PARENTAL ALIENATION SYNDROM

ΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΨΕΜΑΤΑ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΙ BLOG Δευτέρα, 17 Μαΐου 2010
http://eksoapotadontia.blogspot.com/2010/05/3_17.html#more
ΣΟΚ Δικαστής ασελγούσε ΣΤΟΝ 3χρονο γιο του!
Eνας πα-τέρας δικαστής, τον οποίο η πολιτεία όρισε να απονέμει δικαιοσύνη, διώκεται για ένα από τα πλέον αισχρά αδικήματα του Ποινικού Κώδικα: αυτό της αποπλάνησης ανηλίκου, και μάλιστα του ίδιου του παιδιού του! Το αγόρι (ηλικίας σήμερα 12 ετών) ζητεί από τη Θέμιδα να τιμωρήσει τον δικαστή, που δεν ικανοποίησε μόνο τις σεξουαλικές του επιθυμίες πάνω στο νηπιακό κορμάκι του, αλλά παράλληλα ασέλγησε και σε βάρος της εικόνας του πατέρα.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο που συντάχθηκε εναντίον του 45χρονου δικαστή με βάση τη μαρτυρία του γιου του, ο πατέρας μαζί με έναν φίλο του ασελγούσε στο αγγελούδι του κατ’ εξακολούθηση από την ηλικία των 3 έως 5 ετών.
Την περασμένη Παρασκευή ο 45χρονος δικαστής μαζί με τον 46χρονο συγκατηγορούμενό του κάθισαν στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας προκειμένου να δικαστούν. Η δίκη τους, ωστόσο, έτυχε αναβολής για δεύτερη φορά λόγω κωλύματος του συνηγόρου υπεράσπισής τους.
Το ανήλικο θύμα της υπόθεσης περιμένει τώρα δικαίωση τον Απρίλιο του 2011, οπότε η πρόεδρος του δικαστηρίου όρισε ως ημερομηνία για να λογοδοτήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης ο συνάδερφός της δικαστής.
Ωστόσο, το βαρύ «κατηγορώ» παραμένει. Ενας άλλος δικαστής, δε, έχει απαγορεύσει με ρητή απόφασή του την οποιαδήποτε επικοινωνία του πατέρα με το παιδί και η επιμέλεια και η γονική μέριμνα έχουν ανατεθεί αποκλειστικά στη μητέρα του.
Κομβικό σημείο της δικογραφίας αποτελεί η αναφορά ότι ο διαζευγμένος δικαστής, στα πλαίσια της επικοινωνίας που είχε με το παιδί του, προέβαινε σε πράξεις που προσέβαλλαν την αγνότητα της παιδικής του ηλικίας με σκοπό να ικανοποιήσει τη γενετήσια επιθυμία του.
Ποιες ήταν οι πράξεις αυτές; Τις ημέρες που το φιλοξενούσε στο σπίτι του στην Ηλιούπολη έβαζε τον 4χρονο γιο του να τον φιλάει στον λαιμό, στο στήθος του, να του κάνει στοματικό έρωτα... αλλά και να κάνει και ο ίδιος στοματικό έρωτα στο παιδί του. Παράλληλα, από κοινού με τον συγκατηγορούμενό του, στην παραλία Αυλίδας Εύβοιας τον Αύγουστο του 2004 θώπευσε τα γεννητικά όργανα πάνω από το σλιπάκι του ανήλικου αγοριού του με σκοπό να ικανοποιήσει τη γενετήσια επιθυμία του. Espressonews.gr

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
http://www.areiospagos.gr/nomologia/apofaseis_DISPLAY.asp?cd=h9zJKDzrMM2WAlal0z58hoBLdOSawh&apof=894_2009
Περίληψη:

Αποπλάνηση παιδιού νεότερου των 13 ετών. Έννοια ασελγών πράξεων. Εσφαλμένη ερμηνεία άρθρου 339 ΠΚ. Ακυρότητα από κακή παράσταση πολιτικής αγωγής δεν υπάρχει όταν η μητέρα παρίσταται για λογαριασμό του τέκνου της. Μητέρα χωρισμένη. Παιδιά μένουν με τον πατέρα. Μοιάζει με PAS.
ΑΡΙΘΜΟΣ 894/2009 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Φεβρουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Θάνου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, κατοίκου ... και ήδη κρατούμενου στη Δικαστική Φυλακή ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Δημόπουλο, περί αναιρέσεως της 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40/2008 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αιγαίου.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 20 Ιουνίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1189/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 339 παρ. 1 του ΠΚ "όποιος ενεργεί ασελγή πράξη με πρόσωπο νεότερο από 15 ετών ή το παραπλανά με αποτέλεσμα να ενεργήσει ή να υποστεί τέτοια πράξη, τιμωρείται ως εξής: α) αν ο παθών δεν συμπλήρωσε τα δέκα έτη, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, β) αν ο παθών συμπλήρωσε τα δέκα, όχι όμως και δεκατρία έτη, με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και γ) αν συμπλήρωσε τα δεκατρία έτη, με φυλάκιση. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 117 παρ. 1, 118 παρ. 2 ΠΚ συνάγεται ότι, σε όσες περιπτώσεις ο νόμος απαιτεί έγκληση για την άσκηση της ποινικής διώξεως, ο δικαιούμενος σε υποβολή της πρέπει να την υποβάλει μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που έλαβε γνώση της αξιόποινης πράξεως και του προσώπου που την τέλεσε ή κάποιου από τους συμμετόχους της. Αν ο παθών είναι πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει το 12ο έτος της ηλικίας του, δικαίωμα για υποβολή της εγκλήσεως έχει ο νόμιμος αντιπρόσωπός του, μετά δε τη συμπλήρωση του έτους αυτού της ηλικίας του και μέχρι να συμπληρώσει το 17ο (ήδη 18ο)έτος το δικαίωμα της εγκλήσεως έχουν και ο παθών και ο νόμιμος αντιπρόσωπός του και μετά τη συμπλήρωση του 17ου έτους της ηλικίας του μόνον ο παθών. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 1510 ΑΚ, νόμιμοι αντιπρόσωποι του ανηλίκου είναι οι γονείς του, που έχουν τη γονική μέριμνα του τέκνου τους, την οποία ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει, εκτός άλλων, και την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου, της οποίας περιεχόμενο αποτελεί και το δικαίωμα της εγκλήσεως. Έτσι, σε περίπτωση εγκλήματος, το οποίο στρέφεται κατά ανηλίκου που δεν έχει συμπληρώσει το 12ο έτος της ηλικίας του, το δικαίωμα υποβολής της απαιτούμενης για την κίνηση της ποινικής διώξεως εγκλήσεως επιφυλάσσεται από το νόμο στους γονείς του ανηλίκου, οι οποίοι πρέπει, κατ' αρχήν, να υποβάλουν την έγκληση αυτή από κοινού, αφού σταθμίσουν αν το αληθές συμφέρον του τέκνου είναι να διωχθεί ο δράστης ή, δια της άπρακτης παρόδου της τρίμηνης προθεσμίας, να μείνει ατιμώρητος. Όμως, στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 1516 ΑΚ, μεταξύ των οποίων και εκείνη που αφορά σε πράξεις με επείγοντα χαρακτήρα, καθένας από τους γονείς επιχειρεί και μόνος του πράξεις αναγόμενες στην άσκηση της γονικής μέριμνας. Επομένως, προκειμένου για αξιόποινη πράξη σε βάρος ανηλίκου κάτω των 12 ετών, την έγκληση, ως αποτελούσα πράξη επιμέλειας του προσώπου του με επείγοντα χαρακτήρα, που δικαιολογείται από την ως άνω τρίμηνη προθεσμία για υποβολή της, μπορεί να υποβάλει εγκύρως και ο ένας μόνο γονέας. Το αυτό ισχύει και όταν δράστης κατ' έγκληση διωκομένου εγκλήματος σε βάρος ανηλίκου είναι ο ένας γονέας του ανηλίκου, ο οποίος βρίσκεται σε διάσταση με τον άλλο γονέα. Και στην περίπτωση αυτή, δηλαδή, εγκύρως υποβάλλεται η έγκληση από τον άλλο (αμέτοχο) γονέα και δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 1517 ΑΚ, που ορίζει ότι αν τα συμφέροντα του τέκνου συγκρούονται με τα συμφέροντα του πατέρα του ή της μητέρας του, που ασκούν τη γονική μέριμνα, καθώς και των συζύγων ή των συγγενών τους εξ αίματος ή εξ αγχιστείας σε ευθεία γραμμή διορίζεται ειδικός επίτροπος, διότι κατά την αληθή έννοια της διατάξεως αυτής, όταν έχει επέλθει διάσπαση της έγγαμης συμβιώσεως των γονέων του ανηλίκου, ο μη διαπράξας την κατά του ανηλίκου αξιόποινη πράξη γονέας του δεν βρίσκεται προ διλήμματος, να αποσιωπήσει την σε βάρος του τέκνου του τελεσθείσα από τον άλλο γονέα αξιόποινη πράξη ή να καταμηνύσει το δράστη γονέα και σύζυγό του, και δεν συντρέχει εντεύθεν ο δικαιολογητικός λόγος, για τον οποίο θεσπίστηκε η διάταξη του άρθρου 1517 ΑΚ, της συγκρούσεως συμφερόντων. Τέλος, κατά το άρθρο 344 ΠΚ, όπως ίσχυε κατά το χρόνο τελέσεως της κατωτέρω πράξεως, πριν την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 του Ν. 3064/2002, και έχει εν προκειμένω εφαρμογή ως ευμενέστερο για τον κατηγορούμενο (άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ), για να ασκηθεί ποινική δίωξη για αποπλάνηση παιδιού (άρθρο 339 ΠΚ), απαιτείται έγκληση. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς, τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Τέλος, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλομένης υπ' αριθ. 34,35,36,37,38,39 και 40/1-4-2008 αποφάσεως του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο, παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ' είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, δηλαδή των καταθέσεων όλων των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο και περιέχονται στα πρακτικά του, των εγγράφων που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά και της απολογίας του κατηγορουμένου, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: ...............................................................................................................................................

Αντίθετα, η άποψη του κατηγορουμένου και των μαρτύρων της υπεράσπισης ότι οι ως άνω μαρτυρικές καταθέσεις των ανηλίκων θυγατέρων του κατηγορουμένου κατ' αυτού ήταν υποβολιμαίες εκ μέρους της μητέρας τους, δεν ευρίσκει έρισμα στη λογική. Τούτο δε καθόσον α) είναι αδύνατο σε τόσο μικρά παιδιά να υποδειχθεί το περιεχόμενο των καταθέσεων τους διαχρονικά, δίχως να πέσουν σε αντιφάσεις κατά τη διάρκεια των καταθέσεων τους, είτε στην προδικασία, είτε ενώπιον των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων και β) επειδή στο πρόσωπο της μητέρας των ανηλίκων δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε διάθεση εκδικήσεως κατά του κατηγορουμένου, αφού είχε πλέον διαζευχθεί από αυτόν και έχει δρομολογήσει από πολλών ετών νέα ομαλή οικογενειακή σχέση με άλλο σύντροφο, ο οποίος αγαπά και φροντίζει τις ως άνω ανήλικες θυγατέρες αυτής, οι οποίες έκτοτε αισθάνονται ασφαλείς και ευχαριστημένες με τη ζωή που βιώνουν.........................................................................................................................
"Το Σεπτέμβριο του 2000 η έγγαμη συμβίωση τους διακόπηκε, δεδομένου ότι η Σ1 αποχώρησε από τη συζυγική οικία στην ..., τα δε ως άνω παιδιά τους συνέχισαν να διαμένουν με τον κατηγορούμενο στην εν λόγω οικία. Έκτοτε, η Σ1 συνάντησε τα παιδιά της το Φεβρουάριο του 2005 (Καθαρή Δευτέρα) στην ... και συμφώνησε με τον κατηγορούμενο να περάσει τις διακοπές του Πάσχα με τις πιο πάνω θυγατέρες της στην ..., όπου διέμενε εκείνη. Μετά από μερικές ημέρες, όπως κατέθεσε η Σ1, η προαναφερθείσα Θ1 , σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τη μητέρα της, της ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος πατέρας της, από τότε που έφυγε αυτή (μητέρα τους) από τη συζυγική κατοικία το Σεπτέμβριο του 2000 ερχόταν ο (κατηγορούμενος) και πείραζε αυτή και την αδελφή της, ερχόταν στο δωμάτιο τους και έβαζε το πουλί του στο πουλί τους. Η Θ2 της είπε ότι ο κατηγορούμενος έβαλε το πουλί του στο στόμα της και κατούρησε. Η μητέρα των κοριτσιών, Σ1, κατόπιν συμφωνίας με τον κατηγορούμενο, πήρε τις θυγατέρες της για τις εορτές του Πάσχα του 2005 για 15 ημέρες". Από τα παραπάνω τα οποία διαλαμβάνονται στο σκεπτικό της απόφασης του σαφώς προκύπτει ότι το Δικαστήριο, με την παραπάνω επαρκή αιτιολογία, δέχεται ότι η εγκαλούσα έλαβε γνώση για την σε βάρος της ανήλικης Θ1 αξιόποινη συμπεριφορά του κατηγορουμένου, για πρώτη φορά, περί το τέλος Φεβρουαρίου του έτους 2005. Με την παραδοχή αυτή είναι εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 117 & 1 και 344 του ΠΚ, όπως το δεύτερο ίσχυε πριν την αντικατάσταση του με το άρθρο 4 του ν. 3064/2002, δεν στερείται δε η παραπάνω απόφαση νομίμου βάσεως, κατά το μέρος αυτό, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο αναιρεσείων. Περαιτέρω, καθόσον αφορά τα αποδεικτικά μέσα τα οποία το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε, προκειμένου να καταλήξει στην κρίση του για την ενοχή του κατηγορουμένου, δεν αρκέστηκε μόνο στην αξιολογική εκτίμηση ορισμένων από αυτά, ειδικώς και επιλεκτικώς κατονομαζόμενα, αλλά έλαβε υπόψη του το σύνολο τούτων, όπως αυτό προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλομένης απόφασης. Εξαίρονται βέβαια στην αιτιολογία της ορισμένα αποδεικτικά μέσα, τα οποία κρίθηκαν ότι έχουν μεγαλύτερη αποδεικτική αξία ,όπως οι καταθέσεις στο ακροατήριο των παθουσών ανηλίκων και η από ... βεβαίωση της ψυχολόγου του Κέντρου Υγείας... του Γενικού Νοσοκομείου ..., αλλά λαμβάνονται συγχρόνως υπόψη και συνεκτιμώνται και οι λοιπές ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως, καθώς και τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα, για αρκετά από τα οποία, όπως το ακριβές απόσπασμα της υπ' αριθ. 181/25-6-2007 αθωωτικής αποφάσεως του Μονομελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Σύρου, η υπ'αρίθ.6/1985 απόφαση του Μ.Ο.Δ Αιγαίου, η υπ'αρίθ. 8-9/1987 αμετάκλητη απόφαση του Μ.Ο.Ε Αιγαίου καθώς και οι ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων υπερασπίσεως, γίνεται ειδική αναφορά στο σκεπτικό της προσβαλλομένης απόφασης. .................................................................................................
http://www.areiospagos.gr/nomologia/apofaseis_DISPLAY.asp?cd=h9zJKDzrMM2WAlal0z58hoBLdOSawh&apof=894_2009