Πρωτοψάλτη, τον γιατρό ο Γιώργος Ζιόβας, τον αδελφό της συζύγου ο Πολύκαρπος Πολυκάρπου και την κόρη η νέα ηθοποιός Νάντια Περιστεροπούλου. Συμμετέχουν ακόμη ο Αλέκος Κούρος, η Άννα Κοζαδίνου και ο Στέφανος Καλαϊτζής.
Η σκηνοθεσία είναι του Θανάση Παπαγεωργίου και τα σκηνικά και κοστούμια της Λέας Κούση.

VITA.GR
http://www.vita.gr/html/ent/169/ent.5169.asp

Στην εποχή μας οι μπαμπάδες κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους, τα αλλάζουν, τα πάνε βόλτα, τα ανεβάζουν στους ώμους τους να τους δείξουν τον κόσμο. Όμως, παρόλο που ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ενεργοί στην οικογενειακή σκηνή, πολλοί μπαμπάδες νιώθουν σαν χαμένοι. Ίσως γιατί έχει αλλάξει δραματικά ο ρόλος τους -που μέχρι αρκετά πρόσφατα ήταν η αυταρχική πατριαρχική φιγούρα, η προσωποποίηση της ισχύος, του καθήκοντος- και εισχωρεί σήμερα σε περιοχές επίσης μέχρι πρότινος αυστηρά μητρικής αρμοδιότητας. Έτσι, οι ρόλοι των πατεράδων πληθαίνουν και οι ίδιοι... ψάχνονται. Eσείς, πού τοποθετείστε απέναντι σε αυτή την εξέλιξη της πατρότητας; Για να ξέρετε τι είδους πατέρας είστε, απαντήστε στις ερωτήσεις αυτού του τεστ:

ΠΑΤΕΡΑΣ-ΠΑΙΔΙ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΒΙΒΛΙΟ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_27/06/2009_320042

Ενας πατέρας μονολογεί
Του Nικου Bατοπουλου, Γερούν Μπράουερς, «Μέρες αδέσποτες»
Μτφ. Ινώ βαν Ντάικ–Μπαλτά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 198.
Η σύγχρονη ολλανδική λογοτεχνία έχει μια καταπληκτική διαύγεια και ικανότητα να αγγίζει καθημερινά θέματα με φιλοσοφική διάθεση. Δεν αναφέρομαι στον ευρύτερα γνωστό Χάρι Μούλις, ούτε στον επίσης διάσημο Cees Nooteboom, αλλά σε μια πλειάδα εξαιρετικά προικισμένων συγγραφέων, που διαβάζουμε ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μεταφρασμένους και στα ελληνικά (σπουδαία δουλειά κάνει, προφανώς, το ίδρυμα για την παραγωγή και μετάφραση της ολλανδικής λογοτεχνίας).
Ετσι, έχουμε διαβάσει στα ελληνικά την Αννα Ενκβιστ («Το αριστούργημα», εκδ. Διήγηση) ή τον Χέιρτ Μακ με την εξαιρετική του «Ευρώπη» (εκδ. Μεταίχμιο). Πιο κλασικά και σε ιστορικό περιβάλλον, τα υπέροχα μυθιστορήματα της Χέλα Χάασε και του Αρτουρ Γιαπέν (από τον Καστανιώτη και οι δύο). Εξαιρετικό ανάγνωσμα και οι «Δίδυμες» της Tessa de Loo (εκδ. Gema).
Σε αυτήν τη μικρή ελληνο-ολλανδική κληρονομιά έρχεται να προστεθεί και το μυθιστόρημα του Γερούν Μπράουερς (Jeroen Brouwers, στη φωτ.). Γεννημένος το 1940, ο Μπράουερς έρχεται στην ελληνική γλώσσα με το «Μέρες αδέσποτες», μεταφρασμένο, όπως και τόσα άλλα ολλανδικά έργα, από την Ινώ βαν Ντάικ–Μπαλτά. Ενα μυθιστόρημα αρκετά ελλειπτικό, αλλά πολύ βαθύ, μιλάει για τα πάντα, με άξονα τη σχέση ενός πατέρα με τον γιο του. Ο πατέρας, που είναι και αφηγητής, ποτέ δεν θέλησε να κάνει παιδί, παρασύρθηκε από τη γυναίκα του, γι’ αυτό και δεν τον μεγάλωσε σαν κανονικός πατέρας. Λίγο μποέμ, λίγο ανένταχτος και τυχοδιώκτης, ευθυνόφοβος έστω, αλλά τίμιος και ωραίος τύπος, ο πατέρας περιπλανάται στις δεκαετίες που μεσολαβούν από τα 20 του ώς τα 60 του, έχοντας τυχαίες συναντήσεις με τον γιο του. Εκείνος κρατάει δικαιολογημένα τις αποστάσεις του, δεν είναι ο «πληγωμένος» γιος αλλά ένας γιος που δεν αγαπήθηκε.
Μου άρεσε πολύ η πρόζα του Μπράουερς, πολύ τολμηρή, μιλάει έξω από τα δόντια και ταυτόχρονα δημιουργεί εξαιρετικές εικόνες, οι οποίες κορυφώνονται στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, όταν ο γιος νοσηλεύεται από μια σπάνια ασθένεια του αίματος. Εκεί, υπάρχει ο απολογισμός, η ευθύνη, η αναμέτρηση, η κατάλυση του χρόνου.
Αφιερωμένο στον ωραίο Ολλανδό ηθοποιό Roef Ragas (1965–2007), το βιβλίο του Γερούν Μπράουερς είναι ολοφάνερο ότι είναι ευσυγκίνητο στην πρόωρη απώλεια της ζωής. Στην ουσία, ένα από τα κύρια θέματα αυτής της βαθιάς αυτοκριτικής αφήγησης ενός «ανάξιου» μεν αλλά συμπαθούς πατέρα είναι η τύχη του σώματος μετά θάνατον. Η αποτέφρωση (όταν σηκώνεις το ποτήρι και λες «στην υγειά σου» στον φίλο που χωράει σε ένα βαζάκι με στάχτες)... Η ταφή, που με το που καταβιβάζεται το φέρετρο στη γη, αρχίζουν δουλειά τα έντομα. Αυτή η φρίκη, ταράσσει τον αφηγητή (και τον Μπράουερς) αλλά την αντιμετωπίζει με τρυφερό κυνισμό, όχι με άρνηση ούτε με τρόμο. Είναι ένα πολλαπλά τολμηρό βιβλίο, που απαιτεί προσήλωση αλλά αντεμείβει με ωραία γραφή.

MYSELF - ΣΧΕΣΕΙΣ - ΠΑΤΕΡΑΣ - ΣΥΓΑΠΑ

Ο ΣΥΓΑΠΑ (ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ)
http://www.sos-sygapa.eu/

ΣΥΓΑΠΑ ΑΘΗΝΩΝ
http://goneas.blogspot.com/

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
http://www.myself.gr/Article/family-fathers-role/43-1109.html
Ποιος είναι ο ρόλος του πατέρα;

01-04-2008
Επιστημονικές έρευνες που τονίζουν τη σημαντικότητα του πατέρα, κάνουν λόγο για το πόσο επηρεάζει η παρουσία του ακόμη τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών.
Σύμφωνα με τα πρότυπα της πατριαρχικής οικογένειας, ο πατέρας είναι αυτός που φροντίζει για την (οικονομική κυρίως) ασφάλεια της οικογένειας, ενώ η μητέρα είναι αυτή που ασχολείται πιο πολύ με τα παιδιά, είτε έχει να κάνει με την προσωπική τους φροντίδα, είτε για το διάβασμα. Ο πατέρας είναι το πρόσωπο της εξουσίας και της πειθαρχίας, και η μητέρα καλείται να τον «μαλακώσει» ή να τον επικαλεστεί όταν τα παιδιά για παράδειγμα δεν τρώνε το φαγητό τους ή δεν διαβάζουν.
Ωστόσο, αυτό το καθεστώς οφείλει να αλλάξει! Ακόμα και στα επαγγέλματα που έχουν ταυτιστεί με τη φροντίδα του παιδιού, δύσκολα συναντάται άντρας που έχει αναλάβει για παράδειγμα νηπιαγωγός ή βρεφονηπιοκόμος, ή ακόμη και δάσκαλος δημοτικού. Έτσι, η αγωγή στα πρώτα χρόνια ανάπτυξης (βιολογικής και κοινωνικής) είναι κατά βάση…γένους θηλυκού.
Αυτό το απλό παράδειγμα δείχνει ότι ίσως η κοινωνία δεν εμπιστεύεται τον άντρα για την ανατροφή του παιδιού, κάτι που φαίνεται και στις μέρες μας από το ποιος αποκτά την κηδεμονία των παιδιών μετά από διαζύγιο. Η μήπως αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ένα στερεότυπο που έχουν δεχτεί και οι ίδοι οι πατεράδες;
Έρευνες τονίζουν τον πρωταρχικό ρόλο του πατέρα στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Σε ένα οικογενειακό σύστημα, ο πατέρας είναι αυτός που δίνει την «ταυτότητα» της οικογένειας. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, είναι επειδή το παιδί αναζητά στον πρόσωπο του πατέρα όχι μόνο τον προστάτη, αλλά και αυτόν που θα στηρίξει την οικογένεια, και θα την ενδυναμώσει με τη δίκαιη εξουσία του. Για να γίνει αυτό, ο πατέρας πρέπει να είναι ιδανικός, δηλαδή να συνδυάζει τη στοργή με την πειθαρχία, και να μην ανήκει σε κάποια από τις παρακάτω κατηγορίες!
1. Ο απών πατέρας: ο πατέρας που έχει αφήσει το έργο της αγωγής του παιδιού αποκλειστικά στη μητέρα
2. Ο αυστηρός πατέρας: ο πατέρας που ζητά από τα παιδιά του να είναι πάντα πρώτα, και σπάνια επιβραβεύει.
3. Ο αυταρχικός πατέρας: ο άκαμπτος πατέρας, που επιθυμεί να επιβάλλεται και δεν «ακούει» τις επιθυμίες των παιδιών του.
4. Ο εχθρικός πατέρας: ο πατέρας που εκφράζεται μόνο με ακραίους τρόπους, και συμπεριφέρεται απάνθρωπα.
5. Ο επιεικής πατέρας: ο πατέρας που φοβάται να επιβληθεί, και είναι ανίκανος να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του.
Ο δημοκρατικός πατέρας: ο ιδανικός πατέρας. Είναι αυτός που σέβεται τα "θέλω" των παιδιών του, αλλά θέτει και όρια στην καθημερινότητά τους. Δεν γίνεται ποτέ αυταρχικός χωρίς αφορμή, και είναι πάντα διαθέσιμος για συζήτηση και επίλυση προβλημάτων.
Αναλύοντας τα είδη πατέρα, ας σκεφτούμε ότι ο εχθρικός για παράδειγμα, είναι και εχθρικός σύζυγος. Ο αυστηρός πατέρας είναι και αυστηρός σύζυγος. Ο απών είναι και απών από τα συζυγικά του καθήκοντα. Με άλλα λόγια, οι πατεράδες που δεν τείνουν προς τη δημοκρατικότητα, μπορούν εύκολα να περιθωριοποιηθούν και να νιώσουν ότι μόνο με τον…δικό τους τρόπο (δηλαδή αυστηρό και απάνθρωπο) μπορούν να θεωρηθούν μέλη της οικογένειας.
Ο πατέρας στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικός. Πλέον οφείλει να στηρίζει τη σύζυγό του που είναι εργαζόμενη, αλλά και να συμμετέχει πιο πολύ στα «καθημερινά του παιδιού», που όμως είναι καθοριστικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Το παιδί έχει ανάγκη να βασίζεται σε κάποιον που θα τον/την επιβραβεύει ή θα τον τιμωρεί, για να αρχίσει έτσι οριοθετείται η προσωπικότητά του. Συχνά μάλιστα παρατηρείται σε έρευνες ότι οι ενήλικες που έχουν προβλήματα με πρόσωπα εξουσίας, έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλοντα όπου ο πατέρας άνηκε σε μία από τις 5 κατηγορίες που προαναφέραμε.
Ο ρόλος του πατέρα στην Ελλάδα είναι σε μεταβατική φάση, ή ακόμη να ακολουθήσουμε τα ευρωπαϊκά πρότυπα;. Πλέον, ενώ στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει άδεια πατρότητας, στη χώρα μας αυτό ισχύει μόνο στον ιδιωτικό τομέα! Για παράδειγμα, στην Ελλάδα στο δημόσιο τομέα οι άνδρες δεν δικαιούνται μειωμένο ωράριο, όπως δεν δικαιούνται και οι γυναίκες, αν ο πατέρας βρίσκεται σε γονική άδεια. Στον ιδιωτικό τομέα, ο πατέρας δικαιούται μειωμένο ωράριο, αν η μητέρα δεν κάνει χρήση του. (πηγή: ΚΕΘΙ, Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας)
Για να μπορέσει ο πατέρας να αναλάβει περισσότερα καθήκοντα τόσο συζυγικά όσο και γονεϊκά, η πολιτεία, η κοινωνία αλλά και η ίδια του η οικογένεια οφείλουν να τον εμπιστευτούν και να τον κάνουν ισότιμο σε ό,τι αφορά την ανατροφή των παιδιών. Διαφορετικά, τα σημερινά παιδιά, θα μεγαλώσουν και θα γίνουν απόντες πατέρες, ενώ οι γυναίκες θα αρκούνται σε ένα σύζυγο που είναι αυστηρός, απών και δεν θα εμπλέκεται όπως πρέπει στο μεγάλωμα των παιδιών και στο σχηματισμό μίας υγειούς και ευτυχισμένης οικογένειας.

INTRONTV - BLOGERS ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΓΡΑΜΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
http://imagine.pblogs.gr/tags/pateras-gr.html
ΠΡΟΣ: τον πατέρα μου...

Πατέρα, αυτό το post είναι για σένα. Για να σου πώ πρώτα-πρώτα ότι, αν και "έφυγες" πριν 4,5 χρόνια, σ'αγαπάω. Σ'αγαπάω γιατί είσαι ο πατέρας μου. Ο κυματοθραύστης μου. Από τότε που ήμουν μικρός, που μου έλυνες τις ασκήσεις στα μαθηματικά. Ή που καθόμασταν με την αδελφή μου κάθε μέρα και μας έκανες μάθημα αγγλικών, ώρες ατελείωτες. Ή που, κάθε φορά που ερχόσουν σπίτι από τη δουλειά, ανοίγαμε την τσάντα σου για να δούμε τί παραμύθι μας έφερες. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, εμάς μας άρεσαν οι μετακομίσεις κάθε χρόνο, από τη μια πόλη στην άλλη. Εσένα ήταν η δουλειά σου: σαν αξιωματικός του Στρατού, πήγαινες όπου σε καλούσε η Υπηρεσία. Για εμάς όμως, ήταν περιπέτεια. Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Καστοριά, Κοζάνη, Λονδίνο, Δράμα, Λήμνος, Αθήνα... Κάθε χρόνο νέο σπίτι, νέες παρέες, νέοι δρόμοι. Θυμάμαι, με στεναχωρούσε στην αρχή η αλλαγή, τις πρώτες μέρες στο νέο μου σχολείο έκλαιγα. Όμως μετά, εξερεύνηση, ανακαλύψεις, χαρά.
Κι εσύ ήσουν πάντα το ασφαλές λιμάνι. Ό,τι και να γινόταν, υπήρχες εσύ. Ό,τι ανάγκη είχαμε, υπήρχες εσύ. Θυμάσαι όταν μου αγόρασες το πρώτο μου ποδήλατο; Με τί χαρά το καβάλησα, με τί χαρά έτρεχα, και με τί έκπληξη έφαγα την πρώτη μου "χύμα" όταν διαπίστωσα ότι, αν πατήσω τέρμα τα φρένα, το ποδήλατο κοκκαλώνει κι εγώ προσγειώνομαι ανώμαλα.
Θυμάμαι τον 1 χρόνο στο Λονδίνο, το 1970, τότε που πρωτοπήγα σχολείο. Σε εγγλέζικο σχολείο. Μάθαμε τη γλώσσα σαν ποιηματάκι. Εκεί αγοράσαμε το αυτοκίνητο, εκεί μας έπαιρνες τα Σαββατοκύριακα σε ατελείωτες εκδρομές. Όμορφα χρόνια, που άφησαν τη γεύση της γλυκειάς νοσταλγίας.
Θυμάμαι που ερχόσουν και μ'έπαιρνες από το σχολείο στην Αθήνα, στα ταραγμένα χρόνια των αρχών του '70: η Βασιλίσσης Σοφίας γεμάτη διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα. Θυμάμαι και την επιστράτευση του 74, τότε που παραθερίζαμε και μέσα σε λίγες ώρες μας είπες ότι πρέπει να φύγεις. Η Υπηρεσία σε είχε στείλει στον Έβρο για να φυλάξεις τα σύνορα, όμως δεν μπορούσες να μας το πεις τότε, γιατί είχαμε πόλεμο. Πολλές μέρες αργότερα, μας πήρες τηλέφωνο και μας είπες να μην ανησυχούμε.
Και μετά, όταν διάβαζα σαν τρελλός για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, για να μπω στο Πολυτεχνείο, τί βοήθεια μου έδινες. Ή, μέσα στη Σχολή πλέον, όταν άρχισαν οι πρώτες αναζητήσεις: πολιτικής, ζωής, στόχων. Ήσουν πάντα εκεί, με την αγκαλιά ανοιχτή, τον σοφό λόγο έτοιμο, το χέρι απλωμένο, όχι για να μη σκοντάψουμε αλλά, όταν σκοντάψουμε, για να μας σηκώσεις.
Κι έπειτα, όταν έφυγα για Αγγλία, για μεταπτυχιακά. Πήγα για 1 χρόνο, κι έμεινα 9: σπουδές, δουλειά. Εσύ και η μητέρα, φοβόσασταν μήπως μείνω εκεί για πάντα. Δε λέω, ήταν φανταστικά στην Αγγλία, όμως γύρισα Ελλάδα. Μετά, θυμάμαι τότε που σας ανακοίνωσα για το "αίσθημα", και ότι σκοπεύαμε να παντρευτούμε. Τότε που την πρωτοέφερα στο σπίτι, που την καλοδεχτήκατε σαν κόρη σας. Θυμάμαι τη χαρά του αρραβώνα, τη χαρά του γάμου. Έλαμπες.
Και τότε που ξεκινούσα τη δική μου δουλειά. Όνειρο ζωής. Έτσι ήμουν από μικρός, ονειροπόλος, με το "σπαθί" έτοιμο. Μου έδινες συμβουλές συνέχεια: "ξέρεις τους πελάτες σου;", "ξέρεις τα κόστη σου;", "ξέρεις τους ανταγωνιστές σου;". Κάθε σου λέξη, ένα ταρακούνημα, κάθε σου συμβουλή θησαυρός. Άνοιγα τον δικό μου δρόμο, και, για άλλη μια φορά, ήσουν δίπλα μου στα δύσκολα.
Θυμάμαι όμως και την εγχείριση καρδιάς το 98, τον καρκίνο το 2000, το "τέλος" το 2002. Πέρασες τη μπόρα σου. Η μητέρα ήταν αυτή που στάθηκε δίπλα σου, κάθε μέρα, κάθε νύχτα. Εγώ έτρεξα όσο μπορούσα: γιατροί, νοσοκομεία, φάρμακα. Θυμάμαι τον τελευταίο σου μήνα, τότε που ένα βράδυ με πήρε τηλέφωνο η μητέρα γιατί δεν αιθανόσουν καλά. Ήρθα σε 5 λεπτά! Σαν να είχαν πυραύλους τα πόδια μου! Καλέσαμε το 166, αργούσε. Θυμάσαι που σε πήρα στην αγκαλιά μου, σα μωρό παιδί, όπως μ'έπαιρνες κι εσύ όταν ήμουν μικρός, και σε κατέβασα στο νοσοκομειακό για να κάνουμε γρήγορα; Με κοίταζες. Με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Και μετά, νοσοκομείο. Πήρες λίγο το καλύτερο, μια τελευταία αναλαμπή. Και μετά, το "τέλος". Δεν έκλαψα, γιατί ξέρω ότι, εκεί που είσαι, είσαι καλά.
Μεταξύ μας δεν χρειαζόταν να μου πεις λέξεις πολλές, μιλούσαν οι πράξεις, και 2-3 κουβέντες μόνο. Ήσουν το ασφαλές λιμάνι, που με βοήθησε να γίνω άνθρωπος. Τί μου έδωσες; Πολλά. Το μέτρο, την αναζήτηση του καινούργιου, τη σταθερότητα, το νόημα της οικογένειας, την επιμονή, τον τρόπο σκέψης. Αυτά που δίνει ένας πατέρας. Τα χρειάστηκα πολλές φορές, όταν το δικό μου καράβι μπήκε σε 1000 φουρτούνες. 'Ομως τις ξεπέρασα όλες, γιατί μου είχες μάθει εσύ πώς.
Ήθελα όλα αυτά να τα μοιραστώ μαζί σου, σήμερα. Και ήθελα να τα μοιραστώ και με τα φιλαράκια μου στο pathfinder, που ίσως διαβάσουν αυτό το post, που διαβάζω κι εγώ τα δικά τους. Τί νόημα έχει το να νοιώθω κάτι, αν δεν το μοιράζομαι με την παρέα μου;
Πατέρα, ξέρω ότι με "διαβάζεις". Δεν θέλω να σου πω πιο πολλά. Μόνο 4 λέξεις: σ'αγαπώ, σ'ευχαριστώ. Ελπίζω κι εγώ να γίνω το ίδιο καλός πατέρας στα δικά μου παιδιά. Κι ελπίζω ο Πατέρας όλων μας, εκεί που βρίσκεσαι, να σου δίνει πλέον Αυτός τη δική του Άπειρη αγάπη.
Ο Γιός σου.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ
http://paroutsas.jmc.gr/family/fath-div.htm
Είναι σωστό να εξετάσουμε τον ρόλο του πατέρα και εκτός των πλαισίων της οικογενείας, δηλ. σε περίπτωση χωρισμού, όταν η οικογένεια είναι διασπασμένη.

Συγκεκριμένα:
9.1. Μητρική επιμέλεια
Μετά από ένα διαζύγιο και όταν η επιμέλεια έχει δοθεί στην μητέρα, ο ρόλος του πατέρα είναι και πρέπει να είναι ουσιαστικός και σημαντικός, με την συχνή και εποικοδομητική επαφή με τα παιδιά του.
Δυστυχώς όμως, αυτό δεν συμβαίνει συχνά, είτε γιατί ο πατέρας λόγω ειδικών συνθηκών αποφεύγει να δει το παιδί, είτε γιατί η μητέρα προσπαθεί με έμμεσο ή και άμεσο τρόπο να το απομακρύνει από τον πατέρα.
Εξετάζοντας την περίπτωση που ο πατέρας δεν αδιαφορεί και δεν παραγκωνίζεται μετά το διαζύγιο, βλέπουμε ότι επιδρά θετικά και έντονα σην συναισθηματική και κοινωνική ζωή και ανάπτυξη των παιδιών του. Ιδιαίτερα ευεργετική είναι η κατάσταση κατά την οποία η μητέρα συνεργάζεται με τον πατέρα για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών· έτσι το παιδί δεν αισθάνεται παραμελημένο.
Πέρα όμως από αυτή την τέλεια -και σπάνια- περίπτωση επικοινωνίας, έχουμε και κάποιους άλλους τύπους. Ο ένας είναι όταν ο πατέρας παίρνει το παιδί στο σπίτι για το Σαββατοκύριακο, τις διακοπές, τις αργίες κτλ. Έτσι ο πατέρας επιτρέπει στο παιδί να "εισβάλλει" στη νέα του ζωή. Το παιδί αισθάνεται(;) σαν να βρίσκεται στο σπίτι του, με το ν' ασχολείται με διάφορες δουλειές στο σπίτι του πατέρα. Επιπλέον, σ' αυτή την περίπτωση ο πατέρας συζητά με το παιδί, λύνουν τα υπάρχοντα προβλήματα κι έτσι, με το να υπάρχει φιλική ατμόσφαιρα, το παιδί δεν νιώθει άβολα και αμήχανα κοντά στον πατέρα του.
Μια άλλη περίπτωση επικοινωνίας είναι όταν ο πατέρας βλέπει μεν το παιδί, αλλά δεν είναι μια από τις κυριότερες μέριμνές του. Σε αυτή την περίπτωση, ο πατέρας παίρνει το παιδί για βόλτα, τρώνε σε κάποιο εστιατόριο, πάνε κινηματογράφο ή στο λούνα πάρκ κι έπειτα το επιστρέφει στην μητέρα του. Έτσι, δεν το αφήνει να πάρει μέρος στην καινούρια προσωπική ζωή του. Οι πατέρες αυτού του τύπου λέγονται "πατέρες της Disneyland".
Η τελευταία και χειρότερη περίπτωση είναι αυτή κατά την οποία ο πατέρας εκμεταλεύεται την παρουσία του παιδιού για να εκτοξεύσει τα βέλη του προς την μητέρα, να την μειώσει, να την υποβιβάσει και να κάνει το παιδί να πιστέψει ότι αυτή είναι υπεύθυνη για το διαζύγιο. Έτσι, η συνάντηση αυτή δεν βοηθάει το παιδί να ξεπεράσει την ιδέα του διαζυγίου, αντίθετα οξύνει το πρόβλημα με προφανείς επιπτώσεις στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, το οποίο αισθάνεται πικρία και φοβάται ότι ο πατέρας επιδιώκει συναντήσεις όχι από αγάπη αλλά από σκοπιμότητα, για να το στρέψει αρνητικά προς την μητέρα του.(51)
9.2. Πατρική επιμέλεια
Είναι ένα νέο σχεδόν φαινόμενο (στην Ελλάδα, μετά την ύπαρξη του ΣΥΓΑΠΑ, από το 2004), γι' αυτό οι γνώσεις των ερευνητών ως προς τα αποτελέσματα για τα παιδιά, είναι περιορισμένες. Θα σκεφτόταν κανείς, πως ο πατέρας στον οποίο δίνεται η επιμέλεια των παιδιών μετά από ένα διαζύγιο, είναι κάποιος ριζοσπαστικός τύπος, μικρής ηλικίας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα· αντίθετα είναι μεσήλικας και κατέχει αρκετά υψηλές κοινωνικοοικονομικές θέσεις.
Επιπλέον, όταν έχει την επιμέλεια, δέχεται απλόχερα την βοήθεια από τον περίγυρό του: από γονείς, συγγενείς, γείτονες κι επαινείται γι' αυτό το τόλμημα που επιχειρεί να διεκπεραιώσει.
Όλα αυτά, βέβαια, έρχονται σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατεί στην μητρική επιμέλεια, όπου θεωρείται κάτι φυσιολογικό, ο ρόλος της δεν αναγνωρίζεται όσο πρέπει και δεν επαινείται γι' αυτό το δύσκολο έργο που καλείται να επιτελέσει.
Ο πατέρας δεν είναι ανίκανος στο να αναθρέψει τα απιδιά του σωστά. Σε μερικούς τομείς βέβαια υστερεί σε σχέση με τη σύζυγό του, όμως προσπαθεί φιλότιμα να υπερπηδήσει κάποια εμπόδια. Γενικά καταβάλλει προσπάθειες ώστε να μην γίνεται αδέξιος και επιπόλαιος.
Παρ' όλα αυτά, κατά την πατρική επιμέλεια, τα παιδιά μένουν τις περισσότερες ώρες σε παιδικούς σταθμούς ή με διάφορα πρόσωπα που προσφέρουν βοήθεια. Το θετικό είναι σ' αυτή την περίπτωση, ότι τα παιδιά συναντώνται συχνά με την μητέρα τους, σ' αντίθεση με την μητρική επιμέλεια(52)
9.3. Πατριός
Θα ήταν σωστό να κάνουμε μια μικρή αναφορά και στον πατριό. Είναι ένας νέος -σχετικά- ρόλος, που μοιάζει με αυτόν του πατέρα κι έχει ξεπηδήσει μέσα από τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες.
Το παιδί αποδέχεται τον πατριό ανάλογα με την ηλικία του. Έτσι, τα πολύ μικρά παιδιά και οι μετα-έφηβοι, τον αποδέχονται ευκολότερα σε σχέση με τους εφήβους.
?Οπως και να είναι όμως, τα παιδιά βρίσκονται σε δύσκολη θέση όταν πρέπει να διατηρούν φιλικές σχέσεις και με τον πατέρα και με τον πατριό.
Σε αυτή την περίπτωση, ο πατριός πρέπει να επιτρέπει τις συναντήσεις και να ενθαρρύνει την αγάπη του παιδιού προς τον φυσικό του πατέρα και να μην το επηρεάζει αρνητικά απέναντί του.(53)

ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΟ-ΔΙΑΤΡΟΦΗ

http://www.larissa-chamber.gr/Uploads/Files/OAED/OKE1.pdf

ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ Ο.Κ.Ε. ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»


ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Στις 3 Οκτωβρίου 2008, ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ.
Γιώργος Αλογοσκούφης, απέστειλε προς γνωμοδότηση στην Οικονομική και
Κοινωνική Επιτροπή (Ο.Κ.Ε.), το Σχέδιο Νόμου με θέμα «Προστασία των
δανειοληπτών και άλλες διατάξεις».
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ο.Κ.Ε. συνέστησε Επιτροπή Εργασίας
.......Τέλος, πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την περίπτωση διαζευγμένων ζευγαριών

όπου ανήλικα τέκνα διαμένουν σε κατοικία που ανήκει στον οφειλέτη χωρίς να είναι
η δική του κατοικία αλλά του/της διαζευγμένου/νης συζύγου.....


ΕΠΙΣΗΣ, ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΓΑΠΑ:
http://www.sos-sygapa.eu/dimosievmata/dim20.htm

ΚΑΙ:
http://www.mitilinos.gr/?p=192

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΛΗΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΓΑΠΑΕΡΩΤΗΣΗ 1

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.
ΕΔΩ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΩΝ:
ΣΕΛΙΔΑ 1:
http://www.opengov.gr/minfin/?option=comment_view&comment_id=9799
από Κωνσταντινος Αργυρούλης -
http://www.sos-sygapa.eu/dioikitika/profile-syllogou.htm -- 30
Δεκεμβρίου 2009 @ 19:28
Κύριε υπουργέ,
Είμαι μέλος του Συλλογου για την Ανδρικη και Πατρική Αξιοπρέπεια
(ΣΥ.Γ.Α.Π.Α). Στα δικαστήρια όπου προσφεύγουν πολλα ζευγάρια σήμερα
εφόσον χωρίσουν, κατα συντριπτικη πλειοψηφία επιδικάζεται στον πατέρα
ποσό διατροφής τις περισσότερες φορές υπέρογκο και επιπλέον το ποσό
της διατροφής δεν εκπίπτει από το εισόδημα. Θεωρούμε οτι αυτό είναι
άδικο. Στα πλαίσια της αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος, σας
προτείνουμε κάτι εύλογο και λογικό, δηλαδή να εκπίπτει το ποσό της
διατροφής απο το φορολογητέο εισόδημα. Επίσης ορθό είναι κατα τη γνωμη
μας να υποχρεώνεται η πλευρά που εισπράττει την διατροφή να την
δηλώνει στην Εφορία και όχι να τα <<βάζει στην τσέπη>>.
Θα θέλαμε να ακούσουμε τη γνωμη σας επί αυτού.
Με τιμή
ΣΕΛΙΔΑ 2:
http://www.opengov.gr/minfin/?p=106&cp=118
ΣΕΛΙΔΑ 3:
Τα 30.000 μέλη του ΣΥΓΑΠΑ (Σύλλογος για την ανδρική και πατρική
αξιοπρέπεια) αισθάνονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας διότι:
1) Δεν υπάρχει ίση αντιμετώπιση στα φορολογικά. Δηλαδή, να μπορεί ο
πατέρας να δηλώνει τον αριθμό τέκνων στη φορολογική δήλωση ώστε να
έχει την φοροαπαλλαγή και να μην αναγκάζεται να αποποιείται της
γονικής του ιδιότητας.
2) Να μπορεί ο μη έχων την επιμέλεια γονέας να δηλώνει το ποσό
διατροφής που καταθέτει ώστε να του αφαιρείται από το εισόδημα.
3) Να μπορούν και οι δύο γονείς να έχουν ίσες ευκαιρίες &
διευκολύνσεις στα επιτόκια δανείων δηλώνοντας τον αριθμό τέκνων.
4) Να έχουν και οι δύο γονείς επιδόματα, άδειες και ασφαλιστικές
παροχές έστω και διαζευγμένοι
5) Στα ποσά που επιδικάζονται ως διατροφές, να υπολογίζονται τα δάνεια
και άλλα φορολογικά στοιχεία με γνώμονα την ισότητα των φύλων.
6) Να υπολογίζονται τα έξοδα ταξιδιού, επικοινωνίας, κτλ στη διατροφή
7) Να υπάρχει απαλλαγή δικαστικών εξόδων στα οικογενειακά δικαστήρια,
μειωμένες παραστάσεις, να μην είναι εκτελέσιμες άμεσα δικαστικές
αποφάσεις διατροφών κατά του μη έχοντος την επιμέλεια όταν είναι
άπορος.
8) Να είναι δωρεάν οι πραγματογνωμοσύνες για επιμέλεια.
9) Να μη δίδονται διαταγές κατασχέσεων και πλειστηριασμών στην πρώτη
κατοικία που αγοράστηκε από γονέα για τα παιδιά του.
10) Να παύσουν οι ποινικές καταδίκες για μη καταβολή διατροφής και
αυτή (η διατροφή) να δίδεται από το κράτος.
11) Να λαμβάνεται υπόψη στις διατροφές, η έρευνα του ΙΝΚΑ (Ινστιτούτο
Καταναλωτών) που αναφέρει οτι στην Ελλάδα μία οικογένεια ζει με
λιγότερο από 600 ευρώ, συνεπώς ένα παιδί μικρότερο των 4 ετών μπορεί
να ζήσει, μέσα στην οικογένεια, με 80 ευρώ.
12) Η διαμονή-κατοικία (καθώς και όλα τα έξοδα) να επιβαρύνουν ισάξια
τους δύο γονείς.
13) Οι αποδείξεις από σχολεία, φροντιστήρια, γιατρούς, κτλ που
πληρώνει ο πατέρας, να εκπίπτουν από το φορολογητέο του εισόδημα.
14) Οι ανάπηροι γονείς να τυγχάνουν ειδικών οικονομικών ωφελειών.
15) Οι γονικές άδειες να δίδονται εξ'ίσου.
16) Ισος χρόνος επιμέλειας - ίσα έξοδα για τα παιδιά.
Περίπου 800.000 μπαμπάδες και 200.000 μαμάδες έχουν περιέλθει στη
φτώχεια και συχνά σε οικονομική καταστροφή εξ'αιτίας των διατροφών,
δικαστικών εξόδων, πλάνης αποφάσεων, επακόλουθα εκτελέσεων αποφάσεων,
κτλ αλλά και λόγω έλλειψης πρόνοιας από την Πολιτεία.
Το ΔΣ του ΣΥΓΑΠΑ: Σπιτάλας Νίκος, Μελισσάρης Θεόδωρος, Γιαννάκη Ντίνα,
Καμπούρη Φανή, Παπαγεωργίου Βούλα, Γκούβερης Βαγγέλης, Γρατσονίδης
Κώστας.ΣΕΛΙΔΑ 4:
http://www.opengov.gr/minfin/?p=106&cp=178#commentsΩς Πρόεδρος του
ΣΥΓΑΠΑ και εκπρόσωπος του 1.000.000 διαζευγμένων ζευγαριών, στην
Ελλάδα, ζητώ να μάθω εάν και πότε:
1) Θα πληρώνονται οι διατροφές των απόρων από το κράτος ώστε να μην
εντείνεται η αντιδικία γονέων με αντικείμενο διαμάχης (διατροφής εις
αντάλλαγμα επικοινωνίας) για τα παιδιά.
2) Θα μπορεί να δηλώνει και ο διαζευγμένος πατέρας τα παιδιά του στη
φορολογική δήλωση (για φοροαπαλλαγή αλλά και για ηθικούς λόγους).
3) Θα μπορεί ο διαζευγμένος πατέρας, να δηλώνει τη διατροφή που
καταθέτει για τα παιδιά του ώστε να αφαιρείται από τα εισοδήματά του?
Για τα δύο τελευταία υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις διοικητικών
δικαστηρίων που δικαιώνουν τους αιτούντες πατεράδες.
Εξ'άλλου, σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν οι παραπάνω ρυθμίσεις
οι οποίες βελτιώνουν τη ζωή αλλά και τις σχέσεις των γονέων με
αποτέλεσμα να γίνεται ηπιότερη η διαμάχη.
Τα παραπάνω, σε συνδιασμό με την ψυχική κατάσταση όλων των
εμπλεκόμενων ανθρώπων στο θέμα 'διαζύγιο', την απουσία διαμεσολαβητή,
οικογενειακών δικαστηρίων, πραγματογνωμόνων, ψυχολόγων και άλλων
ειδικών, την άνιση αντιμετώπιση των γονέων, την μη ύπαρξη
συνεπειμέλειας και άλλων νομοθετικών ρυθμίσεων κάνουν τη ζωή αφόρητη
στα παιδιά και στους ενήλικες.
http://www.sos-sygapa.eu/
http://internationalienation.blogspot.com/
Με τιμή, Νίκος Σπιτάλας
ΥΠΕΝΘΙΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΣΥΓΑΠΑ ΑΠΟ ΤΟ 2005 ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ. ΔΕΣΤΕ:
ΣΥΓΑΠΑ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
http://www.sos-sygapa.eu/dimosievmata/dim20.htm
ΣΥΓΑΠΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
http://sygapalexandroupolis.blogspot.com/2008/09/blog-post_14.html
ΣΥΓΑΠΑ ΠΑΤΡΑΣ
http://www.patrasblogs.gr/%CE%A3%CE%A5%CE%93%CE%91%CE%A0%CE%91_%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A3/2008/08/27/%CE%94%CE%95%CE%9B%CE%A4%CE%99%CE%9F_%CE%A4%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%A5_27_08_2008ΣΥΓΑΠΑ
ΗΜΑΘΙΑΣ
http://olganos.blogspot.com/
ΝΕΟ GR
http://www.neo.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=6013
FEMMES DE SALONICA
http://www.femnetsalonica.gr/enet4-10-08.htm
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=01.12.2006,id=28235388
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
http://internationalienation.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ
http://politeknoi.gr/page/2
ΠΑΙΔΙΑ
http://pessimisticlines.wordpress.com/
E-MAGAZINO
http://www.e-magazino.gr/?p=1225



http://www.opengov.gr/minfin/?option=comment_view&comment_id=13193
σελίδα σχολίου από χρήστη Σεραφειμ Τομαρας , 2010-01-08 09:17:50 H επιβολη ΦΠΑ στις ελαχιστες αμοιβες δικηγορων για παραστασεις ενωπιον δικαστηριων ,αλλα και για την συνταξη συμβολαιων θα εξορθολογηση την κατασταση και θα υπαρξουν εσοδα για να καλυψουν αναγκες αλλα και για να δημιουργηθουν νεες θεσεις εργασιας με την ιδρυση φυλακων ή ειδικων φυλακων .Επισης και η μειωση των εφετειων και πρωτοδικειων, ειρηνοδικειων θα συμβαλει στην μειωση των λειτουργικων εξοδων ,για την χρηση αυτων των κονδυλιων στην λειτουργια των φυλακων
ΕΡΩΤΗΣΗ2
http://www.opengov.gr/minfin/?p=219&cpage=5#comment-13798
Σοβαρό θέμα:
Οι δαπάνες για δικαστικά έξοδα, σε αστικά και ποινικά δικαστήρια είναι υπερβάλουσες για τους διαζευγμένους (οι οποίοι αποτελούν το 50% των ‘πελατών’ των ελληνικών δικαστηρίων) και θα πρέπει να έχουν φοροαπαλλαγή διότι υπάρχει ΦΠΑ, κτλ.
Επίσης,όι αμοιβές των δικηγόρων που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν δίνουν αποδείξεις και μάλιστα παίρνουν και διπλές-τριπλές αμοιβές σε περιπτώσεις αναβολών δικών. Σημειωτέον, οτι θα πρέπει επί τέλους να επιβάλλεται και ΦΠΑ στις αποδείξεις των δικηγόρων.
Επίσης, τα έξοδα από παράβολα δικών που κατατίθενται στα δικαστήρια, θα πρέπει να φοροαπαλλάσσονται.
Ακόμα, οι εμπειρογνώμονες των δικαστηρίων, πότε θα έχουν ΦΠΑ?
Γιατί οι οικονομολόγοι-λογιστές δεν δίνουν αποδείξεις όσον αφορά τη σχέση τους με τα δικαστήρια?

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ-ΕΦΟΡΙΑ
http://www.synigoros.gr/reports/porisma_2.doc
ΠΟΡΙΣΜΑ (Νόμος 3094/2003 «Συνήγορος του Πολίτη και άλλες διατάξεις» Άρθρο 4, παρ. 6)
ΘΕΜΑ: Έκπτωση των δαπανών που καταβάλλει ο διαζευγμένος σύζυγος για τα τέκνα που δεν κατοικούν μαζί του
Στο Συνήγορο του Πολίτη κατατέθηκε η υπ΄ αριθμ. 1104/21.01.03 αναφορά. Ο προσφεύγων είναι διαζευγμένος πατέρας ενός ανήλικου τέκνου, του οποίου την επιμέλεια έχει η μητέρα του, με την οποία και ζει.
Ο εν λόγω πολίτης προσέφυγε στον Συνήγορο του Πολίτη διότι, μετά την έκδοση του διαζυγίου του, δεν του επιτρέπεται να συμπεριλάβει στα ποσά δαπανών που αφαιρούνται από το συνολικό του εισόδημα, μια σειρά από έξοδα που συνεχίζει να κάνει για το τέκνο του, όπως νοσοκομειακή και ιατρική περίθαλψη και διάφορα δίδακτρα σε φροντιστήρια εκπαιδευτικών μαθημάτων ή ξένων γλωσσών κ.ο.κ. επειδή τα παιδί δεν κατοικεί πλέον μαζί του. Εφόσον λοιπόν το παιδί δεν ζει μαζί του, αλλά με τη μητέρα του, ο προσφεύγων δεν μπορεί να το υπάγει στον Πίνακα 10, περίπτωση 1 της Φορολογικής του Δήλωσης (Στοιχεία Προσώπων που συνοικούν με τους φορολογουμένους και τους βαρύνουν) με αποτέλεσμα να μη δικαιούται την αφαίρεση των παραπάνω δαπανών στις υποβάλλεται για αυτό.
Το ως άνω καθεστώς ο προσφεύγων θεωρεί άδικο και διακριτικό. Για το λόγο αυτό, πριν προσφύγει στο Συνήγορο του Πολίτη, απευθύνθηκε στη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας του Υπουργείου σας, απ’ όπου ζητούσε την διόρθωσή του με το σκεπτικό ότι το γεγονός πως δεν κατοικεί με το παιδί του δεν ισοδυναμεί με την απαλλαγή του από την υποχρέωση να φέρει το βάρος της πληρωμής εξόδων πέραν της διατροφής, τα οποία, εάν δεν είχε χωρίσει, θα μπορούσε να τα αφαιρέσει από το φορολογητέο εισόδημά του.
Με τρία έγγραφά της προς τον πολίτη (1046783/950/Α0012, 1059243/1209Α0012 και 1078224/1562/Α0012) η Διεύθυνση Φορολογίας Εισοδήματος επιβεβαιώνει ότι «τα τέκνα δεν θεωρείται ότι βαρύνουν το διαζευγμένο γονέα, με τον οποίο δεν συγκατοικούν … όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 7 του ΚΦΕ », καθώς επίσης πληροφορεί τον ενδιαφερόμενο ότι «το αίτημά [του] εξετάζεται με τα άλλα θέματα για τη φορολογική αναμόρφωση και σε περίπτωση που κριθεί σκόπιμο, θα ικανοποιηθεί».
H Αρχή οδηγήθηκε στη σύνταξη του παρόντος πορίσματος διότι συνηγορεί εκθύμως στην ικανοποίηση του προκείμενου αιτήματος, εκτιμώντας πως είναι επείγουσα ανάγκη η μεταρρύθμιση του παρόντος καθεστώτος, το οποίο:
Πρώτον, είναι εμφανώς αναχρονιστικό, καθώς, στον πυρήνα του επιχειρήματός του, υπονοείται πως η μέριμνα του τέκνου ασκείται αποκλειστικά από τον γονέα με τον οποίο αυτό ζει. Ωστόσο, στις σύγχρονες και συνεχώς μεταλλασσόμενες κοινωνικές συνθήκες, το στερεότυπο μιας οικογενειακής δομής, η οποία, μετά το διαζύγιο, απαλλάσσει τον γονέα που δεν κρατά την επιμέλεια του παιδιού, από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση, πλην της διατροφής, είναι εμφανώς εκτός πραγματικότητας. Στις μέρες μας, είναι ολοένα και πιο σύνηθες το φαινόμενο οι διαζευγμένοι γονείς να συνεννοούνται για τα κρίσιμα ζητήματα της ανατροφής των παιδιών τους, και ως εκ τούτου, να μοιράζονται το οικονομικό βάρος των κοινών τους επιλογών. Η μη έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα των δαπανών που καταβάλλει ο διαζευγμένος γονέας στα τέκνα του που δεν συγκατοικούν μαζί του είναι μια διοικητική πρακτική που καταφανώς δεν λαμβάνει υπόψη της τις προηγούμενες εξελίξεις. Η πρακτική αυτή θα μπορούσε να ήταν εύλογη, εφόσον το ποσό της διατροφής δυνητικά κάλυπτε τις πολυέξοδες και συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες ανατροφής ενός παιδιού στις μέρες μας. Πλην όμως, άκοπα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το ποσό της διατροφής, τις περισσότερες φορές αδυνατεί να καλύψει (όλες) τις εκπαιδευτικές ή άλλες απρόβλεπτες ανάγκες που φέρει η ανατροφή ενός παιδιού, πλείονες εκ των οποίων καλύπτονται κατόπιν συνεννόησης των δύο γονέων (και) από το εισόδημα εκείνου που δεν κατοικεί με το παιδί. Δημιουργείται κατ’αυτόν τον τρόπο ένα καθεστώς αδικαιολόγητων διακρίσεων σε βάρος των διαζευγμένων γονέων που δεν φέρουν την επιμέλεια του τέκνου τους, πλην όμως συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή του συμβάλλοντας τα μέγιστα σε αυτή με εισόδημά τους, πέραν εκείνου της διατροφής. Χωρίς την ανάγκη προσφυγής σε στατιστικής φύσεως δεδομένα, αντιλαμβάνεστε ότι οι περισσότεροι διαζευγμένοι γονείς στις μέρες μας, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Συμπερασματικά, η μη έκπτωση των δαπανών αυτών από το φορολογητέο εισόδημά του είναι ένας κανόνας που παραβιάζει την αρχή της φορολογικής ισότητας, (άρθρο 4, παρ. 5 του Συντάγματος) .
Δεύτερον, η μεταρρύθμιση του παρόντος καθεστώτος είναι επείγουσα ανάγκη και για έναν λόγο μείζονος κοινωνικής σκοπιμότητας. Η μη έκπτωση των δαπανών που καταβάλλει ο διαζευγμένος γονέας στα τέκνα που δεν κατοικούν με αυτόν λειτουργεί σαν αντικίνητρο στην οικονομική συνεισφορά του γονέα αυτού για την ανατροφή του παιδιού του, θίγοντας έτσι το αυτοτελές συμφέρον του παιδιού, το οποίο για την ελληνική νομοθεσία, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο πάνω στον οποίο δομούνται οι επί μέρους κανόνες της γονικής μέριμνας.
Για τους λόγους αυτούς, ο Συνήγορος του Πολίτη επιθυμεί, θέτοντας δια του παρόντος πορίσματος τους προκείμενους συλλογισμούς, να σας προτείνει δύο λογιστικά ανώδυνες λύσεις άρσης του αντισυνταγματικού και κοινωνικά επαχθούς αυτού καθεστώτος.
Η πρώτη λύση, η εφαρμογή της οποίας δεν προϋποθέτει νομοθετική ρύθμιση, θα ήταν η ενσωμάτωση των δαπανών που προβλέπονται πως αφαιρούνται από το φορολογητέο εισόδημα των γονέων, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του ΚΦΕ, στο ποσό της διατροφής του διαζευγμένου γονέα, το οποίο, με τη σειρά του, αφαιρείται από το εισόδημά του.
Η δεύτερη λύση, που μακροσκοπικά φαίνεται αναγκαία, είναι όντως η επί των αναγκαίων διατάξεων του ΚΦΕ νομοθετική ρύθμιση, έτσι ώστε το πραγματικό περιστατικό της συνοίκησης με το παιδί να πάψει να είναι αποκλειστική προϋπόθεση έκπτωσης των σχετικών δαπανών για τον διαζευγμένο γονέα.
Εκτιμώντας ότι συμμερίζεστε τις παραπάνω διαπιστώσεις, επιθυμώ, τέλος, να σας γνωστοποιήσω ότι ο Συνήγορος του Πολίτη είναι στη διάθεσή των υπηρεσιών σας για οποιαδήποτε περαιτέρω συνδρομή του στην σχετική κατεύθυνση αναμόρφωσης του παρόντος κανονιστικού πλαισίου.
Με τιμή, Αλίκη Κουτσουμάρη, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη
Κοινοποίηση:
Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, Γενική Δ/νση Φορολογίας
Καραγιώργη Σερβίας 1101 84 Αθήνα

ΙΤΑΛΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

http://www.maschiselvatici.it/english/appeal.htm

Press Release




A group of college teachers, scientists, journalists, professionals, social workers for the assistance to separated parents and different groups of the men’s movements in Italy, demands to change the attitude towards the father in the current culture/behaviour of the society, also in the law regulations. Different initiatives will follow this plea in order to spread this information as well as to involve the political class on this matter. Starting from this first document, also, the subscribers indicate the necessity for a stronger help and recognition of the father which is willing to undertake all the obligations related to raising the conceived sun, which instead the mother intends to abort.

Appeal for the father

In the west world, the father figure has been separated from his educational and social role.
The results, simply according to any human science all easily predictable, are evident: lack of self-confidence and, more in general, difficulties in taking initiative for many young daughters and suns; incapacity to accept any principle of authority; solitude and weariness of single mothers having alone the burden of education; frustration of adult males, devaluated in this essential aspect of male identity. This is a situation that determines very strong damage to individuals, to relations among couples and in the family, in society, in our civilization. Careful actions are needed in order to bring back dignity and responsibility to the father figure.
The position of the father in regards of the generated son has a great affective and symbolic meaning.
Nowadays, the common use is to deprive the father from every responsibility related to the procreation process, which is a paradox, emotionally unjust, groundless both for biology and anthropology, devastating from a symbolic point of view.
For the good of our children and of our society, it is necessary the father is granted the responsibilities as co-author of the procreation process. The news that report desperation of fathers wanting to take care of the child the mother want to abort, represent only the extreme point of the mourning that the man-father lives sent off the procreation process he has initiated. To guarantee life, family and society, same dignity to men and women in the procreation process must be provided by a careful collective reflection. If we wish to defend life and our families, nucleus of our society, the needs and wills of women need to be safeguarded.
The undersigned citizens and groups therefore send this strong call to the political and society forces so that the current regulations are thought back, and the prejudices, that take away beyond any common sense the father to the life of the son, removed.