Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Book - Livre - Βιβλίο για τους άνδρες απο Κεμπέκ

QUI SONT CES HOMMES HEUREUX ?

L'homme, l'amour et le couple.
Format pdf : http://optionsante.com/Comm_hommesGeneral.pdf
Ce que tout homme devrait savoir sur les femmes.
(Québec, 27 décembre 2010) • Les Éditions Option Santé et le psychologue Yvon Dallaire sont fiers de vous annoncer la sortie du troisième tome d'une trilogie sur le bonheur conjugal : "Qui sont ces hommes heureux ? L'homme, l'amour et le couple". Disponible en librairie.

χρονια πολλά από γαλλική εφημερίδα:


http://www.ladepeche.fr/article/2010/12/28/978933-Faire-pipi-dans-un-virage.html#xtor=EPR-1

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

ΕΥΡΟ-ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑ ΓΑΛΛΙΑΣ


Άλλο ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα το οποίο αναδεικνύει ο Νίκος Σπιτάλας Πρόεδρος του ΣΥΓΑΠΑ. Είναι χρήσιμο να τον πλαισιώσουμε όλο και περισσότεροι.
Να σταματήσει η εγκληματική ενέργεια της αποξένωσης των παιδιών από τον έναν ή τον άλλο γονέα. Τι και αν χώρισαν οι γονείς; Τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο.
Καταδικάστηκε το Γαλλικό κράτος για αρνησιδικία από το Εφετείο της Aix en Province σε υπόθεση οικογενειακού δικαίου από μητέρα αποξενωμένη για 16.... χρόνια από τα παιδιά της. Προηγούμενα, η ίδια είχε... προσφύγει σε Ευρωπαικό δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπου είχε επίσης δικαιωθεί, στις 20 Απριλίου 2006 (υπόθεση Plasse-Bauer: n°21324/02). Η τελευταία φορά που είδα τα παιδιά μου, ήταν μεταξύ 6 και 16 ετών. Τέσσερα παιδιά του είναι τώρα 16 χρόνια μεγαλύτεροι. Η Michelle Olivieri-Bauer, την Τρίτη 18-5-10, επιτέθηκε στην κυβέρνηση για «παραπτώματα» πριν από το Εφετείο του Aix-en-Provence. Ο λόγος; Είχε στερηθεί των τεσσάρων παιδιών της, τρία κορίτσια και ένα αγόρι εδώ και πολλά χρόνια, παρά το δικαίωμα πρόσβασης που είχε χορηγηθεί από το δικαστήριο.
«Η Δικαιοσύνη όφειλε να διατηρήσει τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά μου και σ’ εμένα. Δεν το έχει κάνει, και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Περιμένω από τους δικαστές να αναγνωρίζουν το σφάλμα τους. Σκότωσαν την οικογένειά μου. Θα πεθάνω χωρίς να βλέπω τα παιδιά μου και χωρίς να γνωρίζω τα εγγόνια μου. Έχασα τα πάντα, "η Michelle ήταν απελπισμένη Olivieri- Bauer, στο μικρόφωνο της Europe 1.
Το 1993, μια διαδικασία διαζυγίου κινείται μεταξύ Michelle Olivieri-Bauer και του συζύγου της. Ο πατέρας παίρνει τα παιδιά από το σχολείο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το Court of Appeal επιβεβαιώνει την απόφαση της Ορλεάνης το 1994 και χορηγεί δικαίωμα επικοινωνίας με τη μητέρα για τα δύο παιδιά της που ήταν ακόμα ανήλικοι, σε ένα σημείο συνάντησης με την παρουσία ενός τρίτου. Μια δικαστική απόφαση που παρέμεινε νεκρό γράμμα.
Η ΕΣΔΑ δίνει δικαίωση.
Αφού έκανε αρκετές διαδικασίες (μηνύσεις, κτλ) για την παρεμπόδιση επικοινωνίας κατά του πρώην συζύγου της, η Michelle Bauer, Olivieri αποφάσισε να υποβάλει αναφορά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στις 28 Φεβρουαρίου 2006, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της, θεωρώντας ότι το γαλλικό υπουργείο Δικαιοσύνης είχε διαπράξει «βαρύ παράπτωμα από την αδυναμία του να προστατεύσει το δικαίωμά της στην οικογενειακή ζωή».
Ελλείψει οποιασδήποτε αντίδρασης από την πλευρά της δικαιοσύνης, η Michelle Olivieri- Bauer αποφάσισε να ασκήσει προσφυγή κατά του κράτους για αμέλεια. Το δικαστήριο της Τουλόν αρνήθηκε το αίτημά της πριν από ένα χρόνο και η υπόθεση δικάστηκε από το Εφετείο της Aix en Provence.
Γονική αποξένωση;
"Η Δικαιοσύνη δεν έχει εκπληρώσει την αποστολή δημόσιας υπηρεσίας της διαφύλαξης της σχέσης μεταξύ γονέων και παιδιών και τους οικογενειακούς δεσμούς σε γενικές γραμμές», δήλωσε ο δικηγόρος της μητέρας, η κα Christine Ravaz, του δικηγορικού συλλόγου της Τουλόν. Η Michelle Olivieri-Bauer προχωρά περαιτέρω και αναφέρει το σύνδρομο γονικής αποξένωσης εις βάρος των παιδιών της. Ο Συνήγορος για το κράτος, ο κ. Peter Conte τάχθηκε υπέρ της παραγραφής των πραγματικών περιστατικών.
Η απόφαση αυτή ελήφθη στις 18 Μαΐου Εν τω μεταξύ, η Michelle Olivieri-Bauer έκανε πρόσκληση στα παιδιά της: "Είμαι ακόμα ζωντανή, σας περιμένω και σας αγαπώ."
Αποτελεί μια υπόθεση που θα δημιουργήσει προηγούμενο για  τα παιδιά, που αντιμετωπίζουν  το πρόβλημα αποξένωσης από τον ένα η τον άλλο γονιό.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΕΦΑΝΑΤΟΣ ΧΑΡΗΣ, ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ: ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ

Η επίδραση του διαζυγίου στον ψυχισμό του παιδιού
Στεφανάτος Χαράλαμπος , Ψυχολόγος Msc (τηλ. 6973948675)
Οι έρευνες των τελευταίων δέκα χρόνων, χρησιμοποιώντας περισσότερο εξελιγμένη μεθοδολογία, δείχνουν ότι παρά το γεγονός πως τα παιδιά χωρισμένων γονέων έχουν μεγαλύτερα προβλήματα προσαρμοστικότητας από αυτά των ακαίρεων οικογενειών, οι διαφορές είναι λιγότερο ξεκάθαρες από ότι έδειχναν παλιότερες έρευνες. Παρόλο που οι πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά χωρισμένων γονέων προσαρμόζονται καλύτερα από ότι πιστεύαν οι επιστήμονες παλιότερα είναι γεγονός ότι τα παιδιά αυτά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα προσαρμοστικότητας, αν και ομολογουμένως είναι συχνά δύσκολο να απομονοθούν οι αναρίθμητοι παράγοντες που μπορεί να επηρρεάσουν ένα παιδί που βιώνει την εμπειρία ενός διαζυγίου και κατά συνέπεια να μελετηθούν πιο διεξοδικά. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά χωρισμένων γονέων συχνά βιώνουν μικρότερη οικονομική σταθερότητα, παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν εκτεταμένη χρήση αλκοόλ και να καπνίζουν, να έχουν χειρότερες επιδόσεις στο σχολείο, και μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους, αν και το τελευταίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις χαμηλές επιδόσεις τους στο σχολείο. Παράγοντες που μπορεί να επηρρεάσουν την ικανότητα του παιδιού να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται μετά το διαζύγιο είναι η ηλικία του παιδιού, το χρονικό διάστημα που πέρασε από το διαζύγιο, η οικονομική ασφάλεια, το είδος και το μέγεθος της γονικής διαμάχης και ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το παιδί από τους γονείς του. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι στο 50% των περιπτώσεων παιδιών που παρουσίασαν προβλήματα προσαρμοστικότητας, τα οικονομικά προβλήματα έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω η γονική διαμάχη διαδραματίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή του παιδιού μετά το διαζύγιο. Η χρόνιες άλυτες διαμάχες μεταξύ των γονέων έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερη συναισθηματική ανασφάλεια για τα παιδιά. Αντιθέτως, όταν οι γονείς λύνουν τις διαφορές τους με διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς αντί να χρησιμοποιούν φραστικές επιθέσεις, ο φόβος, η ανησυχία και τα άλλα συμπτώματα που μπορεί να προκαλέσει το διαζύγιο σε ένα παιδί μειώνονται.
Μάλιστα οι έρευνες δείχνουν ότι οι οικογενειακές διαμάχες κατά τη διάρκεια του γάμου έχουν μεγαλύτερη επίπτωση στον ψυχισμό του παιδιού από ότι οι διαμάχες κατά τη διάρκεια ή μετά το διαζύγιο. Πιο συγκεκριμένα, η συχνότητα και η σοβαρότητα των καυγάδων φαίνεται να διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο. Για παράδειγμα, τα παιδιά που ζουν σε οικογένειες όπου υπάρχουν έντονες και συχνές διαμάχες είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα στο σχολείο και προβλήματα συμπεριφοράς γενικότερα, συμπεριλαμβανομένων: ανυπακοή, επιθετικότητα, χαμηλή αυτοπεποίθηση, αντικοινωνική συμπεριφορά και κατάθλιψη. Αλλά και οι ενήλικες που μεγάλωσαν σε περιβάλλον με συχνές οικογενειακές διαμάχες έχουν περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές σε σύγκριση με αυτούς που μεγάλωσαν σε πιο υγειές οικογενειακό περιβάλλον. Επιπλέον, οι γονείς που μαλώνουν έντονα και συχνά είναι λιγότερο τρυφεροί απέναντι στα παιδιά τους, συχνά τα αγνούν, είναι περισσότερο αυστηροί σε θέματα πειθαρχίας, είναι πιο πιθανό να μην αναλάβουν ενεργό ρόλο στην ανατροφή τους, και παρουσιάζουν συχνότερα κατάθλιψη. Κάποιοι τρόποι για να προστατευτούν τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογενειακό περιβάλλον με έντονους και συχνούς καυγάδες μεταξύ των γονέων συμπεριλαμβάνουν μία καλή σχέση με έναν από τους δύο γονείς ή κάποιο κοντινό μέλος της οικογένειας που έχει ενεργό ρόλο στην ανατροφή του, η συμπαράσταση από τα αδέρφια και τους συνομίλικους, και η γονική στρογή.
Στην περίπτωση που οι διαμάχες αυτές ή άλλοι λόγοι οδηγήσουν σε διαζύγιο, έχουν εντοπιστεί κάποιοι παράγοντες που μπορούν να συνεισφέρουν στην ομαλότερη προσαρμογή του παιδιού στη νέα κατάσταση. Πολύ σημαντικό είναι οι γονείς να παρέχουν στο παιδί συναισθηματική συμπαράσταση, να παρακολουθούν τις δραστηριότητές του, να διατηρούν ένα καλό επίπεδο πειθαρχίας, και να έχουν προσδοκίες ανάλογες με την ηλικία του. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να διατηρούν επαφή με τον γονέα που είναι εκτός σπιτιού και να υπάρχει όσο το δυνατόν μικρότερη γονική διαμάχη. Η μικρή γονική διαμάχη μετά το διαζύγιο έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να παρουσιάζουν λιγότερα συναισθηματικά προβλήματα και λιγότερο προβλήματική συμπεριφορά. Όσον αφορά την επαφή με το γονέα που μένει εκτός σπιτιού, και πιο συγκεκριμένα το πατέρα, η ποιότητα των επισκέψεων έχει βρεθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία και καλή διάθεση του παιδιού. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά χωρισμένων οικογενειών των οποίων οι πατεράδες βοηθάνε με τα μαθήματα του σχολείου, ακούνε τα προβλήματά τους και τους παρέχουν συναισθηματική στήριξη παρουσιάζουν μικρότερα προβλήματα συμπεριφοράς και έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο. Η από κοινού επιμέλεια των παιδιών από τους γονείς έχει ως αποτέλεσμα συχνότερες επισκέψεις από τον πατέρα, καλύτερη οικονομική σταθερότητα για το παιδί και γενικότερα περισσότερο ευτυχισμένα και καλύτερα προσαρμοσμένα παιδιά. Τέλος, σημαντικοί παράγοντες για την καλύτερη προσαρμογή του παιδιού στην κατάσταση που διαμορώνεται μετά το διαζύγιο είναι η ψυχολογική κατάσταση των γονέων και η ποιότητα της σχέσης του γονέα με το παιδί. American Psychological Association.επιμέλεια Στεφανάτος Χαράλαμπος

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ - ΓΟΝΕΙΣ

Στη Σουηδία, το κέντρο προστασίας δικαιωμάτων των παιδιών θεωρεί σημαντική την κοινή επιμέλεια και επιθυμεί να αλλάξει ο νόμος.
(Mετάφραση από Αθανασία Φούρλα-κάτοικο Σουηδίας, μέλος ΣΥΓΑΠΑ)

Οι γονείς που συζούν χωρίς να είναι παντρεμένοι θα πρέπει να έχουν αυτόματα κοινή επμέλεια των παιδιών τους όπως τα παντρεμένα ζευγάρια. Αυτό υπογραμμίζει το κέντρο προστασίας δικαιωμάτων των παιδιών  Barnombudsmannen (BO) στην ιστοσελίδα του. Όταν ένα παντρεμένο ζευγάρι αποκτά παιδιά η κοινή κηδεμονία απονέμεται αυτόματα. Εως τώρα, σε πολλά ζευγάρια που συζούν χωρίς να είναι παντρεμένα, η κηδεμονία απονέμεται στην μητέρα.  Το ΒΟ θεωρεί ότι η κοινή κηδεμονία είναι σημαντική βασική αρχή και θέλει να αλλάξει το νόμο ώστε τα ζευγάρια που συζούν να έχουν την ίδια αντιμετώπιση στο θέμα της κηδεμονίας με τα παντρεμένα ζευγάρια. Επιπλέον, ο BO θεωρεί ότι είναι σημαντικό ο ένας γονέας να μπορεί να έχει μόνη κηδεμονία στην περίπτωση ακαταλληλότητας του άλλου γονέα. Στη Σουηδία υπάρχουν σήμερα περίπου 400.000 παιδιά που οι γονείς τους συζούν χωρίς να είναι παντρεμένοι.