Της Ιωαννας Mανδρου
Οταν από χρόνια η κρατική και η πολιτική διαφθορά είχε χτυπήσει κόκκινο και διεθνείς οργανώσεις προειδοποιούσαν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και απαιτούνται μέτρα εξυγίανσης του δημοσίου βίου, η δικαιοσύνη είχε αφεθεί -με ευθύνη και των ίδιων των δικαστών- στην τύχη της να κινείται και να δρα με όρους και προϋποθέσεις περασμένων δεκαετιών.
Σήμερα, που η κοινωνία απαιτεί -και δικαίως- να τιμωρηθούν όσοι έχουν βάλει το χέρι στον κουβά με το μέλι του κρατικού χρήματος και η οικονομική συγκυρία επιβάλλει ρυθμούς απόδοσης δικαιοσύνης ευρωπαϊκών προδιαγραφών, το ελληνικό δικαστικό σύστημα αδυνατεί, παρά τις φιλότιμες και υπεράνθρωπες προσπάθειες ορισμένων, να ανταποκριθεί έστω και στοιχειωδώς.
Ερωτήματα
Αποτέλεσμα, εκατοντάδες σοβαρότατες υποθέσεις σκανδάλων και κρατικής διαφθοράς με αντικείμενο εκατομμύρια ευρώ που «φαγώθηκαν» από τα δημόσια ταμεία, να βρίσκονται για χρόνια στα συρτάρια ανακριτών και δικαστικών δίχως να ολοκληρώνονται οι απαιτούμενες δικαστικές διαδικασίες και δίχως εκείνοι, που εντοπίστηκαν ως ένοχοι, να δικάζονται και να καταδικάζονται σύμφωνα με τον νόμο.
Η περίπτωση του Ακη Τσοχατζόπουλου, προϊόν συστηματικής εργασίας και προσπάθειας μιας ομάδας εισαγγελέων και δικαστών, δεν μπορεί να αναστρέψει το κλίμα αδυναμίας των δικαστικών αρχών, να εκκαθαριστούν σκάνδαλα και υποθέσεις κρατικής διαφθοράς. Προκαλεί εντύπωση, για παράδειγμα, το γεγονός ότι υποθέσεις που αφορούν μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα, όπως εκείνο της PROTON BANK με πρωταγωνιστή τον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, δεν ανατέθηκαν καν στους ειδικούς ανακριτές που είναι επιφορτισμένοι με την εκκαθάριση οικονομικών σκανδάλων παρά τη σοβαρότητά της, αλλά σε απλό ειδικό ανακριτή. Η ανάκριση για την υπόθεση, που από καιρό βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, δεν φαίνεται να ολοκληρώνεται με την κλήση των εμπλεκομένων σε απολογία, δημιουργώντας έτσι εύλογα ερωτήματα για τον χρόνο ανταπόκρισης των δικαστικών αρχών σε υποθέσεις με μεγάλο οικονομικό, και όχι μόνο, αντικείμενο.
Η προσπάθεια που εκδηλώθηκε πριν από ένα χρόνο, με νομοθετική ρύθμιση, ο περίφημος νόμος 4022 του 2011, ώστε δικαστές κατά αποκλειστικότητα να αναλαμβάνουν και να «τρέχουν» υποθέσεις διερεύνησης σκανδάλων, στην πράξη δεν μπόρεσε να δώσει την απάντηση για τις εκατοντάδες σοβαρές υποθέσεις που λιμνάζουν για χρόνια στη δικαιοσύνη. Και δεν μπόρεσε, γιατί, αντί ένας ανακριτής να χρεώνεται μια σοβαρή υπόθεση, όπως έγινε αρχικά με την υπόθεση του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου, τελικά αναλαμβάνει 10 τουλάχιστον βαριές δικογραφίες, με μοναδική βοήθεια τη δικαστική του κατάρτιση, την εμπειρία του, το φιλότιμό του, ένα στυλό και μία γραμματέα!
Οι δικαστικές αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ικανοποιήσουν το κοινωνικό αίτημα για τιμωρία των επίορκων κρατικών αξιωματούχων και να συνδράμουν να γυρίσει σελίδα ο τόπος, βρίσκονται από πλευράς υλικοτεχνικών δυνατοτήτων σε εποχή μεσαίωνα. Αρκεί κανείς να επισκεφθεί όχι ένα οποιοδήποτε ανακριτικό γραφείο, αλλά το γραφείο εκείνων των ειδικών ανακριτών που έχουν αναλάβει μόνον υποθέσεις σκανδάλων, για να πεισθεί για την τραγική έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών μέσων.
Η εικόνα που θα αντικρίσει είναι ένα γραφείο, έναν ανακριτή πνιγμένο σε «ντάνες» δικογραφιών και όγκους χαρτιών, μια γραμματέα απέναντί του και ένα λάπτοπ που φέρνουν οι ίδιοι από το σπίτι τους! Ούτε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή δεν διαθέτουν! Και βέβαια ούτε λόγος για συνδρομή ειδικών επιστημόνων και ομάδας εξειδικευμένων υπαλλήλων που απαιτούνται για να προχωρήσουν έρευνες για μαύρο πολιτικό χρήμα με άνοιγμα λογαριασμών, έρευνες offshore εταιρειών και πολλά άλλα.
Με ρυθμούς χελώνας
Οι τραγικές αυτές ελλείψεις, που δεν αποτέλεσαν -και δυστυχώς δεν αποτελούν- ούτε και σήμερα προτεραιότητες του κράτους, αλλά ούτε απασχολούν στα σοβαρά και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των δικαστικών ενώσεων, συμπληρώνονται από ένα σύστημα δημόσιας διοίκησης που βρίσκεται σε παράλυση. Δεν είναι τυχαίο, πως για οποιαδήποτε ανακριτική ενέργεια σε υποθέσεις κρατικής διαφθοράς, οι αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες δεν σπεύδουν να κινηθούν άμεσα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αμέσως διαρρέουν αιτήματα για άνοιγμα λογαριασμών ή για άλλες έρευνες, δίδοντας τη δυνατότητα σε υπόπτους να παίρνουν τα μέτρα τους.
Κι ενώ οι ειδικοί ανακριτές για την κρατική και πολιτική διαφθορά πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν σχεδόν αβοήθητοι όγκο δικογραφιών, οι εφέτες που ορίζονται να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, σε υποθέσεις πολύ σοβαρές, όπως τρομοκρατία, στημένα ματς, Siemens, ομόλογα και πολλές άλλες, κινούνται και αυτοί με ρυθμούς χελώνας.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Siemens, που ενώ οι έρευνες έχουν ξεκινήσει από το 2006 βρίσκονται ακόμα στην ανάκριση, έξι χρόνια μετά!
Και να σκεφθεί κανείς, πως η κατάσταση θα είναι ακόμα χειρότερη σε λίγους μήνες, μια και τελευταίως βγαίνουν από τα ντουλάπια των δικαστικών αρχών σκελετοί υποθέσεων για μίζες και εξοπλιστικά που χρονολογούνται από δεκαετίας και πλέον, ενώ συνολικά οι σοβαρές υποθέσεις κρατικής και πολιτικής διαφθοράς μόνο στην Αθήνα ξεπερνούν ήδη τις 200! Σε κάθε περίπτωση, η δικαιοσύνη οφείλει και πρέπει κατά προτεραιότητα να εκκαθαρίσει τις υποθέσεις των οικονομικών σκανδάλων για να υπάρξει και απάντηση στο εύλογο ερώτημα των πολιτών «μα επιτέλους, δεν θα πάει και κάποιος μέσα;».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_23/10/2012_499489
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου