Story από την Κωνσταντίνα Γκινάλα για τη δράση του ΣΥΓΑΠΑ

Σ'ευχαριστούμε Κωνσταντίνα. Σ'αγαπά ο ΣΥΓΑΠΑ για την στήριξή σου. www.sos-sygapa.eu

Κινηματογραφικό έργο από πραγματική ιστορία στη Γαλλία: Fait d'Hiver (Χειμερινή Ιστορία)

Il refuse de se soumettre à une décision de justice qui confie la garde de ses enfants à leur mère dont il vient de divorcer.
Πατέρας αρνείται να εκτελέσει την απόφαση επιμέλειας στη μητέρα, στη Γαλλία, στις 3 Φεβρουαρίου 1969 και αυτοκτονεί αφού σκοτώνει τα τρία παιδιά του και πυροβολεί σε αστυνομικούς. Κινηματογραφικό έργο του Robert Enrico και ο André Belloc διηγείται πως το έζησε.
PUBLIÉ LE 18/04/1999 | DANIEL ADOUE. Cinéma et fait divers
André Belloc n'est pas resté insensible à la sortie du film de Robert Enrico
Fait d'Hiver. Cet ancien gendarme a participé en 1969 au siège de Cestas, un
tragique fait divers dont s'est inspiré le cinéaste.
A l'affiche en avant-première depuis mardi au cinéma Le Paris à Montauban, Fait
d'Hiver, le dernier film de Robert Enrico connaît une belle affluence. Tourné à
Puygaillard-de-Quercy, Bruniquel et Montauban il y a plus d'un an, ce film retrace
un fait divers qui avait défrayé la chronique, en 1969 à Cestas-(Gironde). Le 3-
février de cette année, André Fourquet, un conducteur de travaux de 38-ans,
se barricade dans sa maison avec deux de ses trois enfants : Francis, 11-ans
et Aline, 9-ans. L'homme refuse de se soumettre à une décision de justice qui
confie la garde de ses enfants à leur mère dont il vient de divorcer. Pendant plus
de dix-jours, les forces de l'ordre vont tenir un véritable siège qui s'achèvera
tragiquement le 17-février, par la mort des deux enfants et de leur père. Lorsque
les gendarmes ont approché la ferme pour donner un assaut, le forcené a mis sa
menace à exécution, tuant ses deux enfants et mettant fin à ses jours.
Des meurtrières aux fenêtres
A Montauban, André Belloc n'est pas resté insensible à la sortie du film qui
suit, presque pas à pas, toutes les étapes de ce tragique face à face. En 1969,
il servait au sein de l'escadron 10/11 du 11e-groupement de gendarmerie
mobile de Bordeaux. A trois reprises, il a monté la garde autour de la maison
de Fourquet : «Il s'était retranché dans une petite maison entourée de bois. Il
avait installé des meurtrières par lesquelles il tirait tout autour de la maison. A
peu près à six cents mètres de là, il y avait une ferme plus grosse dans laquelle
était installé le poste de commandement. Il avait une vue directe parce qu'entre
les deux maisons, il y avait une saignée dans les bois pour faire passer une ligne
électrique.
Quand il nous tirait dessus, on entendait le bruit des balles sur le mur, et du
plâtre nous tombait sur la tête.»
«Il est mort ! Il est mort !»
Au bout de plus d'une semaine le face à face tendu va prendre un tournant
tragique. Le 11-février, Jean-Lucien Carratala, un gendarme du même escadron
qu'André Belloc va tomber, foudroyé d'une balle en plein coeur. Cette scène
figure dans le film de Robert Enrico : deux gendarmes en faction à la lisière du
bois aperçoivent un lièvre.
L'un d'entre eux dégrafe son gilet pare-balles pour se pencher dans le fourré où
se trouve l'animal. Fourquet-(Charles Berling, alias Riquet dans le film) tire. Le
gendarme tombe.
«Ce jour-là, nos supérieurs avaient décidé d'ajouter un poste de garde en face
de la maison. Il était environ 11-h-30. Carratala et son collègue finissaient de
manger parce qu'on devait être relevés à 13-heures. Je me souviens que c'était
un garçon très costaud et qu'il avait du mal à fermer son gilet pare-balles. Moi,
j'étais posté derrière la maison. Je pouvais les voir de là où je me trouvais. Tout
d'un coup, ça s'est mis à tirer et j'ai entendu le collègue qui criait "Il est mort !
Il est mort ! ". Je me suis précipité pour les rejoindre en faisant tout le tour.»
André Belloc est l'un des premiers à rejoindre ses camarades. «On l'a porté à
trois. Il continuait à nous tirer dessus, et puis, ça s'est arrêté.» Six jours plus
tard, les gendarmes décident de passer à l'action. Arrivés près de la maison, ils
entendront trois détonations. Fourquet vient de tuer ses enfants, et de se donner
la mort. http://www.ladepeche.fr/article/1999/04/18/226795-andre-belloc-j-etais-au-siege-de-cestas.html

Ο Επίτροπος για τα δικαιώματα των παιδιών των διαζυγίων: PAS Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης

ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

ΘΕΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΑΙΔΙΟΥ- ΓΟΝΕΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΔΙΑΣΤΑΣΗ Ή ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΙ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ
Λευκωσία, Ιούλιος 2012
A. Αντικείμενο της Θέσης
Σύμφωνα με τον Περί Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Νόμο του 2007 [Ν.74(Ι)/2007], στο εξής «ο Νόμος», η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού έχει ως αποστολή την προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού (άρθρο 3).

Προς επίτευξη της αποστολής της, η Επίτροπος έχει σειρά αρμοδιοτήτων που περιλαμβάνουν, «τον έλεγχο και την παρακολούθηση νομοθεσιών και πρακτικών και την υποβολή προτάσεων, με στόχο την εναρμόνιση της νομοθεσίας με σχετικές διεθνείς συμβάσεις» [άρθρο 4(1)(ε)], καθώς και «τη διαφώτιση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, έτσι ώστε αυτή να κινητοποιηθεί και να διασφαλίσει πρακτικά τα δικαιώματα των παιδιών στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινότητα και στην κοινωνία γενικώς»[άρθρο 4(1)(β)].

Μέσα στα πλαίσια επίτευξης των αρμοδιοτήτων της, η Επίτροπος δύναται, ανάμεσα σε άλλα, να «αξιολογεί το αποτέλεσμα της διερεύνησης παραπόνων από οποιαδήποτε Αρχή ή Υπηρεσία αναφορικά με την παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού» [άρθρο 4(2)(ι)] και να «απευθύνει συστάσεις και εισηγήσεις προς όλους τους αρμόδιους φορείς που ασχολούνται με τα παιδιά και, κατά την κρίση της, δίνει δημοσιότητα σ’ αυτές» [άρθρο 4(2)(δ)].

Στην άσκηση των πιο πάνω αρμοδιοτήτων της η Επίτροπος κρίνει ότι ενδείκνυται να δημοσιοποιήσει την παρούσα Θέση της αναφορικά με το ρόλο των Κρατικών Υπηρεσιών σε περιπτώσεις προβλημάτων επικοινωνίας παιδιού – γονέα του οποίου οι γονείς είναι σε διάσταση ή διαζευγμένοι.

Το θέμα αυτό απασχολεί το Γραφείο της Επιτρόπου από την αρχή της λειτουργίας του θεσμού κατ’ επανάληψη. Με βάση τα παράπονα που υποβλήθηκαν, η Επίτροπος έχει παρέμβει προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων σχετικά με το χειρισμό που ακολούθησαν οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ) για την κάθε περίπτωση.

Λόγω του ότι, η Επίτροπος έλαβε αριθμό παραπόνων που άπτονται του ίδιου θέματος, τα οποία έχουν ήδη διερευνηθεί, θεωρεί ότι ενδείκνυται να τοποθετηθεί σφαιρικά στο θέμα του ρόλου και της ευθύνης των Κρατικών Υπηρεσιών σε περιπτώσεις προβλημάτων επικοινωνίας παιδιού - γονέα που δημιουργούνται όταν οι γονείς είναι σε διάσταση ή διαζευγμένοι. Στόχος της Επιτρόπου είναι να προβεί σε συγκεκριμένες εισηγήσεις προς το αρμόδιο Υπουργείο και Υπηρεσίες, οι οποίες, ευελπιστεί ότι, θα αποτελέσουν χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια όλων μας για διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών.

B. Το παράπονο

Από τη διερεύνηση των παραπόνων από την Επίτροπο, διαπιστώθηκε η σοβαρότητα των χρόνιων και των ακραίων προβλημάτων που δημιουργούνται λόγω της έντονης δυσλειτουργικότητας της σχέσης μεταξύ των γονέων μετά το χωρισμό σε βάρος του συμφέροντος του παιδιού. Τέτοια παραδείγματα προβληματικών καταστάσεων που δημιουργούνται, είναι η χρόνια παρακοή διαταγμάτων επικοινωνίας (και της με όρους επιβλεπόμενης επικοινωνίας) μεταξύ παιδιού- γονέα σε συνδυασμό με:
• ενδείξεις έντονης ψυχοπαθολογίας του γονέα που έχει τη φύλαξη του παιδιού σε σημείο που να δημιουργεί ερωτηματικά για τη γονική του ικανότητα
• καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση/ κακοποίηση του παιδιού (η οποία δεν έχει αποδειχθεί ή/και και δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον του κατ΄ ισχυρισμόν θύτη)
• μετάδοση της αρνητικής στάσης του ενός γονέα προς το παιδί σε ότι αφορά την επικοινωνία του με τον άλλο γονέα
• έντονες αλληλοκατηγορίες μεταξύ συζύγων/γονέων
• ισχυρισμούς εκ μέρους του γονέα που έχει τη φύλαξη ότι το ίδιο το παιδί δεν επιθυμεί επικοινωνία με τον άλλο γονέα
• απομάκρυνση των παιδιών από το συγγενικό περίγυρο της πλευράς του γονέα που δεν έχει τη φύλαξη
• απαγωγή παιδιού από τον ένα γονέα
• χρόνια απομάκρυνση και διάσπαση του δεσμού μεταξύ παιδιού και γονέα
• δημιουργία προβλημάτων κατά τη διάρκεια επικοινωνίας (όταν αυτή πραγματοποιείται)
• άρνηση συνεργασίας των γονέων ή ενός εξ’ αυτών με τις ΥΚΕ και αδυναμία περαιτέρω ουσιαστικής παρέμβασης από τις ΥΚΕ
• άρνηση συνεργασίας των γονέων ή ενός εξ’ αυτών με ψυχολόγο ή άλλο ειδικό
• μη παροχή συγκατάθεσης των γονέων ή ενός εξ’ αυτών για παρακολούθηση των παιδιών τους από παιδοψυχολόγο
• άσκηση ψυχολογικής βίας από τους γονείς ή ένα εξ’ αυτών στα παιδιά με αποτέλεσμα την ανάπτυξη έντονων συναισθηματικών και ψυχολογικών προβλημάτων
• καταδίκη γονέα σε φυλάκιση μετά από επαναλαμβανόμενες παρακοές διατάγματος επικοινωνίας

Κοινό στοιχείο αυτών των περιπτώσεων είναι οι χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες Γονικής Μέριμνας που αφορούν παρακοή διαταγμάτων επικοινωνίας παιδιών με τον έναν από τους δύο γονείς. Όπως αβίαστα διαπιστώθηκε, αξιολογώντας τις περιπτώσεις αυτές, φαίνεται ότι η παρακοή των διαταγμάτων επικοινωνίας οφείλεται στις δυσλειτουργικές σχέσεις των γονέων που δημιουργούνται μετά το χωρισμό με αποτέλεσμα το παιδί να υιοθετεί αρνητική στάση προς έναν γονέα και να μην επιθυμεί επικοινωνία με αυτόν. Ακόμα ένα κοινό σημείο που ξεκάθαρα προκύπτει από το περιεχόμενο των απαντήσεων της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων προς την Επίτροπο σε συνάρτηση με την υφιστάμενη νομοθεσία, είναι ο στην πράξη περιορισμένος και/ή ανεπαρκής ρόλος των ΥΚΕ για τη διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού, ειδικότερα στις περιπτώσεις που οι γονείς δεν είναι δεκτικοί συνεργασίας.

Γ. Περιγραφή Έρευνας

Στα πλαίσια διαδικασίας διερεύνησης κάθε παράπονο εξετάστηκε μέσα από παρέμβαση της Επιτρόπου προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Στην κάθε συγκεκριμένη παρέμβαση της η Επίτροπος, αφού παρέθετε τα γεγονότα όπως είχαν τεθεί ενώπιον της και ανέλυε τις σχετικές για το θέμα πρόνοιες της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τις συνεπαγόμενες υποχρεώσεις του κράτους που απορρέουν από αυτές, υπέβαλλε συγκεκριμένα για την περίπτωση ερωτήματα προς διερεύνηση. Στη βάση των απαντήσεων της Υπουργού γύρω από τα συγκεκριμένα ερωτήματα που τέθηκαν για την κάθε περίπτωση, η Επίτροπος προχώρησε σε εξέταση και αξιολόγηση του χειρισμού της περίπτωσης.

Με σκοπό την αποτελεσματικότερη άσκηση των αρμοδιοτήτων της και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών, η Επίτροπος στη συνέχεια προέβη σε ομαδοποίηση παραπόνων παρόμοιας φύσεως, με στόχο την επίτευξη σφαιρικής κι ολιστικής προσέγγισης γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή, του τρόπου με τον οποίο έτυχαν χειρισμού από τις Κρατικές Υπηρεσίες τα προβλήματα επικοινωνίας παιδιού- γονέα σε περιπτώσεις που οι γονείς είναι σε διάσταση ή διαζευγμένοι.

Δ. Νομικό Πλαίσιο

Όπως έχει υπογραμμιστεί και σε προηγούμενες Θέσεις της Επιτρόπου, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία η Δημοκρατία κύρωσε (μετά την ψήφιση του Νόμου 243/1990) και, κατά συνέπεια τη δεσμεύει με αυξημένη ισχύ έναντι οποιουδήποτε εθνικού νόμου, επιβάλλει ότι σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού [Άρθρο 3 (1)].

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για διασφάλιση της αρχής ότι οι γονείς είναι οι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού για την ανάπτυξη του. Βασική τους μέριμνα θα πρέπει να αποτελεί το συμφέρον του παιδιού τους. Για την εγγύηση και την προώθηση των δικαιωμάτων που εκφράζονται στην Σύμβαση, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια στους γονείς και στους νόμιμους εκπροσώπους του παιδιού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους για την ανατροφή του παιδιού [Άρθρο 18 (1) και (2)].

Δυνάμει της Σύμβασης, τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν ώστε το παιδί να μην αποχωρίζεται από τους γονείς του, παρά τη θέλησή του, εκτός εάν οι αρμόδιες αρχές αποφασίσουν, με την επιφύλαξη δικαστικής αναθεώρησης και σύμφωνα με τους εφαρμοζόμενους νόμους και διαδικασίες, ότι ο χωρισμός αυτός είναι αναγκαίος για το συμφέρον του παιδιού. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να είναι αναγκαία σε ειδικές περιπτώσεις, για παράδειγμα, όταν οι γονείς κακομεταχειρίζονται ή παραμελούν το παιδί, ή όταν ζουν χωριστά και πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τόπο διαμονής του παιδιού. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις διαδικασίες και να γνωστοποιούν τις απόψεις τους. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού που ζει χωριστά από τους δυο γονείς του ή από τον έναν από αυτούς να διατηρεί κανονικά προσωπικές σχέσεις και να έχει άμεση επαφή με τους δυο γονείς του, εκτός εάν αυτό είναι αντίθετο με το συμφέρον του παιδιού [Άρθρο 9 (1), (2) και 3].

Η Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών προς τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με το θέμα «Δικαιώματα των παιδιών και κοινωνικές υπηρεσίες φιλικές προς τα παιδιά και τις οικογένειες» , καλεί όπως:

I. Τα κράτη μέλη προβούν στις απαραίτητες αναθεωρήσεις της εθνικής νομοθεσίας και σε πολιτικές και πρακτικές για την διασφάλιση της εφαρμογής αυτής της Σύστασης. Επιπλέον, ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν την ευρεία διάδοση της Σύστασης αυτής προς όλες τις Υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες ή εμπλεκόμενες σε ότι αφορά τα δικαιώματα των παιδιών όπως Κοινωνικές Υπηρεσίες, ομάδες που αντιπροσωπεύουν τα δικαιώματα των παιδιών και τις οικογένειες τους καθώς και άλλους φορείς.

II. Οι Κοινωνικές Υπηρεσίες στοχεύουν ως πρωταρχική τους μέριμνα στη διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού. Έχοντας υπόψη ότι πρωταρχική ευθύνη των γονέων είναι η ανατροφή και η ανάπτυξη του παιδιού τους, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών θα πρέπει να διασφαλίζει την ύπαρξη υποστηρικτικού περιβάλλοντος για το παιδί, παρέχοντας ποικίλες υπηρεσίες κατάλληλου επιπέδου και απαραίτητους πόρους για τη σωστή άσκηση του γονικού τους ρόλου και την ενδυνάμωση των γονικών τους δεξιοτήτων.

III. Παιδιά και οικογένειες με σύνθετες και πολλαπλές ανάγκες επωφελούνται από συντονισμένες υπηρεσίες από επαγγελματίες, οι οποίοι συνεργάζονται και προέρχονται από διαφορετικούς τομείς όπως της εκπαίδευσης, υγείας, κοινωνικών υπηρεσιών και δικαιοσύνης. Οι δυνατότητες και αρμοδιότητες της κάθε Υπηρεσίας θα πρέπει να γίνονται γνωστές και ξεκάθαρες προς τους δικαιούχους. Θα πρέπει να καθιερώσουν ένα κοινό πλαίσιο αξιολόγησης και διατμηματικά πρωτόκολλα για επαγγελματίες και Υπηρεσίες που εργάζονται με ή για τα παιδιά, ιδιαίτερα για αυτά που θεωρούνται υψηλού κινδύνου.

IV. Εξειδικευμένες κοινωνικές υπηρεσίες είναι σε θέση να διασφαλίζουν την άμεση παροχή παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση δυσμενών συνεπειών στα παιδιά από βιώματα τους και παρέχουν κοινωνική και ψυχολογική στήριξη στα παιδιά και στις οικογένειες τους. Αυτές οι πολυθεματικές υπηρεσίες και /ή προγράμματα πρέπει να βασίζονται σε αξιολόγηση των εξατομικευμένων αναγκών του παιδιού και παρεμβάσεις που βασίζονται σε γεγονότα (evidence- based interventions). Αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων υπηρεσίες για γονείς που έχουν ειδική ανάγκη για εκμάθηση/ ανάπτυξη γονικών δεξιοτήτων (parenting skill training), για παράδειγμα, λόγω βίαιων ή δυσλειτουργικών γονικών πρακτικών.

O περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος του 1990 έως 1998 προνοεί τα ακόλουθα:

I. Σύμφωνα με το άρθρο 17 «Ο γονέας με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Σε περίπτωση διαφωνίας όσο αφορά την άσκηση του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας, αποφασίζει το Δικαστήριο. Στην απόφαση του το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και εφαρμόζει κατ' αναλογία τις πρόνοιες του άρθρου 6».

II. Σύμφωνα με το άρθρο 6: «Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου. Στο συμφέρον του τέκνου πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του Δικαστηρίου όταν, κατά τις διατάξεις του νόμου, το Δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησης της. Η απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις, την ιθαγένεια, την εθνική ή κοινωνική προέλευση ή την περιουσία. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου και στο βαθμό που μπορεί να αντιληφθεί, πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα, εφόσον η απόφαση αφορά τα συμφέροντα του».

III. Το άρθρο 18 καθορίζει ότι: «Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημα τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του, ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σ' αυτό, το Δικαστήριο, εφόσο το ζητήσει ο άλλος γονέας ή ο Διευθυντής (Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας), μπορεί να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο. Το Δικαστήριο μπορεί να αφαιρέσει από τον ένα γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας, εν όλω ή εν μέρει, ή να την αναθέσει αποκλειστικά στον άλλο ή αν συντρέχουν και στο πρόσωπο αυτού οι προϋποθέσεις του εδαφίου (1), να αναθέσει την επιμέλεια του τέκνου εν όλω ή εν μέρει σε Επίτροπο. Η αφαίρεση εν όλω ή εν μέρει της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου και από τους δυο γονείς και η ανάθεση της σε επίτροπο διατάσσονται από το Δικαστήριο μόνο όταν άλλα μέτρα δεν έφεραν αποτέλεσμα ή όταν κρίνεται ότι δεν επαρκούν για να αποτρέψουν κίνδυνο της σωματικής, πνευματικής ή ψυχικής υγείας του τέκνου».

Ε. Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Από τη διερεύνηση των παραπόνων και αξιολόγηση του περιεχομένου των απαντήσεων της Υπουργού, διαπιστώθηκε ότι, σε υποθέσεις Γονικής Μέριμνας και, ειδικότερα σε αυτές που αφορούν περιπτώσεις όπου το παιδί στερείται το δικαίωμα διατήρησης προσωπικής σχέσης και άμεσης επαφής με έναν από τους δύο γονείς, συμπεριλαμβανομένης και της με επιβλεπόμενη επικοινωνία, οι διαδικασίες που εφαρμόζονται, τόσο από μέρους των εμπλεκομένων Κρατικών Υπηρεσιών όσο και από τα Δικαστήρια, καταλήγουν να είναι ιδιαίτερα χρονοβόρες. Αυτό, σε συνάρτηση με τον περιορισμένο και/ή ανεπαρκή ρόλο των Κρατικών Υπηρεσιών, έχει ως αποτέλεσμα, οι ίδιες οι Κρατικές Υπηρεσίες να πλήττουν το συμφέρον του παιδιού, επεκτείνοντας και παρατείνοντας την απόσταση που δημιουργείται ανάμεσα στο παιδί και τον γονέα του και τη συναισθηματική βία που υφίσταται το παιδί και, παράλληλα, αποθαρρύνοντας και ταλαιπωρώντας τους γονείς που αποτείνονται στις αρμόδιες Υπηρεσίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όσο μεγαλύτερο διάστημα παραμένει το παιδί με τον ένα γονέα, τόσο περισσότερο αυτό θα αντισταθεί να μετακινηθεί στον άλλο γονέα . Σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης για ένα φιλικό για τα παιδιά σύστημα δικαιοσύνης, θα πρέπει να αποφεύγονται αθέμιτες καθυστερήσεις και να παρέχεται ταχεία ανταπόκριση, ώστε να προστατεύεται το συμφέρον του παιδιού. Οι δικαστικές αρχές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις οι οποίες είναι άμεσα εφαρμόσιμες στις περιπτώσεις που είναι προς το συμφέρον του παιδιού . Στην Έκθεση της άτυπης συνάντησης εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με τα δικαιώματα των παιδιών και τις Κοινωνικές Υπηρεσίες, υπογραμμίζεται ότι «To make social services friendly to the child we have to focus on children and promote their resources and capabilities. We have to reflect the child’s role in it’s own socialization process. Therefore social services have to intervene earlier to prevent at risk situations.Time plays an important role for the child’s development and delays, which hinder children to develop. When a child is in danger, social services should have the possibility for extra intervention before judges take a decision. Institutions should try to reach consensus- based decisions» .

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης (Parental Alienation Syndrome) είναι διαταραχή κατά την οποία το παιδί υιοθετεί την υποτίμηση και την αρνητική κριτική για τον αποξενωμένο του γονέα, η οποία είναι αδικαιολόγητη ή/ και υπερβολική και η οποία προέρχεται από τον αποξενωτικό γονέα . Αποτελεί μορφή άσκησης συναισθηματικής βίας προς το παιδί, η οποία συνδέεται: (i) συχνά με ψευδείς κατηγορίες ενάντια στον άλλο γονέα για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού με σκοπό τη διακοπή επικοινωνίας του γονέα μαζί του, (ii) το Σύνδρομο της Στοκχόλμης (Stockholm Syndrome), κατά το οποίο τα παιδιά λειτουργούν ως «όμηροι» φοβούμενοι τον αποξενωτικό γονέα (alienating parent) τον οποίο υπακούουν για λόγους επιβίωσης και, (iii) με πτυχές του Συνδρόμου Ψευδών Αναμνήσεων (False Memory Syndrome) κατά το οποίο το παιδί δημιουργεί ασυνείδητα ψευδείς αναμνήσεις για τον αποξενωμένο γονέα (alienating parent) .

Στην πρωτόδικη απόφαση στην Αίτηση 390/07 Νεόφυτου Ξάνθου και Δέσποινα Ξάνθου εναντίον Μαρίας Ξιναρή του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 15/7/2010 , Ο Πρόεδρος του Οικογενειακού Δικαστηρίου κος Γιώργος Σεργίδης έλαβε σοβαρά υπόψη οι απόψεις του καθηγητή Κλινικής Παιδοψυχιατρικής Richard A. Gardner γύρω από το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης οι οποίες παρατίθενται στην απόφαση του. Ενδεικτικά αναφέρονται τα πιο κάτω αποσπάσματα από την απόφαση: «The parental alienation syndrome (PAS) is a disorder that arises primarily in the context of child-custody disputes. It´s primary manifestation is the child´s campaign of denigration against a parent, campaign that has no justification. It results from the combination of a programming (brainwashing) parent´s indoctrinations and the child´s own contributions to the vilification of the target parent […] It includes not only conscious but subconscious and unconscious factors within the preffered parent that contribute to the parent´s influencing the child´s alienation. Furthermore (and this is extremely important), it includes factors that arise within the child- independent of the parental contributions- that foster the development of the syndrome». Περαιτέρω στη εν λόγω απόφαση, ο Πρόεδρος του Οικογενειακού Δικαστηρίου, σχολιάζοντας τα άρθρα 17 (α) και 18 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 εώς 1998, αναφέρει τα εξής: «Αναμφίβολα, στο λειτούργημα ενός γονέα για την επιμέλεια του παιδιού του, στο οποίο αναφέρεται το άρθρο 18, περιλαμβάνεται και η κατάλληλη διαπαιδαγώγηση του παιδιού […]. Προπάντων δε, στο λειτούργημα του γονέα, περιλαμβάνεται και η συμβουλή προς το παιδί, να σέβεται και να αγαπά και τους δύο γονείς του και τους παππούδες του, ως επίσης και όλο τον κόσμο […]. Ψυχολογικός εξαναγκασμός ή πίεση ενός παιδιού, εκεί που υπάρχει, με σκοπό την αποξένωση του από τον άλλο γονέα, δεν αποτελεί απλώς αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά, αλλά όπως είδαμε, και βάναυση ενέργεια, ένα είδος κακοποίησης, την οποία κανένα Δικαστήριο, που θέλει να προστατεύσει το συμφέρον ενός ανήλικου, δεν μπορεί να ανεχθεί. Όπως είδαμε από τα αποσπάσματα από τη μελέτη του Καθηγητή Gardner στο σύνδρομο της πατρικής αποξένωσης, το παιδί υφίσταται θυματοποίηση, με το να γίνεται και θύμα και θύτης, κυριαρχούμενο από ψυχαναγκασμό. Ένα θυματοποιημένο παιδί, επιφανειακά παρουσιάζεται ως κυριαρχικό, άκαμπτο, οργισμένο, απότομο, συμπεριφερόμενο με επιθετικό, απρεπή και αυθάδη τρόπο, αλλά κατά βάθος νιώθει αδύναμο και παθητικό, βιώνει συναισθηματικό κενό και πολλές φορές, ανασφάλεια, αστάθεια, αβεβαιότητα, αγωνία, άγχος, φοβία, κατάθλιψη και άλλες ψυχοσωματικές ασθένειες».

Το 2002 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης. Η Μέρι Μπανότι, διαμεσολαβήτρια για τις απαγωγές παιδιών σε διεθνές επίπεδο, αναφέρει στην έκθεσή της: «...Αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως πρόβλημα των παιδιών στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα ή στον άλλο γονέα. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό οι δικαστικές αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης ». Σε σοβαρές περιπτώσεις και λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το χαρακτήρα και τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού, ίσως χρειαστεί να μετακινηθεί το παιδί από την οικία του αποξενωτικού γονέα (alienating parent) με δικαστικό διάταγμα και να τοποθετηθεί στο σπίτι του αποξενωμένου γονέα, ή να αυξηθούν οι ώρες επικοινωνίας και οι διανυκτερεύσεις του παιδιού στον αποξενωμένο γονέα, προκειμένου να διακοπεί η διαδικασία αποξένωσης , .

Στις περιπτώσεις όπου οι γονείς δεν συμμορφώνονται με τους όρους διαταγμάτων Δικαστηρίου, παρατηρήθηκε ότι ο ρόλος των ΥΚΕ δυσχεραίνεται σημαντικά από την αρνητική στάση του ενός γονέα προς τον άλλον και/ή και την υιοθέτηση των αρνητικών στάσεων από το παιδί για τον άλλο γονέα με αποτέλεσμα το παιδί το ίδιο να μην επιθυμεί να διατηρεί επικοινωνία με τον γονέα του. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, οι ΥΚΕ καταβάλλουν προσπάθειες για τη διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού και την τήρηση των όρων των σχετικών διαταγμάτων μέσω παροχής συμβουλευτικής και εισηγήσεις για παραπομπή των εμπλεκόμενων μελών της οικογένειας στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας και το Κέντρο Οικογενειακής Καθοδήγησης. Αρκετά συχνά, οι γονείς δεν αξιοποιούν τη συμβουλευτική που τους παρέχεται και αρνούνται να έχουν συνεργασία με τις ΥΚΕ, για διάφορους λόγους, ενίοτε επειδή διαπιστώνουν ότι ο αρμόδιος Λειτουργός Γονικής Μέριμνας της περίπτωσης δεν έχει επαρκή κατάρτιση και/ή η συχνότητα συνεργασίας του με την οικογένεια δεν είναι ικανοποιητική. Η κατάσταση αυτή συμβάλλει στη μη εξομάλυνση των σχέσεων των μελών της οικογένειας, ενώ σε περιπτώσεις που είτε η οικογενειακή κατάσταση δημιουργεί προβλήματα ψυχικής υγείας στα παιδιά ή όταν τα προβλήματα στην οικογένεια οφείλονται εξ΄ ολοκλήρου ή εν μέρει σε προβλήματα ψυχικής υγείας των γονέων, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετά σοβαρά, αυτά δεν αντιμετωπίζονται. Συνεπώς, ο περιορισμένος ρόλος των ΥΚΕ στις περιπτώσεις Γονικής Μέριμνας, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να αξιολογηθεί και αναθεωρηθεί, με τρόπο ώστε να διασφαλίζεται σε κάθε περίπτωση το συμφέρον του παιδιού. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, όταν η δυναμική της αποξένωσης που προκαλείται από τον ένα γονέα είναι σοβαρή, η οικογένεια πιθανόν να χρειάζεται το διορισμό κοινωνικού λειτουργού από το Δικαστήριο μετά την έκδοση σχετικών διαταγμάτων, ο οποίος θα εξουσιοδοτείται για τη διασφάλιση της εφαρμογής δικαστικού διατάγματος για σκοπούς φύλαξης και επικοινωνίας και θα είναι υπεύθυνος για την ενημέρωση του Δικαστηρίου κατά πόσο ο ένας ή και οι δύο γονείς παραβιάζουν το διάταγμα . Παρέχοντας αυτή την εξουσία σε Λειτουργό Κοινωνικών Υπηρεσιών, θα μπορεί να διασφαλίζεται, ακόμα και υποχρεωτικά, η παρακολούθηση προγραμμάτων συμβουλευτικής, ψυχοθεραπείας, ή/ και προγραμμάτων ανάπτυξης/ εκμάθησης γονεϊκών δεξιοτήτων. Η ψυχοθεραπεία ενδείκνυται για όλα τα μέλη της οικογένειας. Για το παιδί που υπόκειται τις συνέπειες της γονεϊκής αποξένωσης, η θεραπεία είναι απαραίτητη .

Παρατηρήθηκε, ότι στις πλείστες των περιπτώσεων, οι εισηγήσεις που υποβάλλονται προς το Δικαστήριο μέσω των εκθέσεων Γονικής Μέριμνας, δεν αξιοποιούν τη δυνατότητα που παρέχεται από το άρθρο 18 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 εώς 1998, π.χ., η συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Υπηρεσίες και/ή η παρακολούθηση του παιδιού και/ή του γονέα από Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο (όπου ενδείκνυται) να είναι υποχρεωτική. Το εν λόγω άρθρο ορίζει ότι: «Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημα τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του, ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σ' αυτό, το Δικαστήριο, εφόσο το ζητήσει ο άλλος γονέας ή ο Διευθυντής (Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας), μπορεί να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο». Αξίζει να αναφερθεί ότι, στο Ηνωμένο Βασίλειο οι αρμόδιες Αρχές προχώρησαν σε τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας τους, ώστε να έχουν την εξουσία να υποχρεώνουν τους γονείς σε παρακολούθηση προγραμμάτων συμβουλευτικής ή καθοδήγησης και ανάπτυξης γονεϊκών δεξιοτήτων και προγραμμάτων για ομαδική θεραπεία, ώστε να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που δυσχεραίνουν τη σωστή άσκηση του γονεϊκού τους ρόλου και την εφαρμογή διαταγμάτων . Σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές του Συμβουλίου της Ευρώπης για ένα φιλικό για τα παιδιά σύστημα δικαιοσύνης, σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου, όπως είναι αυτές της Γονικής Μέριμνας, τα Δικαστήρια θα πρέπει να επιδεικνύουν ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποφεύγεται η πιθανότητα πρόκλησης αρνητικών επιπτώσεων στις οικογενειακές σχέσεις. Αν κριθεί απαραίτητο, οι δικαστικές αρχές θα πρέπει να εξετάζουν την πιθανότητα έκδοσης προσωρινών αποφάσεων, οι οποίες να παρακολουθούνται για συγκεκριμένη περίοδο με σκοπό την μετέπειτα αξιολόγηση τους .

Επιπρόσθετα, από τις απαντήσεις της Υπουργού, δεν φαίνεται να υπάρχει, θεσμοθετημένη, και/ή να εφαρμόζεται αποτελεσματική και συντονισμένη συνεργασία των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας με άλλες εμπλεκόμενες Υπηρεσίες, όπως προνοείται στην Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών προς τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με το θέμα «Δικαιώματα των παιδιών και κοινωνικές υπηρεσίες φιλικές προς τα παιδιά και τις οικογένειες» . Σύμφωνα με τις Τελικές Παρατηρήσεις της Επιτροπής Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναφορικά με την αξιολόγηση της συνδυασμένης 3ης και 4ης περιοδικής Έκθεσης της Κύπρου (CRC/C/CYP/3-4) του Ιουνίου του 2012: «The Committee is concerned that the State party does not have a mechanism for the coordination of activities between ministries and services for the implementation of the Convention at every level of the State. The Committee calls upon the State party to ensure that it undertakes measures to establish an effective mechanism for coordinating the implementation of child rights policy amongst all the relevant bodies and institutions and at all levels. In doing so, the State party is urged to ensure that this mechanism is provided with the necessary human, technical and financial resources to coordinate child rights policy that is comprehensive, coherent and consistent at national and local levels ». Από τις διαδικασίες που ακολουθούνται για περιπτώσεις Γονικής Μέριμνας για τις οποίες είτε υπάρχει εισήγηση ή/ και εξασφαλίζεται απόφαση Δικαστηρίου για παρακολούθηση παιδιού ή γονέα από κάποια Υπηρεσία, απουσιάζει η ύπαρξη ενός πρωτοκόλλου διατμηματικής συνεργασίας ανάμεσα στις εμπλεκόμενες Κρατικές Υπηρεσίες, όπως, π.χ., των ΥΚΕ με τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Απουσιάζει, επίσης, θεσμοθετημένη διατμηματική συνεργασία κατά την διάρκεια της κρίσιμης περιόδου αξιολόγησης των σχέσεων που επικρατούν στην οικογένεια, των γονεϊκών δεξιοτήτων, των ρόλων και της προσωπικότητας των μελών της οικογένειας. Στις ΗΠΑ, το 90% των αξιολογήσεων που γίνονται για σκοπούς Γονικής Μέριμνας περιλαμβάνουν τουλάχιστον κάποια ψυχομετρικά τεστ, σαν αναπόσπαστο μέρος της πρακτικής που ακολουθείται . H απόφαση για το κατά πόσο στην αξιολόγηση Γονικής Μέριμνας για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει ή όχι να ληφθούν υπόψη αποτελέσματα από ψυχομετρικά τεστ και άλλα εργαλεία, έγκειται στον αξιολογητή (evaluator) .

Η απουσία προγραμμάτων στήριξης και ανάπτυξης/ εκμάθησης γονικών δεξιοτήτων (parenting skills) και προληπτικών προγραμμάτων για νέους γονείς, συνιστά μεγάλο κενό σε σχέση με το χειρισμό αυτών των οικογενειών, σύμφωνα με τη Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών προς τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με το θέμα «Δικαιώματα των παιδιών και κοινωνικές υπηρεσίες φιλικές προς τα παιδιά και τις οικογένειες» , η οποία είναι εναρμονισμένη με τις Αρχές της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Για το σκοπό αυτό θα μπορούσε να αξιοποιείται το Κέντρο Οικογενειακής Καθοδήγησης που υπάγεται στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, το οποίο ιδρύθηκε για να παρέχει, ανάμεσα σε άλλα, προγράμματα «συμβουλευτικής καθοδήγηση και εντατικής βραχυπρόθεσμης παρέμβασης σε οικογένειες, σε ατομικό και ομαδικό πλαίσιο, από ομάδα επαγγελματιών (Κοινωνικού Λειτουργού, Ψυχολόγου και άλλων ειδικοτήτων)». . Στις απαντήσεις της Υπουργού, δεν αναφέρεται καθόλου η παροχή και αξιοποίηση τέτοιων προγραμμάτων από τη συγκεκριμένη δομή για τις πιο πάνω περιπτώσεις. Λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη ότι, Κέντρο Οικογενειακής Καθοδήγησης λειτουργεί σε μια και μόνο πόλη της Κύπρου (στη Λευκωσία), εγείρεται εύλογα το ερώτημα, με ποιο τρόπο το Κράτος διασφαλίζει την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών φιλικών προς το παιδί, όπως προνοεί η προαναφερθείσα Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών προς τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης;

Στ. Συστάσεις / Εισηγήσεις της Επιτρόπου

Ενόψει των πιο πάνω η Επίτροπος προβαίνει στις ακόλουθες συστάσεις και εισηγήσεις:

I. Την τροποποίηση του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 εώς 1998 και εκσυγχρονισμό των τηρούμενων διαδικασιών και πρακτικών των ΥΚΕ σε ότι αφορά τα θέματα Γονικής Μέριμνας, με τρόπο ώστε να διασφαλίζεται:

1. η ταχεία εκδίκαση υποθέσεων,

2. η υποχρεωτική συμμόρφωση των γονέων για την εφαρμογή των διαταγμάτων με το διορισμό Λειτουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών υπεύθυνου για την τήρηση και παρακολούθηση της εφαρμογής σχετικών διαταγμάτων με αρμοδιότητα ενημέρωσης του Δικαστηρίου για την πρόοδο ή όχι της κάθε περίπτωσης,

3. η υποχρεωτική συμμετοχή των μελών της οικογένειας σε θεραπευτικά ή/ και εκπαιδευτικά προγράμματα, και

4. η διατμηματική συνεργασία, ειδικότερα μεταξύ των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας και των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, τόσο στη φάση αξιολόγησης όσο και στον χειρισμό των περιπτώσεων.

ΙΙ. Οι ΥΚΕ θα πρέπει να εξετάσουν τους τρόπους με τους οποίους διασφαλίζεται η παροχή και διαθεσιμότητα προγραμμάτων στήριξης, εκμάθησης και ανάπτυξης γονεϊκών δεξιοτήτων και προληπτικών προγραμμάτων για νεαρά ζευγάρια. Μέσα από την εκπόνηση εκπαιδευτικών σεμιναρίων και διαλέξεων θα πρέπει να διασφαλιστεί ο έγκαιρος εντοπισμός, από τους αρμόδιους λειτουργούς, των οικογενειών που αντιμετωπίζουν το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης, ώστε να γίνει έγκαιρη πρόληψη.

ΙΙΙ. Οι Λειτουργοί Ευημερίας που ασχολούνται με περιπτώσεις Γονικής Μέριμνας θα πρέπει να τυγχάνουν συνεχούς ενδουπηρεσιακής επιμόρφωσης και εκπαίδευσης για τα θέματα τα οποία χειρίζονται ώστε, από τη μια, να επιδεικνύουν επάρκεια στο ρόλο τους και να μην αμφισβητείται ο επαγγελματισμός τους και, από την άλλη, να είναι επαρκώς ενημερωμένοι για τις σύγχρονες εξελίξεις στο θέμα και τις διαδικασίες υποβολής εισηγήσεων προς το Δικαστήριο.

IV. Οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας και, ειδικότερα, οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων καλούνται να εξετάσουν, στα πλαίσια της απαραίτητης διατμηματικής συνεργασίας, τους τρόπους με τους οποίους διασφαλίζεται η ενεργός εμπλοκή τους τόσο στο στάδιο της αξιολόγησης όσο και της θεραπευτικής παρέμβασης προς την οικογένεια γενικά και το παιδί πιο ειδικά.

V. Σε δικαστικές διαδικασίες υποθέσεων Γονικής Μέριμνας, κατά τις οποίες ο αρμόδιος Λειτουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών διαπιστώνει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς του ή τα πρόσωπα που έχουν τη γονική του ευθύνη, θα πρέπει να προβαίνει σε εισήγηση προς το Δικαστήριο για χρήση του άρθρου 4 (1), εδάφια (ζ) και (η) του περί Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Νόμου του 2007 [Ν.74(Ι)/2007], σύμφωνα με το οποίο: «Προς επίτευξη των σκοπών του άρθρου 3, οι αρμοδιότητες του Επιτρόπου περιλαμβάνουν: …(ζ) την υποβολή αιτήσεων, εκ μέρους οποιουδήποτε παιδιού, για διορισμό ειδικού αντιπροσώπου σε δικαστικές διαδικασίες που το επηρεάζουν, όπου ο νόμος ή το δικαστήριο ήθελαν αποκλείσει τα πρόσωπα που έχουν τη γονική ευθύνη από του να αντιπροσωπεύουν το παιδί, ως αποτέλεσμα σύγκρουσης συμφερόντων με το τελευταίο, (η) την εκπροσώπηση των παιδιών και των συμφερόντων τους σε διαδικασίες που επηρεάζουν τα παιδιά, όπου τούτο προβλέπεται από νόμο, και σε δικαστικές διαδικασίες, στις οποίες θα μπορεί να διορίζεται ως αντιπρόσωπος του παιδιού από το δικαστήριο». Η διασφάλιση της νομικής εκπροσώπησης παιδιού από τον Επίτροπο στις περιπτώσεις αυτές, συνιστά εφαρμογή του άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Άσκηση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, την οποία η Κύπρος επικύρωσε, μετά την ψήφιση του Νόμου 23(ΙΙΙ)/2005 , και συνάδει απόλυτα με τη νομολογία της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με το άρθρο 12 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία αναφέρει: «The Committee recommends that States parties ensure, through legislation, regulation and policy directives, that the child´s views are solicited and considered, including decisions regarding placement in foster care or homes [...]».

Εν κατακλείδι και ενόψει των πιο πάνω Συμπερασμάτων και Συστάσεων/Εισηγήσεων, η Επίτροπος θεωρεί επιβεβλημένη ανάγκη την προώθηση για ψήφιση του νομοσχεδίου αναφορικά με τη Διαμεσολάβηση σε Οικογενειακές Υποθέσεις που εκκρεμεί για αρκετά χρόνια ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών. Η νομοθετική ρύθμιση του θεσμού της Διαμεσολάβησης σε Οικογενειακές Υποθέσεις μπορεί και θα πρέπει να συμβάλει στην πρόληψη πολλών προβλημάτων που οδηγούν στην παθογένεια του συστήματος που πραγματεύεται η παρούσα Θέση.

Στη βάση όσων έχουν αναλυθεί πιο πάνω, η Επίτροπος καλεί όλες τις εμπλεκόμενες Αρχές όπως προβούν στις απαραίτητες ενέργειες ώστε ο χειρισμός πολύπλοκων υποθέσεων που αφορούν παιδιά, οι οποίες χρήζουν σφαιρικής διυπηρεσιακής αντιμετώπισης από διάφορες Υπηρεσίες, η καθεμιά στα πλαίσια των δικών της αρμοδιοτήτων, να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζονται πλήρως τα δικαιώματα των παιδιών.

Για το λόγο αυτό η παρούσα Θέση διαβιβάζεται στην Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τον Υπουργό Υγείας, καθώς και τη Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, το Διευθυντή Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και τη Βοηθό Διευθύντρια Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων. Ταυτόχρονα, ενόψει της καταληκτικής Σύστασης/Εισήγησης, η παρούσα Θέση κοινοποιείται στον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων καθώς και τον Πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών. Για σκοπούς ενημέρωσης η παρούσα Θέση κοινοποιείται στον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στους Προέδρους Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Λεμεσού, Λάρνακας- Αμμοχώστου και Πάφου .
Λήδα Κουρσουμπά
Επίτροπος Προστασίας των
Δικαιωμάτων του Παιδιού
Λευκωσία, Ιούλιος 2012 

Τι χρειάζεται από το σχολείο- δασκάλους για τα παιδιά των διαζυγίων

Καθώς η νέα σχολική χρονιά εξελίσσεται σε όλη τη χώρα, ήρθε η ώρα για μια ακόμη φορά για τους μαθητές να πάρουν χαρτί και μολύβι και να εξηγήσουν στους δασκάλους τους, όλα αυτά που συνέβησαν στη ζωή τους από το τέλος του Ιουνίου. Για πολλά παιδιά, αυτό είναι μια αποστολή γεμάτη με ιστορίες για το καλοκαίρι, με οικογενειακές διακοπές, και παιχνίδι με τους φίλους τους.

Αλλά τι γίνεται με τα παιδιά των οποίων οι γονείς αποφάσισαν να χωρίσουν ή να πάρουν διαζύγιο σ'αυτούς τους τελευταίους δύο με δυόμισι μήνες; 

Για αυτά τα παιδιά, οι καλοκαιρινές διακοπές πιθανότατα πέρασαν με αισθήματα ανησυχίας, άγχους και θυμού, δεδομένου ότι ήρθαν αντιμέτωπα με μερικά αρκετά σημαντικά θέματα...

Στο διαζύγιο των γονιών μου φταίω εγώ ; Πού θα πάω να ζήσω ; Μήπως η μαμά ή ο μπαμπάς μου (που έφυγε από το σπίτι) δεν με αγαπάει ; Γιατί πρέπει να μετακομίσουμε ; Γιατί δεν μπορώ να πηγαίνω στο ίδιο σχολείο;

Με τη φασαρία που έρχεται με την έναρξη του σχολικού έτους, ξέρω ότι μπορεί συχνά να περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι ένας μαθητής βιώνει τη μετάβαση του χωρισμού ή διαζυγίου των γονέων του. Σε γενικές γραμμές, το σχολείο της περιοχής παρέχει έντυπα στοιχείων των μαθητών που ζητούν να συμπληρώσεις γενικές πληροφορίες, που τείνουν να περιορίζονται στην παροχή μιας δεύτερης διεύθυνσης ή τηλεφώνου, και φυσικά σε περίπτωση διαζυγίου τίθεται στην "ευχέρεια" του γονέα που του έχει ανατεθεί η επιμέλεια να συμπληρώσει και τα στοιχεία του γονέα που δεν την έχει, παρανόμως βέβαια, επειδή αυτό αφορά την γονική μέριμνα.

Εάν οι γονείς δεν διαμένουν μαζί ή πληροφορίες σχετικά με κάθε κατάσταση στην οποία οι γονείς έχουν και οι δυο την γονική μέριμνα ή αν μπορούν να επισκέπτονται το παιδί στο σχολείο ή αν μπορούν να το παραλαμβάνουν από εκεί, δεν έχω δει ποτέ ένα έντυπο του σχολείου που ζητά κάτι τόσο απλό όπως, "Νέα οικογενειακή Κατάσταση;"

Δεν έχει σημασία τι ηλικίας είναι τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι πρόσφατα διαζευγμένοι ή εν διαστάσει, χρειάζονται πρόσθετη υποστήριξη, είτε είναι με τη μορφή διανομής ενός επιπλέον βιβλίου ή παρέχοντας του χρόνο για να συναντηθεί με τον σχολικό σύμβουλο ή βοηθώντας τον μαθητή να προσαρμοστεί στο νέο του σχολείο. 

Κάνουμε ότι μπορούμε ; 

Εδώ είναι μερικές βασικές συμβουλές για εμάς και την σχολική κοινότητα που μπορούμε να πάρουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας :

Σχολικά Έντυπα : Απαιτείται κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Θα ήταν χρήσιμο να έχουν ένα ολοκληρωμένο ερωτηματολόγιο, όπως, "Πόσο καιρό είσαστε χωριστά ή σε διαζύγιο;" "Έχετε από κοινού την γονική μέριμνα;". Αυτό είναι τόσο απλό , αλλά και μπαίνει κατευθείαν στην καρδιά του θέματος. Για παράδειγμα, η απάντηση των πέντε ετών, σημαίνει κάτι πολύ διαφορετικό από πέντε εβδομάδες στην άποψη του τι είδους στήριξη χρειάζεται ένα παιδί .

Σχολικός Σύμβουλος : Οι χωρισμένοι γονείς συνήθως απευθύνονται σε ψυχιάτρους, ψυχολόγους, που ειδικεύονται στην εργασία τους με παιδιά του διαζυγίου. Θα ήταν ωφέλιμο αυτό το είδος των πληροφοριών να είναι διαθέσιμο και από άλλες πηγές, όπως ενός σχολικού συμβούλου. Δεδομένου ότι το πρώτο στρώμα της εξωτερικής στήριξης, που πολλά παιδιά έρχονται σε επαφή, είναι οι σχολικοί σύμβουλοι καθοδήγησης, με έναν εκπαιδευμένο και έμπειρο ειδικό σε συνεργασία με διαζευγμένες οικογένειες. 

Ο ρόλος των εκπαιδευτικών : Το προσωπικό του σχολείου προς τους γονείς του παιδιού, μπορεί να είναι ένα χρήσιμο με έναν τρόπο για να ξεκινήσουν ένα πιο θετικό διάλογο. Από την πλευρά του δασκάλου, ρωτώντας "Πώς μπορώ να βοηθήσω;", μπορεί να ανοίξει νέες πόρτες για τους γονείς που αγωνίζονται να καταλήξουν σε αποτελεσματικές λύσεις που αφορούν το σχολείο. Ακόμη και από μόνο του το γεγονός ότι και οι δύο γονείς καλούνται να συμμετέχουν στις σχολικές εκδηλώσεις και να λαμβάνουν ειδοποιήσεις από το σχολείο, ή τη δημιουργία ραντεβού για τους γονείς να συναντηθούν με τον σχολικό σύμβουλο, αυτά τα βασικά βήματα μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο, αν ο εκπαιδευτικός συνειδητοποιήσει ότι βοηθά στο να μειώσει την πίεση και την ένταση μεταξύ των γονέων.

Γονείς : Ακόμα κι αν ζείτε σε δύο διαφορετικές πόλεις και έχετε στη διάθεσή σας περιορισμένο χρόνο για την ανατροφή των παιδιών σας κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων και όχι τις υπόλοιπες ημέρες του σχολείου, θεωρείστε τον εαυτό σας ως μέλος της κοινότητας του σχολείου του παιδιού σας. Ένας από τους ευκολότερους και πιο δυναμικούς τρόπους για να δείξετε στο παιδί σας ότι είσαστε ακόμα ένα μέρος της ζωής του, είναι να δείξετε ότι ενδιαφέρεστε για την εμπειρία τους στο σχολείο. Με άλλα λόγια, μπορείτε να παραστήσετε τις ημέρες που το παιδί πάει στο σχολείο, να τα βοηθήσετε στην σχολική εργασία τους, να τα ρωτήσετε για τα μαθήματα τους, όταν το παιδί είναι υπό τη φροντίδα σας, και να παρακολουθήσετε το παιδί σας στις σχολικές αθλητικές εκδηλώσεις του. 

Το ιδανικότερο, συνδυάζοντας την κοινή επιμέλεια των παιδιών και τις υποχρεώσεις του σχολείου, αυτό μπορεί να είναι πολύ πιο επιτυχής για τα παιδιά του διαζυγίου, αν είναι μια ομαδική προσπάθεια. Μιλήστε για το πρόσφατο διαζύγιό σας με άλλους γονείς στο σχολείο. Μπορεί να υπάρχουν πολλές χρήσιμες συμβουλές που θα μπορούσαν να προέρχονται από άλλους που έχουν ήδη περάσει από αυτό το στάδιο. 

Ημέρα αυτοκτονιών: Γιατί αυτοκτονούν οι διαζευγμένοι άνδρες και τα παιδιά (απόπειρες)?

Today, 10th Sept, is the World Suicide Awareness day.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτοκτονιών.

Στην Ελλάδα, αυτοκτόνησαν, τα τρία τελευταία χρόνια 4.000 άνθρωποι εκ των οποίων οι 3800 ήταν διαζευγμένοι άνδρες.

Σε εσάς να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Βοηθήστε το ΣΥΓΑΠΑ στο έργο του: www.sos-sygapa.eu 
https://www.facebook.com/groups/sygapa/

Μιλά ένας πατέρας που τον μισούν τα παιδιά του (PAS)

Μετά από τις εκατοντάδες δημοσιεύσεις και ακτιβιστικές δράσεις στο Βέλγιο για να εξηγήσουν τι είναι το PAS - Parental Alienation Syndrom) Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης, πέρισυ, ψηφίστηκε ο νόμος για την συνεπιμέλεια που είχες απεριόριστα ευεργετικά αποτελέσματα. Ηταν από τις τελευταίες χώρες που υιοθέτησαν την ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ως καταλληλότερη λύση (από όλες που είναι επίσης κακές).

Un père, détesté par ses enfants, raconte L.B. Mis en ligne le 11/11/2002
Privé de ses enfants, retenus quatre ans au Kenya, Olivier Limet est un père aliéné. Il a retrouvé ses aînés, pas le cadet. Et la vie demeure très difficile.
Souvent relatée par les médias, l'histoire d'Olivier Limet est peut-être connue. Devenu, malgré lui, le symbole du parent victime de rapt international, il est aussi ce qu'on appelle un parent aliéné, puisque son ancienne femme le dénigre totalement auprès de ses enfants.
C'est dans le cadre de notre article sur le syndrome d'aliénation parentale que nous l'avons rencontré.

Νέα ιστορία

Καλησπέρα ονομαζομαι Μ. Κ. εχω και εγω τεραστιο προβλημα, και συστηματικα η πρωην συζυγος μου παρεμποδιζει την εποικινωνια με τον γυιο μου. Σας αναφερω περιληπτικα . Ειχε εκμεταλευτει ενα περιστατικο οταν ειμαστε ακομα παντρεμενοι, και φροντιζα εγω μοναδικα το ανηλικο βρεφος τοτε καθολη την διαρκεια της ημερας καθε μερα...Το βρεφος ενω του ετοιμαζα το γαλα του ταυτοχρονα το ειχα στην αγκαλια μου, και σε μια ασυναισθητη κινηση του προς τα πισω οπως συμβαινει πολλες φορες με τα βρεφη ,πηγε να φυγει απο την αγκαλια μου και το συγκρατησα παρατωντας το μπιμπερο με το αλλο μου χερι απο το σβερκακι του δημιουργοντας καποιες γρατζουνιες στο λαιμουδακι του..

Συμβουλές από ειδικό, αδελφή διαζευγμένου

Πως βιώνουν το διαζύγιο τα παιδιά ανά ηλικία
Σε κάθε περίπτωση τα παιδιά είναι ευαίσθητα και θέλουν οικογενειακή ηρεμία και τους δύο γονείς στη ζωή τους. Αν καβγαδίζετε μπροστά τους, χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε εσάς και ενδέχεται να νομίσουν ότι αυτά φταίνε γι’ αυτή την κατάσταση.
Πολλά παιδιά δεν εκδηλώνονται και, όταν υπάρχει πρόβλημα, γίνονται πεισματάρικα και αποφεύγουν κάθε συζήτηση. Στη δύσκολη περίοδο του διαζυγίου, δεν πρέπει να γνωρίζουν ποιος από τους δύο γονείς φταίει, γιατί θέλουν να αγαπούν και τους δύο όπως πριν και να περνούν καλά μαζί τους.
Τα παιδιά θέλουν να συνεχίσουν να βασίζονται και στους δύο γονείς, οπότε όταν θα τους μιλήσετε πρέπει να είστε σύντομοι και χωρίς υπονοούμενα που σας απαλλάσσουν από τις ευθύνες.
... Αλλά, ας δούμε αναλυτικότερα πώς βιώνουν τη διαδικασία ανά ηλικία:
Τα νήπια:
Καταλαβαίνουν όταν ο ένας γονιός λείπει από το σπίτι.
Είναι πιθανόν να εκφράζουν συμπόνια στο γονιό που φαίνεται περισσότερο στεναχωρημένος.
Μπορεί να εκφράσουν θυμό στο γονιό που δείχνει να φταίει για τη διατάραξη της οικογενειακής ευτυχίας.
Μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα στον ύπνο και να έχουν εφιάλτες.
Ενδέχεται να χάσουν κάποιες από τις ικανότητες της ηλικίας τους, π.χ. σταματούν να τρώνε σωστά.
Προσπαθήστε να περνάτε αρκετό χρόνο μαζί τους και επιβεβαιώστε με πράξεις και λόγια την αγάπη και την αμέριστη υποστήριξή σας. Αν εμπλέκεται κάποιος άλλος ενήλικας στη διαπαιδαγώγησή τους, ενημερώστε τον για την αλλαγή στην οικογενειακή σας κατάσταση.
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας:
Συνειδητοποιούν ότι οι γονείς δε θα μένουν πια μαζί.
Παρουσιάζουν έντονους εφιάλτες.
Ενδέχεται να κατηγορήσουν τον εαυτό τους για το διαζύγιο.
Πενθούν για το γονιό που δε μένει μαζί τους.
Σεβαστείτε τους φόβους τους και φροντίστε να επαναλαμβάνετε συχνά, ότι η απόφαση να πάρετε διαζύγιο αφορά αποκλειστικά εσάς τους γονείς.
Έφηβοι:
Αν και είναι σε ωριμότερη ηλικία, μπορεί να θεωρήσουν τον εαυτό τους υπεύθυνο.
Μπορεί να αλλάξουν δραστικά τη συμπεριφορά τους προς το χειρότερο.
Είναι πιθανό να σταματήσουν να ασχολούνται με πράγματα που αγαπούσαν ή να εγκαταλείψουν τους φίλους τους και να κλειστούν στον εαυτό τους.
Ενδέχεται να αποκτήσουν κακή γνώμη για το γάμο και το θεσμό της οικογένειας.
Μπορεί να αισθάνονται, ότι ο γονιός που φεύγει από το σπίτι θα τα εγκαταλείψει.
Φροντίστε, όταν σας το ζητάει, να πηγαίνετε μαζί σαν ζευγάρι στις εκδηλώσεις που αφορούν το παιδί (αθλητικές δραστηριότητες, σχολικές παραστάσεις, κ.ά.). Μη τους βάζετε διλήμματα για το ποιος είναι καλύτερος γονιός και φροντίστε να διατηρήσετε κάποιες παλιές οικογενειακές συνήθειες. Τέλος, επιδιώξτε να αφήνετε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.
Ευα Τσεχιλίδου

Είμαι μπαμπάς και θέλω να βλέπω το παιδί μου!

μπαμπάς Παντελής

Θέλω να ακουστεί ένα μεγάλο πρόβλημα που έχω (που είναι και μεγάλο παράπονο) σχετικά με την αποκατάσταση της Πατρότητας…

Πριν από 4 χρόνια χώρισα με το άνθρωπο που λάτρεψα περισσότερο από οτιδήποτε…. Αποκτήσαμε μαζί ένα αξιολάτρευτο παιδί που σήμερα είναι 7 χρονών… Δεν έχει σημασία ο λόγος που χώρισα, αλλά δεν ντρέπομαι να το πω κιόλας: Με απάτησε με τον πολύ καλό μου φίλο που μας πάντρεψε και μας βάπτισε το παιδί μας.. Εν μέρει το δέχτηκα, γιατί προφανώς ή εγώ δεν της πρόσφερα αυτό που της έλειπε ή αυτή ήταν πολύ Π…..Α που ήθελε τους άνδρες για να ικανοποιεί τα γούστα της…

Το θέμα είναι ότι όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια και να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί (άσχετα αν χωρίζουν), κάνουν τα πάντα για το παιδί τους και προ παντός ΜΕΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΓΟΝΕΙΣ..

Την μέρα που χώρισα, πηρε απλά το παιδί μακριά μου και εξαφανίστηκε.. Για 3 μήνες δεν είχα καμία επαφή με το παιδί. Το έψαχνα παντού, δίχως να ξέρω αν είναι καλά.. Μια μέρα και καθώς παρακολουθούσα το σπίτι του πατερα της, μήπως και δω το παιδί μου, το είδα να παίζει στην αυλή… πετάχτηκα από το αμάξι και όταν του φώναξα έτρεξε φωνάζοντας “Ο μπαμπούλης μου!!” (Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό)

Αυτά τα Χριστούγεννα, θέλω ένα δώρο: Το μπαμπά μου!

Πρωτότυπη ιδέα από Ευρωπαίους μπαμπάδες: Αυτά τα Χριστούγεννα, θέλω
ένα δώρο: Το μπαμπά μου!
Οι μπαμπάδες της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ στην οποία ανήκει και ο ΣΥΓΑΠΑ,
υπέγραψαν Πρωτόκολλο για τα δικαιώματα του πατέρα, με πρωτοβουλία των
'Πρασίνων' και των διαζευγμένων μπαμπάδων, στις 27 Ιουνίου 2011.
Εδώ και μία εβδομάδα, οι Πορτογάλοι μπαμπάδες, δημιούργησαν ιστοσελίδα
(www.lisbonreport.com) και επίσης, μέσω facebook προωθούν μια
πρωτότυπη ιδέα.
Προσκαλέστε τους φίλους σας στο facebook:
1 - Μπείτε στο: http://www.facebook.com/events/209718922440676/
2 - Υπογράψτε τη δήλωση (petition) στην παραπάνω σελίδα
3 - Κάντε κλικ στο 'Προσκαλέστε φίλους' στο άνω δεξιά μέρος
4 - Επιλέξτε όλους τους φίλους σας και κάντε κλικ στο 'Υποβολή'

Το διαζύγιο για τους πολιτικούς είναι θέμα οικονομικό και σχέσεων ενηλίκων και όχι με τα παιδιά!

Ο γάμος στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση δύο ανθρώπων να συνυπάρχουν και μέσα από αυτόν τον θεσμό. Η λύση του, συναινετικά ή όχι, είναι επίσης ελεύθερη επιλογή των συζύγων. Δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε ιδεολογικό πρόβλημα. Το έχουν λύσει η ίδια η ζωή και η κοινωνία μας εδώ και χρόνια. Η οικογενειακή συνοχή δεν διατηρείται δια νόμου, πολύ περισσότερο δεν επιβάλλεται.
Προς τούτο η έκρηξη του υπουργού Μεταφορών κ. Βορίδη, εναντίον της νομοθετικής ρύθμισης που απλοποιεί τις διαδικασίες συναινετικού διαζυγίου και οδηγεί σε αξιοπρεπή λύση τα δύο μέρη, επικαλούμενος μάλιστα ιδεολογικούς λόγους, απέχει πολύ από τη φωνή της κοινής λογικής αλλά και από τις ανάγκες εξορθολογισμού της ζωής μας, των κοινωνικών μας σχέσεων και των υποχρεώσεών μας έναντι του νόμου και των συνανθρώπων μας.
Υποχρέωση της πολιτείας είναι η ευνομία. Οχι η επιβολή δογμάτων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΛΛΑ ΤΟ 'ΔΙΑΖΥΓΙΟ' ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.........!!!
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=436180&h1=true

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ: PARENTAL ALIENATION SYNDROME -PAS-

Το γράμμα του πατέρα:


Πολυαγαπημένα μου παιδιά, πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια μακριά σας, μακριά από την ανάσα σας, από την καθημερινότητά σας, από το μοίρασμα των προβληματισμών σας, από το στήριγμα και την παρουσία σας. Ποτέ δεν σας κάκισα, ακόμα και όταν σας έφερναν στα δικαστήρια για να πείτε ότι προτιμάτε τη μαμά ενώ η καρδούλα σας έλεγε το αντίθετο, ακόμα και όταν σας ρομποτοποίησαν και πολτοποίησαν τα συναισθήματά σας, ακόμα και όταν ισοπέδωσαν τον πολύ σημαντικό ρόλο που παίζω στη ζωή σας. Η επιστήμη λέει ότι αποκτήσατε το 'Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης' αλλά ούτε οι φίλοι, οι γνωστοί, οι δάσκαλοι και οι δικαστές δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει. Δεν καταλαβαίνουν ότι αποκτήσατε πρόβλημα για όλη τη ζωή σας, ότι σας προξένησαν το μεγαλύτερο, απάνθρωπο και στυγνό έγκλημα ενώ θα έπρεπε να σας προστατεύσουν και να δεχθούν τις δεκάδες μαρτυρίες, τα δεκάδες έγγραφα, τις εκατοντάδες καταθέσεις και μελέτες ώστε να προστατευτείτε, ώστε να μη σας κόψουν το νήμα που σας έδενε με το πιο αγαπημένο σας πρόσωπο, αυτόν που σας μεγάλωσε με θυσίες, με όνειρα για το μέλλον σας, με αφοσίωση, με θυσίες τόσο στην επαγγελματική του ζωή όσο και στην κοινωνική και οικονομική. Ηθελαν απλώς να σας καταστρέψουν, να ζείτε μίζερα, να αποκτήσετε προβλήματα. Ηθελαν να με κάνουν να υποκύψω σε εκβιασμούς και δεν αποσκοπούσαν στο υπέρτατο συμφέρον σας αλλά μόνο στη δικαίωση μιας 'κακιάς' μάνας.

Πίστεψαν οτι το χρήμα είναι υπέρτερο αγαθό από την ψυχική ισορροπία, από την μάθηση, από τον πολιτισμό που θα σας έδινα. Πίστεψαν οτι με τους 'νόμους' θα σας πάρουν από κοντά μου. Οτι θα βουλιάξουν τη δύναμη της ψυχής μου. Πίστεψαν οτι θα 'κερδίσουν' εξαφανίζοντάς με, οτι θα σκοτώσουν την αγάπη μου προς εσάς, βάζοντας στο στόμα σας λόγια που δεν πιστεύετε, πράγματα που φαντάστηκαν οτι έγιναν προβάλλοντας προφανώς τον κακό εαυτό τους από κομπλεξικές δικαστίνες και εισαγγελείς, προφανώς από άγνοια αλλά και από κακία, από μιζέρια, από ανύπαρκτες υποθέσεις και κακόπιστες ψευδομαρτυρίες, από κακή εφαρμογή των νόμων, από εκμετάλλευση της ανυπαρξίας του κράτους, των υπηρεσιών του και της κακής ψυχική υγείας της μάνας σας, από ανώμαλες διαθέσεις του δικηγόρου, από απατεώνες που εκμεταλλεύθηκαν το προβληματικό 'σύστημα' και σας κατέστρεψαν.

Μου λέγατε ότι πριν λύσω τα προβλήματα των άλλων θα πρέπει να λύσω το δικό μας και βλέπατε την αδικία, σφαδάζατε όταν σας άφηνα από την αγκαλιά μου έστω και για λίγο. Ζήλεψαν την καταπληκτική μας σχέση και απέραντη αγάπη που σας έδινα. Πολυαγαπημένα μου παιδιά, ποτέ δεν σας εγκαταλείψω, ποτέ δεν θα σας ξεχάσω, ποτέ δεν θα αφήσω κανένα να μιλά για εσάς ακόμα και εάν περάσουν από το πτώμα μου, ακόμα και στην ύστατη στιγμή μου. Ο μπαμπάς είναι εδώ, όταν θα τον χρειαστείτε. Ο μπαμπάς δεν σας ξεχνά και μη πιστεύετε κανένα παρά μόνο τη καρδιά σας. Ο μπαμπάς σας αγαπά και σας περιμένει.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ

To βιβλίο του Δρ Νίκου Σπιτάλα: 'Ιστορίες Διαζυγίων'
http://www.ethraki.com/index.php/culture/item/375-biblioparousiasi-nikos-spitalas-alexandroupoli-epimelitirio  αλλα΄και στην ιστοσελίδα ΣΥΓΑΠΑ: www.sos-sygapa.eu
ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΠΟ ΜΑΜΑ)
Είμαι 61 ετών γυναίκα 35 έτη παντρεμένη, μητέρα 2 παιδιών μεγάλων (30+) και εδώ κ 1 έτος έχω βγεί στη σύνταξη (600 ευρώ) και ο σύζυγος μου θέλει να με χωρίσει. Η συμπεριφορά του είναι βίαιη, πολλές φορές μεθά, με βρίζει συνεχώς και μου καταρακώνει το ηθικό και πολλές φορές σε ακραίες περιπτώσεις μου ασκεί σωματική βία. Θέλει να με χωρίσει για να κάνει ανενόχλητος τη ζωή του. Το πρόβλημα πλέον πέρα απο συναισθηματικό είναι και βαθύτατα οικονομικό, επιβίωσης. Λαμβάνει σύνταξη περί τις 2000 ευρώ και με εκβιάζει για αυτό. Απο ακίνητα έχουμε ένα μικρό σπίτι μισό μισό και ένα άλλο που κατασκευάστηκε προ 2 ετών νεόδμητο αλλά είναι μόνο στο όνομα του. Με εκβιάζει για αυτό διότι όταν αγοράστηκε το οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε το σπίτι φαίνεται λέει πως έγινε απο εκποίηση περιουσιακού του στοιχείου που είχε πρίν το γάμο και για να το χτίσουμε αφενός πήραμε δάνειο (τότε όμως δεν είχα ακόμη το εισόδημα της σύνταξης αλλά οικιακά) και αφετέρου για να το ολοκληρώσουμε πάλι για ένα μέρος εκποίησε περιουσιακό του στοιχείο και συνεχώς μου το "χτυπάει" αυτό ότι θα με χωρίσει και δε θα πάρω τίποτα. Το σπίτι αυτό που φαίνεται να είναι με δάνειο είναι μια μεζονέτα αλλα στο ίδιο οικόπεδο έχουν χτιστεί και άλλα δυο μικρά διαμερίσματα ανεξάρτητα απο τη μεζονέτα και το δάνειο. Ο σύζυγος μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και παράλληλα για 10 έτη διατηρούσαμε και επιχείρηση που όμως ήταν στο όνομα μου αλλά την κλείσαμε και έχει παρέλθει 10 ετία απο τότε. Παρακαλώ θερμά βοηθήστε με τη συμβουλή σας τι να κάνω. Είμαι σε απόγνωση και πλέον σε μια ηλικία που δεν δύναμαι να εργαστώ. Δε γνωρίζω αν δικαιούμαι διατροφή διότι λαμβάνω τώρα σύνταξη όπως επίσης και αν δικαιούμε κάτι σε ακίνητη περιουσία ή στο εφάπαξ του. Σε περίπτωση διαζυγίου υπάρχει η πιθανότητα να αποφασίσει ο δικαστής να μη λάβω διατροφή ή μέρος απο τα ακίνητα.? Θα σας ευγνωμωνώ, παρακαλώ βοηθήστε με και δείξτε μου ένα συμφέρον δρόμο άν μπορείτε.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΠΟ ΜΑΜΑ)
Είμαι παντρεμένη αρκετά χρόνια, με 2 αγόρια κάτω από 15 χρονών και δεν υπάρχει καμιά επαφή, με τον σύζυγο, ζούμε μαζί "για τα παιδιά". Δεν υπάρχει θέμα ‘τρίτων’ προσώπων –απ’όσο μπορώ να ξέρω. Αποδείχθηκε ότι δεν ταιριάζουμε.

• Μπορώ να πάρω τα παιδιά μου και να πάω στο σπίτι που αγόρασα με δάνειο στο όνομά μου, (καλύπτει τις ανάγκες μας) χωρίς να θεωρηθεί εγκατάλειψη οικογενειακής στέγης; Μπορεί να διεκδικήσει να μείνει εκείνος εκεί για να μην φύγουν τα παιδιά από την οικογενειακή στέγη;
• Ποια διαδικασία πρέπει να γίνει για να πάρω την επιμέλεια των παιδιών; θα θελα να μην φτάσω σε ένδικα μέσα, αν γίνεται πχ με ιδιωτικό συμφωνητικό; Μπορεί να διεκδικήσει τα παιδιά;
• Πως γίνεται να κάνω ξεχωριστή φορολογική δήλωση;
• Η συμμετοχή του οικονομικά πως καθορίζεται; πρέπει υποχρεωτικά να πάω δικαστικά; Υπάρχει κάτι που να με καλύπτει και να μην χρειαστεί αντιδικία
• Μπορεί κάποιος να μου πει τι βήματα πρέπει να κάνω, χωρίς καβγάδες;
Σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την πολυλογία
ΤΡΙΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΠΟ ΜΠΑΜΠΑ)
Κατοικώ στην Λάρισα, χωρισμένος (απο1/03/2010) με παιδί, όπου η πρώην έφυγε για Αθήνα με μετάθεση, στερώντας σε μένα και το παιδί μου την καθημερινή μας επαφή. Για την επικοινωνία της ζητούσα να μου δίνει την δυνατότητα να παίρνω το παιδί μου στην Λάρισα για τέσσερις μέρες τον μήνα κάτι που αρνούταν η ίδια πεισματικά ισχυριζόμενη ότι είναι καλύτερα να βέπω το παιδί στην Αθήνα 2 Σαββατοκύριακα τον μήνα χωρίς διανυκτέρευση και φυσικά μη έχοντας δικό μου κατάλυμα να βολοδέρνουμε στους δρόμους.

Την Δευτέρα 3/05/20010 κάνει ασφαλιστικά μέτρα ζητώντας την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού και διατροφή €650/μήνα (ενώ ήδη πληρώνω €400/μήνα). Την Τετάρτη 05/05/2010 παρουσιαζόμαστε (εκείνη δεν εμφανιστηκε) ενώπιον δικαστή για λήψη προσωρινών μέτρων αλλά παράλληλα ζήτησα και την εκδίκαση της επικοινωνίας με το παιδί μου. Σήμερα 06/05/2010 αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος, ο δικαστής μου έδωσε το αυτονόητο δικαίωμα να παίρνω το παιδί μου στην Λάρισα έστω για 3 βράδια έως ότου συζυτηθεί η υπόθεση την 04/06/2010. Έχω στα χέρια μου την απόφαση. Όποιος χρειάζεται αντίγραφο για να διεκδικίσει το αυτονόητο ας επικοινωνίσει μαζί μου. Γνωρίζω ότι δεν κέρδισα τον πόλεμο, κέρδισα όμως μια σημαντική μάχη που πιστεύω να με φέρει κοντά στην τελική νίκη. Α.Κ.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΠΟ ΜΠΑΜΠΑ)
Έχω πολύ καλό δικηγόρο, παρόλα αυτά το πρόβλημα είναι ότι παρά τη σχετική απόφαση των Ασφαλιστικών μέτρων από τον Μάρτιο του 2009, η εν διαστάσει πρώην σύζυγός μου, προφασιζόμενη είτε «ασθένειες» είτε «ψυχολογική ταραχή» του παιδιού μου – σημειώνω ότι με το γιό μου έχω μια καταπληκτική σχέση, με ζητάει με κάθε τρόπο και αντιδρά στον αποκλεισμό του από εμένα εκ μέρους της μητέρας του και της οικογένειάς της – μου τον δίνει ελάχιστες φορές και μόνο για μια βόλτα 2 – 3 ωρών. Προσπαθεί απόλυτα μεθοδευμένα και με κάθε τρόπο να περιορίσει στο ελάχιστό την επικοινωνία μου με το παιδί, κυρίως δε στο θέμα της διανυκτέρευσης του παιδιού στο σπίτι του πατέρα του, στο σπίτι που γεννήθηκε ή των ολιγοήμερων διακοπών μας (Χριστουγέννων, Πάσχα, Καλοκαιρινές).

Επί δύο χρόνια και παρά τις καθημερινές μου προσπάθειες (τηλεφωνήματα και μηνύματα SMS) για επικοινωνία με το παιδί, τις συνεχείς κλήσεις των περιπολικών όταν αρνείται να μου δώσει το παιδί και τα διάφορα δικαστήρια, (με την ευκαιρία επισημαίνω ότι το πολυμελές δικαστήριο σχετικά με το διαζύγιο βγήκε πρωτόδικα σε βάρος της), κάνει ότι μπορεί για να αποκόψει την επικοινωνία μου με το μικρό μου αγόρι. Όπως καταλαβαίνεται βιώνω ένα σοβαρό και καθημερινό πρόβλημα, αλλά αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι οι σοβαρές επιπτώσεις στη ψυχολογική κατάσταση του παιδιού, επιπτώσεις τη σοβαρότητα των οποίων, δυστυχώς η «άλλη πλευρά» φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται.
Αυτό είναι το σκηνικό με λίγα λόγια και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας.
Παρακαλώ ενημερώστε με για τις υποχρεώσεις μου σχετικά με το σύλλογό σας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
ΠΕΜΠΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΠΟ ΑΔΕΛΦΗ)
Κύριε Σπιτάλα σας περιγράφω με λίγα λόγια την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο αδελφός μου.(Μ.)

Είναι 35 ετών, άνεργος εδώ και ένα μήνα. Γνώρισε τη γυναίκα του (Δ.), πρίν από 3 χρόνια και παντρεύτηκαν αφού προέκυψε εγγυμοσύνη. Γεννήθηκε η ανιψιά μου (Φ.) η οποία είναι σήμερα 2,5 ετών. Η Δ. έχει άλλο ένα κοριτσάκι(Μ.) από προηγούμενο γάμο, 7 ετών σήμερα του οποίου έχει την επιμέλεια.2 μήνες μετά τη γέννηση της Φ. μετακόμισαν στο πατρικό μου, σε διαμέρισμα που τους διέθεσαν οι δικοί μου στο ισόγειο. Οι γονείς μου μένουν ακριβώς από πάνω στον 1ο και είναι 64 ετών η μητέρα μου και 68 ετών ο πατέρας μου.
Από τον πρώτο καιρό που μετακόμισαν, οι γονείς μου ανέλαβαν να μεγαλώσουν τη φωτεινή γιατί διέκριναν απίστευτη ανικανότητα και αδιαφορία στο μεγάλωμα όχι μόνο της Φ. αλλα και της Μ. Μία μάνα ανίκανη, παγερή συναισθηματικά και αδιάφορη ακόμα και για τις βασικές ανάγκες των παιδιών της. Το μόνο που έκανε ήταν να δουλεύει , να κοιμάται και να φωνάζει. Ο αδελφός μου συμφώνησε να μεγαλώνει το παιδί με τους γονείς μου γιατί δεν της είχε καθόλου εμπιστοσύνη. Αυτό συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Η Φ. ζεί και μεγαλώνει με τους παπούδες της στους οποίους έχει μεγάλη αδυναμία. Πριν από 1 χρόνο η Δ. άρχισε να παίρνει ναρκωτικά. Εισπνεόμενη ηρωίνη. Είχε πάρει και στο παρελθόν ηρωίνη αρκετές φορές και την έκοβε με παράνομη μεθαδώνη που έβρισκε στο εμπόριο. Ταυτόχρονα άρχισε να έχει και ψυχολογικά προβλήματα. Πολλά νεύρα, φωνές, κατάθλιψη, και ατελείωτες ώρες ύπνου. Της προτείναμε να πάει σε ψυχίατρο για λήψη φαρμάκων και ψυχοθεραπεία. Μετά από λίγους μήνες θεραπεία, έκοψε τα ναρκωτικά (?) αλλά δυστυχώς αντί να γίνεται καλύτερα γίνεται ολοένα και χειρότερα. Σήμερα έχουμε ένα παραπεμπτικό στα χέρια μας από την ψυχίατρο της που γράφει να εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική για θεραπεία. Το παραπεμπτικό γράφει ότι έχει βαριά κατάθλιψη, ψύχωση, αυτοκτονικό ιδεαλισμό και ότι έχει κάνει χρήση ναρκωτικών και βρίσκεται στο στάδιο της απεξάρτησης. Εννοείται ότι δεν θέλει να μπεί σε κλινική για θεραπεία. Ελπίζω να σας έδωσα μια ικανοποιητική εικόνα της κατάστασης. Υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα τα οποία θα προτιμούσα να τα συζητήσουμε από κοντά. Εύχομαι να έχω απάντησή σας σύντομα. Η οικογένεια μου κι εγώ είμαστε απελπισμένοι και δεν εμπιστευόμαστε τους δικηκόρους. 'Εχω επισκεφθεί 2 γραφεία μεγαλοδικηγόρων μέχρι σήμερα και δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω ποιές είναι οι πιθανότητες που έχουμε να πάρουμε την επιμέλεια της Φ. Ελπίζω να μην σας κούρασα.... Σας ευχαριστώ πολύ.
ΕΚΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Καλησπέρα κύριε Σπιτάλα. Ονομάζομαι Ν. Ν. Μένω Αττική. Εχω χωρίσει πριν 8 χρόνια όταν ο γιος μου ήταν 8 μηνών με απόφαση της τεως συζύγου. έκτοτε η πρωην ξαναπαντρεύτηκε και ζει στη πολη της κατερίνης δίχως να έχει άλλο παιδί. Δυστυχώς το διαζύγιο μας ήταν περιπετειώδες (για διατροφές και για την επιμέλεια του παιδιού προηγήθηκαν 3 δικαστήρια τη περίοδο 2002-2003). Μιλάμε για απίστευτη μανία προς εμέ παρόλο που ήταν δική της η απόφαση να χωρίσουμε. ολά αυτά βέβαια έιχαν επίπτωση στον ψυχισμό μου και πέρασε πολύ καιρός για να συνέλθω. Σήμερα μετά από 6 χρόνια έχω ξαναπαντρευτεί με ένα εξαίσιο άνθρωπο και έχω μαζύ του άλλα δύο παιδιά ένα 4,5 χρονών και ένα μωρό 19 μηνών. ΄μένουμε στην αθήνα όπου δουλεύουμε και οι δύο, εγώ γιατρός και η σύζυγος μαία. ολά καλά μέχρι χρες όπου έλαβα ένα εξώδικο - αγωγή από την πρώην για αύξηση της διατροφής. μέχρι τώρα έδινα με απόφαση δικαστηρίου το 2003 διατροφή 200 ευρώ (σύμφωανα πάντα με τα οικονομικά του 2003, ως και εργένης). Σήμερα η "άθλια" ζητά εν μέσω οικονομικής κρίσης και γνωρίζοντας την οικογενειακή μου κατάσταση αύξηση στα 500 ευρώ. Βοθήστε με τι να κάνω και αν γνωρίζετε εξειδικευμένο δικηγόρο "τσακάλι" στη πόλη της Κ. προκειμένου να με υποστηρίξει στη περιπέτειάμου. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ ΑΠΟ BLOG 'ΠΡΩΙΝΗ ΠΙΛΑΛΑ'

http://proinipilala.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html
Το παρακάτω γράμμα ακούστηκε στο ραδιο Θεσσαλονικη.
"Είμαι εκείνος άνδρας που παντρεύτηκε, έκανε ένα κοριτσάκι... τη Μαρία μου και μετά χώρισε. Ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε. Εγώ έφυγα από το σπίτι . Εγώ εγκατέλειψα γυναίκα και παιδί. Εγώ είμαι ο ένοχος σταυρώστε με.
Δεν βάζει ο νους σας τι έχω ακούσει και δε βάζει ο δικός μου ο νους τι έχει ειπωθεί πίσω από την πλάτη μου.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα... και νομίζω ότι το γνωρίζετε πολύ καλά εσείς και οι γυναίκες και οι άνδρες που ακούν
Δεν θα σας πω τα τετριμμένα και χιλιοειπωμένα ... όταν φεύγει κάποιος δεν φταιει μόνο αυτός που φεύγει ... αυτές είναι κουβέντες για τις μάνες και τις πεθερές.
Θα σας πω απλά ότι έφυγα γιατί αν έμενα θα έσερνα την μιζέρια ενός αποτυχημένου γάμου στις πλάτες μου και στις πλάτες μιας διαλυμένης οικογένειας. Αμα δεν μπορείς να ζήσεις μ’ έναν άνθρωπο δεν αντέχεις ούτε τον ίσκιο του κι αυτό έρχεται και σαρώνει κάθε στιγμή κάθε λεπτό.. και άντε η στιγμή και το λεπτό περνάει .... ολόκληρη η ζωή όμως?
Τι παντρεύτηκα θα μου πείτε? Μη το πείτε . Τι έκανες παιδί τότε? Για τον λόγο που κάνουμε όλοι μας παιδιά. Είναι αυτή η αρχέγονη ασυνείδητη εκτόνωση του εγώ μας. Αφήνουμε απογόνους άρα υπάρχουμε.
Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ένοιωσα ότι αγαπώ όλο τον κόσμο. Στην αρχή δεν ήξερα πως να την πιάσω, πως να την αγγίξω, πως να την ακουμπήσω. Μετά γίναμε αυτοκόλλητοι. Εγώ και το κορίτσι μου. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο παιδί στον κόσμο που να έχει φιληθεί τόσο πολύ από τον γονιό του. Ήμουν ο πιο χαζός από τους χαζούς χαζομπαμπάδες. Όταν ήταν τριών μηνών προσπαθούσα να πείσω τους συγγενείς και τους φίλους ότι μου μιλάει. Καθόμουν πάνω από την κούνια της και προσπαθούσα να συγχρονίσω την αναπνοή μου με την δική της. Σκεφτόμουν πως θα μεγάλωνε , πως θα πήγαινε σχολείο , θα σπούδαζε, θα παντρευόταν και έκανα πρόβες μπροστά στον καθρέφτη πως θα κοιτούσα αυστηρά τον υποψήφιο γαμπρό. Εντελώς ηλίθιος δηλαδή. Όταν άρχισε να συλλαβίζει είπε φυσικά μπαμπά... Θυμάμαι μόνο που όταν την άκουσα έτρεμαν τα γόνατά μου σα να είχε τρέξει μαραθώνιο. Τώρα είναι σχεδόν πέντε και προχθές που γύρισε από τον παιδικό μου πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι η δασκάλα τους ρώτησε τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς και δεν ήξερε τι να πει. Τους είπε όμως ότι δουλεύει τόσο πολύ που κοιμάται το βράδυ στο γραφείο και δεν προλαβαίνει να έρχεται σπίτι . Να σας πω τι έγινε? Τι σημασία έχει? Εδώ σταυρώστε με . Είναι δύο χρόνια που έφυγα από το σπίτι και μετά από εξωφρενικά τραγικές καταστάσεις τώρα μπορώ να πώ ότι ηρέμησαν τα πράγματα . Τώρα τουλάχιστον μπορώ να την βλέπω. Μια φορά στις 15. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν χωρίζεις πρέπει να χωρίσεις και από το παιδί σου? Τι είναι το τίμημα? Η τιμωρία? Η ισόβια κάθειρξη?
Έχω την οικονομική και κοινωνική δυνατότητα να μεγαλώσω κι εγώ την κόρη μου γιατί είμαι υποχρεωμένος να την βλέπω κάθε 15 για λίγες ώρες. Κάτι ψιλά καλοκαίρι και γιορτές και στα κρυφά πίσω από το σχολικό όταν μπαίνει στον παιδικό.
Θα μου πείτε έτσι έκρινε το δικαστήριο. Αλλά είναι άδικο ρε γαμώτο. Το’ χετε σκεφτεί ποτέ αυτό? Έχω αναλάβει όλα τα έξοδα και με το παραπάνω. Πληρώνω την διατροφή. Ότι έχω και δεν έχω είναι δικό της αλλά αρνούμαι να είμαι ένας μπαμπάς επιταγή. Θέλω να μοιράζομαι τα πάντα. Το ξύπνημά της το γέλιο της τα λογάκια της τα καμώματά της τις γκρίνιες της τις αρρώστιες της τον πυρετό της τα παιχνίδια της τα πάντα. Γι αυτό σας λεω μπείτε στη θέση λίγο του άντρα και για την γιορτή της μητέρας που θέλετε να σας στείλουν τις ιστορίες των μανάδων. Να σας στείλουν και των πατεράδων. Εντάξει το ξέρω πως δεν είμαι παράδειγμα προς μίμηση ... μάλλον προς αποφυγή θα έλεγα . Είμαι όμως ένας πατέρας που....αφήστε το καλύτερα.
Ξυπνάω κάθε μέρα στις έξι και τέταρτο για είμαι πίσω από το σχολικό στις 7 και μισή. Μερικές φορές δεν διακρίνω το κεφαλάκι της. Παρόλα αυτά είμαι ευτυχισμένος γιατί μας χωρίζουν μόλις λίγα μέτρα. Σε λίγες μέρες έχει τα γενέθλιά της και θα σβήσει πέντε κεράκια ...κι εγώ δεν θα είμαι εκεί "
Περισότερες ιστορίες: Στην ιστοσελίδα ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu  και στο blog του Δρ Νίκου Σπιτάλα που εξέδωσε βιβλία με τίτλο: 'ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ'  http://spitalas.blogspot.com και 'Το Κοινωνικό κίνημα των διαζευγμένων' http://youtu.be/oTqx4oGimyE και   http://youtu.be/nS3afZ5wE2c