Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Κραυγές αγωνίας από διαζευγμένους γονείς. Από Λίνα Γιάνναρου (Καθημερινή)

Κραυγές αγωνίας από διαζευγμένους γονείς

Η κρίση έχει επηρεάσει με απρόβλεπτους τρόπους κυρίως τους πατέρες, που αντιμετωπίζουν ένα παρωχημένο νομικό πλαίσιο
Της Λινας Γιανναρου
«Η εννιάχρονη κόρη μου διαμένει πολύ μακριά από μένα. Πάνε δύο μήνες που έχω να τη δω, και έτσι όπως πάει, δυστυχώς, η επόμενη φορά που θα τη δω θα είναι τα Χριστούγεννα. Είμαι άνεργος και δεν δύναμαι να πάω, γι’ αυτόν τον λόγο, αν ακούσετε για κάποια εργασία (είμαι λογιστής, έχω εργαστεί και ως ορκωτός λογιστής σε μεγάλες εταιρείες), είτε πάνω στο αντικείμενό μου είτε οτιδήποτε άλλο, θα ήμουν ευγνώμων αν με ενημερώνατε σχετικά». «Καλημέρα. Σήμερα ξεκίνησα αγωγή για επιμέλεια γιατί δεν μου δίνει τα παιδιά. Από τον Ιούλιο έχω να τα δω. Ο άντρας της μου λέει να πάω να τα δω σπίτι. Δεν μου επιτρέπει να τα πάω ούτε βόλτα». «Μεγάλωσα σχεδόν μόνος το παιδί μου μέχρι τα 9. Eπειτα από αλλεπάλληλες σχέσεις, η μητέρα ξαφνικά θυμήθηκε ότι έχει παιδί και το πήρε μακριά, αποκόβοντάς το απ’ όλες τις δραστηριότητες που έκανε. Από τις δικαστικές διαμάχες έχω καταστραφεί οικονομικά, από μάνα και πατέρας που ήμουν μέχρι τώρα, έγινα πατέρας στα χαρτιά. Δεν έχει νόημα πια η ζωή για μένα».

Το γκρουπ που έχει στηθεί στο facebook για χωρισμένους πατεράδες εμπλουτίζεται καθημερινά με τέτοιες ιστορίες. Κάθε ποστ και μια κραυγή αγωνίας από ένα γονιό που αντιμετωπίζει τους ανεμόμυλους ενός παρωχημένου νομικού πλαισίου (στο 99% των περιπτώσεων, η επιμέλεια κατοχυρώνεται στη μητέρα, χωρίς ιδιαίτερη διερεύνηση), την αποξένωση από το παιδί του και όλα αυτά στον ασφυκτικό κλοιό της οικονομικής κρίσης. «Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει με απρόβλεπτους τρόπους τους διαζευγμένους γονείς», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του συλλόγου για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ) κ. Νίκος Σπιτάλας. Οπως εξηγεί, η ίδια η δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια εξουθενώνει οικονομικά και τα δύο μέρη, με κόστος που ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 10.000 ευρώ. «Ο ηττημένος, συνήθως δηλαδή ο πατέρας, όχι μόνο έχει ξοδευτεί, αλλά πληρώνει κατά κανόνα και τα δικαστικά έξοδα, από 150 έως 550 ευρώ». Τα προβλήματα, ωστόσο, δεν τελειώνουν εδώ. Πολύ συχνά, λόγω της προσωπικής διαμάχης του ζευγαριού, δεν τηρείται το ωράριο επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε νέες δικαστικές περιπέτειες. «Τους πείθουν οι δικηγόροι να κάνουν μηνύσεις επί μηνύσεων, ασφαλιστικά μέτρα κ. λπ., ενέργειες που κοστίζουν. Μόνο τα παράβολα έχουν διπλασιαστεί τελευταία, ενώ η διατροφή παράλληλα “τρέχει”».
Συχνά στο εδώλιο
Φυσικά, πολλοί πατεράδες αδυνατούν να καταβάλουν ακόμα και το ποσό της διατροφής, γεγονός που συχνά τους φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. «Ανθρωποι καταδικάζονται σε 30 ή και 100 μήνες φυλάκιση, ποινή που εξαγοράζεται έναντι 10 ευρώ την ημέρα. Οταν όμως ο άλλος είναι άνεργος, πώς θα ανταποκριθεί;» Οι σκηνές που εκτυλίσσονται καθημερινά έξω από τις δικαστικές αίθουσες είναι θλιβερές. «Μαζεύουν ό, τι μπορούν από δεξιά κι αριστερά, 500 ευρώ για παράδειγμα, και τα δίνουν στη μητέρα ώστε να μην καταδικαστούν. Πρόσφατα πραγματοποιήσαμε συνάντηση στο ΣΥΓΑΠΑ Αθηνών. Οι μισοί ήταν άνεργοι. Θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν δικηγόρο για να το κάνουν. Εχουν κατάθλιψη. Κι εγώ δεν έχω κάτι να τους πω».
Οι μεγάλοι χαμένοι φυσικά είναι τα παιδιά, που σε μεγάλο βαθμό εμφανίζουν σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης. Η κόρη του Ανδρέα γίνεται τον Νοέμβριο επτά ετών. Ο ίδιος βρίσκεται εν μέσω δικαστικού αγώνα για να διατηρεί την επικοινωνία μαζί της. Οπως λέει, το παιδί χρησιμοποιείται ως όμηρος από την «άλλη πλευρά», που του υπαγορεύει να μη μιλά με τον πατέρα του, αφού «θέλει να με κλείσει φυλακή». «Της πετάει στα σκουπίδια ό, τι της αγοράζω, κατηγορεί και δυσφημεί εμένα και το οικογενειακό μου περιβάλλον. Εγώ είμαι αυτός που δεν την αγαπάει, που δεν νοιάστηκε ποτέ για εκείνη... Με αυτόν τον τρόπο τρομοκρατεί το παιδί. Μια φορά μου είπε “μπαμπά, η μαμά είπε ότι είσαι μεγάλο κοπρόσκυλο”. Οταν τη ρώτησα “τι είπες;” έκλεισε τρομαγμένη το στόμα της».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/09/2012_494784
Επίσης:
http://www.smh.com.au/national/a-fathers-heartbreak-in-land-of-injustice-20120707-21nzq.html
http://ezinearticles.com/?Parental-Alienation-Memoir-Review---A-Fathers-Heartbreak&id=5097863

3 σχόλια:

  1. Δυστυχώς, ο κύριος είναι μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!! συνήθως η μάνα είναι αυτή που τρέχει, αγωνιά, στερείται τα πάντα για να καταφέρει να παρέχει τα στοιχειώδη στα παιδιά της!! Ως μητέρα, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες παιδοψυχολόγου, έκανα τα πάντα για να μη στερηθούν τα παιδιά μου τον πατέρα τους! για να τον αγαπουν ακόμα περισσότερο απο πριν!! τη δική μου λάθος επιλογή.... δεν θα την πληρώσουν τα παιδιά μου!!! ναι.... τωρα την πληρώνω εγω!!! εδώ και δύο χρόνια ζω μακρυά απο το ένα μου παιδί... παιδί στην εφηβεία- κορίτσι!! της έχει κανει πλύση εγκεφάλου και ναι μισεί τη μητέρα της!!! την βλέπω κάθε τρεις με τεσσερις μήνες το χειμώνα!! να φωνάξω ένα μεγάλο γιατί; τι έκανα λάθος; για να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου τα έστελνα στον πατέρα τους κάθε σ/κ! για να μην τον στερηθούν!! και τί πήρα για αντάλλαγμα; μου πήρε το παιδί! και μάλιστα σε ηλικία που μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί! μέχρι τα 14 της ήμουνα άξια μητερα!!! τωρα πια δεν είμαι!!! να μιλήσω για το δικαστικό αγώνα; ο πατέρας έχει εισοδήματα της ταξης των 80000 ετησίως! δεν πληρώνει μία για διατροφή! ναι τον πήγα στα δικαστήρια! δύο χρονια για να βγει η αποφαση, έξι μηνες και ακόμα δεν έχω παρει τίποτα!! πρεπει να προχωρήσω σε κατάσχεση λέει... με τι λεφτά; με ένα πετσοκομμένο μισθό; δεν χτυπησε, κύριοι, η κρίση μόνο τους πατεράδες... βλέπετε και εμείς οι μάνες δεν ζουμε σε έναν άλλον ιδεατο κοσμο!!! ευχαριστώ για το χρόνο σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εαν η δική μου τέως σύζυγος επικαλούνταν πως ολο το βάρος του παιδιού μας σε κάθε του συνιστώσα πέφτει στους ώμους της, θα της θύμιζα πως όταν ήμουν προθυμότατος σαν πατέρας να αναλάβω την κηδεμονία και επιμέλεια του γιου μας εκείνη έδρεπε τις δάφνες του δικαστικού απυρόβλητου που βρισκόταν και με απέκλειε πλέον απο γονέα καθώς εκτός των άλλων ψυχολογικών και υλικών επιβαρύνσεων που μου επιβλήθηκαν, μου επιβλήθηκε φασιστικά και δογματικά να είμαι και απών απο τις στιγμές της ζωης του μικρού οι οποίες μια μια έφυγαν και χάθηκαν και κανείς πεφωτισμένος και περισπούδαστος νομομαθής δεν μπορεί να μου τις γυρίσει.
    Κι αν επικαλούνταν την οικονομική κρίση σήμερα, θα την πληροφορούσα πως δεν μ ενδιαφέρει αν περπατώ στο δρόμο με τρύπια παπούτσια, τρύπια μπλούζα και καταφαγωμένο παντελόνι καθώς με μισθό 1.150 ευρώ πρέπει να πληρώσω ενοίκιο 400 ευρώ, διατροφή 500 ευρώ (ως κατηραμένος και λαομίσητος δημόσιος υπάλληλος πλην προνομιούχος), ρεύμα, νερό, ΟΤΕ, κοινόχρηστα (ευτυχώς λιγοστά μια και διαβιώ σαν Ο.Υ.Κ.ας με μια αχνή ανάμνηση της θέρμανσης)και να συντηρήσω στα εντελώς βασικά του ενα αυτοκίνητο για να μετακινούμαι στην εργασία μου (αφού στις 4 τα χαράματα είναι πιθανότερο να συναντήσεις βρυκόλακα παρά λεωφορείο) και να προσφέρω μια βόλτα την Κυριακή στον μικρό μου.
    Θα της θύμιζα επίσης πως στους καλούς καιρούς και χρόνους του διαζυγίου μας, όταν η κρίση αποτελούσε ανέκδοτο, κατέφαγε μόνη της και εν αγνοία μου τον κοινό τραπεζικό λογαριασμό μας ύψους 10.000 ευρώ και αφού τον άφησε μηδενικό μου απέστειλε το εξώδικό για να εγκαταλείψω το σπίτι μας και άρχισε μια σειρά δικαστικών αγώνων με έξοδα της αειμνήστου πεθεράς μου για ζητήματα που ήμουν πρόθυμος να τα λύσουμε απλά με συζήτηση. Ίσως θα έπρεπε κάποια απ αυτά τα χρήματα να τα έχει κρατήσει για τυχόντες μελλοντικούς χαλεπούς καιρούς.
    Η μάνα! Αυτό το υπερόν στα μάτια κάθε ανθρώπου! Η μάνα εν κρύον νερόν κλπ κλπ - στο λαιμό μου κάθεται αυτό, με μια απέραντη συγγνώμη απο κάθε πόντιο φίλο αναγνώστη... Ισως το βλέπω έτσι επειδή πολύ νωρίς απαλλάχτηκα απ το Οιδιπόδειό μου. Ισως επειδή ποτέ δεν δεχόμουν τίποτα δογματικά και χωρίς σκέψη. Κι ο πατέρας; Και ιδίως ο Έλληνας πατέρας; Σε ποιά θέση βρίσκεται; Εαν αποφασίσει ενας άντρας εν Ελλάδι να παντρευτεί και να τεκνοποιήσει αυτόματα παίρνει το ρόλο του θύματος και του χαμένου. Απ τη στιγμή που η γυναίκα μεταλλαχτεί σε μάνα το σύμπαν σύσσωμο είναι υπέρ της. Το παιδί της ανήκει δογματικά, μπορεί ανα πάσα στιγμή να διαλύσει ή να κρατήσει την οικογένεια, να μετακομίσει, να απαιτήσει και να πάρει διατροφή (ουαί τοις ανδράσιν δημοσίοις υπαλλήλοις), να πάρει χωρίς καν να ζητήσει την επιμέλεια κι απο κει και πέρα κακά τα ψέμματα στη σχέση πατέρα - γιού λίγο πολύ θα ισχύσει το μάτια που δε βλέπονται... Γιατί αυτό το Σαββατοκύριακο το παιδί είναι άρρωστο, έχει να διαβάσει, θα πάμε εκδρομή ή στη χειρότερη περίπτωση, άντρα μου παρελθοντικέ κάνε μια σύνδεση connex με απεριόριστα αστικά και υπεραστικά - θα σου βγεί φθηνότερο το τηλέφωνο απ το να τρέχεις κάθε βδομάδα 500 χλμ απ το σπίτι σου για να δείς το παιδί...
    Ναι, η μάνα είναι γυναίκα. Και σαν γυναίκα είναι σαφώς πιο συναισθηματική απ τον άντρα. Και την ίδια αγάπη που πιθανόν και οι δυο γονείς αισθάνονται για το παιδί, η μάνα μπορεί να την εκφράσει πιο συγκινητικά, πιο ποιητικά, πιο ορατά. Απ την άλλη πλευρά ο πατέρας όντας περισσότερο γήινος και μαθημένος να μην δείχνει τα συναισθήματά του εύκολα, περιορίζεται να σκέφτεται και να σκαρφίζεται τα μύρια όσα για να κρατάει επαφή με το παιδί του, να τρώγεται με τα ρούχα του και να καταπίνει τα πάντα.
    Μια πικρία και μια απογοήτευση σαν πατέρας και άντρας την έχω, είναι αλήθεια.
    Αλλά παρ όλα αυτά, Ζεύ Πατέρα, σ ευχαριστώ που μ έκανες άντρα και πατέρα...

    Φιλικά,
    nikolaou45@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητοι πατέρες χαίρεται,
    είμαι μία διαζευγμένη μητέρα εδώ και τρία χρόνια. Σε αυτό το διάστημα ήμουν μια πολύ καλή "σύμμαχος" του πατέρα τους , δεν αρνήθηκα ποτέ επίσκεψη, καθόταν στο σπίτι του έβαζα να φάει με τα παιδια, καθόταν για καφέ, όταν τους έλεγε ότι θα έρθει και δεν ερχόταν τον δικαιολογούσα. Τα έκανα όλα αυτά ελπίζοντας ότι θα έρχεται πιο συχνά να τα βλέπει και να τα πάιρνει και στο σπίτι του. Όμως έρχεται όποτε τον βολεύει καλώντας με στο τηλέφωνο την ίδια μερα, οπότε εγώ είμαι "υποχρεωμένη" να αλλάξω το πρόγραμμά μας για να δεί τα παιδιά. Του έχουν πει ότι θέλουν να τα παίρνει Σ/Κ αλλά αυτός στα τρία χρόνια τα έχει πάρει δύο φορές από Σάββατο μεσημέρι και τα επιστρέψε Κυριακή απόγευμα. Μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τους είπε ότι θα τα πάρει και δεν τα πήρε δίνοντας δικαιολογία ότι δεν πήρε ρεπό (εργάζεται στη ΔΕΗ). Από τις 7/1/2014 που είδε τα παιδιά πήρε τηλέφωνο στις 23/01/2014 να τα ξαναδεί, στο ενδιάμεσο ούτε τηλεφώνημα. Ήταν στο χωριό του ασκώντας το αγαπημένο του χομπι , το κυνήγι. Δύο συνεχόμενα Σ/Κ και δεν αφιέρωσε το ένα στα παιδιά του. Αυτή του η αδιαφορία προκαλεί διάφορες , όχι καλές , αντιδράσεις στα παιδιά. Ε λοιπόν αρκετή υπομονή έκανα δεν θα κάνω άλλη. Στην τελίκή ίσως τους κάνει λιγότερο κακό να μην τον βλέπουν καθόλου από το να τον βλέπουν μία φορά τον μήνα. Είναι σας να δίνεις σε ένα κουταβάκι να γλείψει ένα κόκκαλο και έρχεται κοντά , και μόλις αρχίσει να ευχαριστιέται του χώνεις μία κλοτσια και το στέλνεις 500 μέτρα παραπέρα. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ . Νιώθω ότι πρέπει να τα προστατέψω από αυτή τη συμπεριφορα. Ξέρω ότι δεν είναι όλοι οι πατεράδες έτσι και δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι.Αλλά εγώ αυτό ζω και νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ. Αν μία μάνα δείχνει αδιαφορία και δεν μεγαλώνει σωστα τα παιδιά της είναι δακτυλοδειχτούμενη όταν το κάνει ένας πατέρας τι???? Δυστυχώς δεν υπάρχει νόμος για κακή πατρότητα.Στον αγώνα σας λοιπόν για να δικαιούστε και εσείς επιμέλεια παιδιών να ζητήσετε να θεσπιστούν και νόμοι για την κακή πατρότητα που δημιουργεί και αυτή προβλημα στα παιδιά. Ευχομαι στους γονεις που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους υπομονή και κουράγιο.Γιατί είναι δύσκολος και μοναχικός αγώνας. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή